Η σημερινή πεντάδα αποτελείται από: άλμπουμ που δημιουργήθηκε και ολοκληρώθηκε κατά την περίοδο εγκυμοσύνης και λίγο μετά τη γέννα, άλμπουμ-ντοκουμέντο επιβίωσης και αναγέννησης όταν όλα έδειχναν ότι η διάλυση ήταν το επόμενο φυσιολογικό βήμα, άλμπουμ από το ΥποΣαχάριο τμήμα (το πρώτο από τα δύο που έχουμε στη λίστα), άλμπουμ που δείχνει ευελιξία, ανοιχτό μυαλό και απόδραση από τα στερεότυπα και τέλος άλμπουμ που θα δείτε σε πιο πολλές λίστες από τα 4 προηγούμενα και όχι άδικα.
36. Live At
Bush Hall – BLACK COUNTRY, NEW ROAD (Ninja Tune)
Το άλμπουμ αυτό ήλθε σε μια δύσκολη περίοδο για το σχήμα. Ο προηγούμενος τραγουδιστής τους και βασικός καταλύτης του ήχου που τους καθιέρωσε αυτή τη δεκαετία αποφάσισε να αποχωρήσει στα τέλη Ιανουαρίου 2022 και έτσι το σχήμα υπέστη μια μικρή καταστροφή. Ωστόσο τα υπόλοιπα μέλη δεν πτοήθηκαν απεναντίας: «Συνέχισαν να δίνουν συναυλίες καθώς ένιωθαν ότι έπρεπε να «διατηρήσουν το ρυθμό τους», αλλιώς θα είχαν «αισθανθεί σαν να εγκαταλείπουν τη μουσική». Ηχογράφησαν καινούριο υλικό για τις νέες συναυλίες τους και στα μέσα του Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς, έδωσαν συναυλίες στο Λονδίνο στο Bush Hall οι οποίες αποτυπώθηκαν σε φιλμ για την επερχόμενη ταινία τους ‘’Live At Bush Hall’’ Το άλμπουμ που κυκλοφόρησε σαν σάουντρακ ας πούμε είναι μόνο με νέες συνθέσεις και δείχνει μία μπάντα που όχι μόνο επέζησε αλλά βρίσκεται σε ένα νέο επίπεδο εξέλιξης σαν να μην συνέβη ποτέ οτιδήποτε. Τα καινούρια τους τραγούδια είναι απαλλαγμένα από το υπαρξιακό βάρος των δύο πρώτων δίσκων τους είναι ένα «νέο πρωινό» για το σχήμα. Κυριαρχεί όπως πάντα η επιδεξιότητα, η αψεγάδιαστη επικοινωνία μεταξύ των μελών, η συνθετική δεξιοτεχνία και ενορχήστρωση και η φορτισμένη από συναισθήματα δυναμική του ήχου τους, δηλαδή στοιχεία που γνωρίζαμε και είναι βασικά για τη φήμη του σχήματος. Η νεότερη πορεία τους αποδεικνύει ότι δεν είναι ο τραγουδιστής του βασικό στοιχείο αλλά όλο το σχήμα. Πολλές φορές κολλάμε με τη φωνή και αγνοούμε όλη την υπόλοιπη δημιουργική δύναμη που είτε την πλαισιώνει είτε λειτουργεί εξίσου.
Στην περίπτωση των BCNR, η αποχώρηση του Isaac Wood, καλύφθηκε άμεσα από τις εξαιρετικές φωνές δύο μελών και το αποτέλεσμα είναι ένας δίσκος που είναι μεν ζωντανή ηχογράφηση αλλά περιέχει πρωτότυπες συνθέσεις που ίσως δεν χρειάζονται καν στούντιο για να καλύψουν ατέλειες κλπ.
Αν, υποθετικά μιλώντας, μας έλεγαν ότι αυτό είναι ένα καινούριο άλμπουμ θα το κρίναμε σαν ισάξιο με τα δύο προηγούμενα. Εντάξει, καταλαβαίνω την τάση μας να μας αρέσουν δραματικές ερμηνείες στα όρια της ψυχολογικής κατάρρευσης. Αγαπάμε τη μαυρίλα αλλά ας χαλαρώσουμε και λίγο.
Ακούστε το λυρισμό, την ομορφιά, την μουσικότητα ενός από τα πολυτιμότερα σχήματα της Βρετανικής indie των ‘20’ς σε αυτές τις νέες ηχογραφήσεις. Εμπλακείτε συναισθηματικά και νοιώστε να σας αγκαλιάζουν τρυφερά.
Οι BCNR είναι ο νέος δρόμος μέσα από τη μαυρίλα των εποχών. Είναι «εκλεκτοί μας φίλοι» ένα σχήμα που είναι όμορφο. Πόσα όμορφα σχήματα γνωρίζετε σήμερα και ταυτόχρονα με μουσικότητα και αρμονία μεταξύ τους; Μακάρι να μην διαψευστώ και να συνεχίσουν να μας παρουσιάζουν τέτοιες ομορφιές κάθε χρόνο.
Σε λίγες μέρες, θα ακούσουμε και θα δούμε περισσότερα. (9/12/2023, Floyd, Αθήνα)
37. Sahel – BOMBINO (Partisan)
Η περιοχή ‘’Sahel’’ σύμφωνα με αυτά που διαβάζουμε στην Wikipedia είναι:
« η
μεταβατική ζώνη μεταξύ των πιο υγρών σουδανικών σαβάνων στα νότια και της
ξηρότερης Σαχάρας στα βόρεια. Εκτείνεται στα νοτιότερα γεωγραφικά πλάτη της
Βόρειας Αφρικής μεταξύ του Ατλαντικού Ωκεανού και της Ερυθράς Θάλασσας. Αν και
γεωγραφικά βρίσκεται στις τροπικές περιοχές, η περιοχή Σαχέλ δεν έχει τροπικό
κλίμα. Αυτή η οικοπεριοχή ονομάζεται επίσης Sahelian Acacia Savanna προς τιμήν
του πιο εξέχοντος και πολύ ανθεκτικού στην ξηρασία γένους δέντρων. »
Το ομώνυμο και έκτο στούντιο άλμπουμ
του 43χρονου Τουαρέγκ μουσικού από τον Νίγηρα θεματικά έχει επηρεαστεί από την
διαταραγμένη ιστορία της περιοχής αυτής και των κατοίκων της. Στο δελτίο τύπου
που εκδόθηκε για την επερχόμενη κυκλοφορία, διαβάζουμε ότι ο Bombino θα αναφέρεται «στις διαιρέσεις μεταξύ των Τουαρέγκ, τους κινδύνους
της εξορίας και την απειλή απώλειας του πολιτισμού των Τουαρέγκ. Υπογραμμίζει την
έλλειψη ειδών ανάγκης που βιώνουν πολλοί Τουαρέγκ σε όλη την περιοχή και
στοχεύει να τους δώσει φωνή μέσω της μουσικής του. Ο επιπλέον χρόνος
που πέρασε στο σπίτι κατά τη διάρκεια της πανδημίας τον βοήθησε να αποκτήσει διαύγεια
και να επικεντρωθεί στον σκοπό του κατά τη δημιουργία του άλμπουμ. ».
Η εμπειρία ακρόασης του άλμπουμ δείχνει σε εμάς τους Μεσόγειους και το εξωσαχάριο, και ενδεχομένως άσχετο με την ιστορία και τις αγωνίες των λαών εκεί, κοινό, την υπερηφάνεια, την αγωνία, την αγάπη αλλά και τη χαρά για όλα τα θέματα που καλύπτει, μέσα από τα χαρακτηριστικά ριφφ που χρόνια τώρα αγαπάμε να ακούμε, την ρυθμική υπόκρουση που φέρνει στο νου εικόνες που έχουμε δει στο σινεμά με νομαδικούς λαούς και πορείες στην Έρημο και την συναισθηματική ερμηνεία του καλλιτέχνη. Παραμένει στο ίδιο αισθητικό επίπεδο με τις προηγούμενες ηχογραφήσεις του, έχει χαμηλότερους τόνους, στοχασμό και διαφαίνεται η πρόθεση για εμψύχωση καθώς αντιλαμβανόμαστε τη θετικότητα των τραγουδιών.
Το ‘’Sahel’’ ανήκει στην
Αφρική αλλά το μήνυμα μπορεί να το περάσει και σε άλλες ηπείρους. Είτε
καταπονημένες από τις πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις και πολέμους, είτε
φαινομενικά εξελιγμένες και αποστασιοποιημένες από τον αληθινό πόνο και αγωνία
κάποιων λαών, βυθισμένοι στις οθόνες και μυξοκλαίγοντας με τα βάσανα των άλλων,
στα όρια της δικιάς τους ασφάλειας και απομόνωσης. Τέτοιοι δίσκοι είναι καλό να
ακούγονται με την ψυχή ενημερωμένη σωστά.
38. Bless This Mess – U.S. GIRLS (4AD)
«A dynamic suite of dexterous melodies and a nuanced artistic response
to the complexities of motherhood, Bless This Mess was crafted in tandem with
the conception and birth of Remy’s twin boys. It expands the sonic and thematic
palette of U.S. Girls, fusing the muses of funk, mythology, and the radical
disorientation of joy into an electric tapestry of anthems, aches, and
awakenings».
Η Meg Remy έχει πάντα θέση στις
λίστες μας. Οι δίσκοι της αποτελούν ένα δώρο για την εναλλακτική ανεξάρτητη ποπ
της τελευταίας δεκαετίας. Κάθε ηχογράφηση της είναι πάντα ωριμότερη από την
προηγούμενη και το ‘’Bless This Mess’’ δεν ξεφεύγει από τον κανόνα.
Προστίθεται στην έως τώρα εξαιρετική δισκογραφία της σαν ένα ακόμα σπουδαίο
άλμπουμ της. Κυριαρχεί το φανκ της δεκαετίας του ‘80, η r’n’b και η ποπ. Στιχουργικά δεν
ξεφεύγει από τα θέματα κοινωνικής ευαισθησίας και προσωπικής αντίληψης που
αναπτύσσει σε κάθε άλμπουμ της. Ποτέ δεν είχαμε όμως τραγούδι για ένα σμόκιν
που υποφέρει από εγκατάλειψη (ως έξυπνο σχόλιο πάνω στην πανδημία ίσως) με
μουσική υπόκρουση χαλαρής χορευτική φανκ και η μητρότητα έχει βάλει και αυτή το
χέρι της ώστε να έχουμε ένα άλμπουμ που δημιουργήθηκε με έντονη επιθυμία δημιουργικότητας
και ιδιαίτερης ψυχολογίας που ωφέλησε πολύ το τελικό αποτέλεσμα. Είναι ένα άλμπουμ που ξεδιπλώνει την πανίσχυρη
πλέον μουσική μηχανή από τους σπουδαίους μουσικούς που έχει συγκεντρώσει στο
άλμπουμ αυτό και την καλύτερη Meg Remy ως καλλιτέχνη εδώ και καιρό.
39. Let’s Start Here – LIL YACHTY (Quality Control Music)
Rapper σε τεράστια μετάβαση στο ψυχεδελικό ροκ. Ας αφήσουμε το τεράστιο θέμα των στερεότυπων στη μουσική βιομηχανία γιατί θα ξημερώσουμε και ας επικεντρωθούμε στο γιατί το εγχείρημα αυτό ενός ράπερ που απλά τον έχω ακουστά, μου άρεσε και το άκουσα με ευχαρίστηση. Αρχικά μου άρεσε η σκέψη και ο στίχος «Δεν υπάρχει χρόνος για αστεία, το παιδί είναι πλέον άντρας / Και η θλίψη είναι γεμάτη με αξιόλογους ήχους».
Ακούγοντας,
διαπιστώνουμε ότι ο μουσικός δείχνει ότι κατέχει πολύ καλά το υλικό του, έχει
κάνει πολύ καλό συνδυασμό της soul, του ροκ, του ψυχεδελικού
ροκ και του hip hop και δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να βυθιστούμε στην ψυχεδελική
ευεξία και ταξίδι που μας υποβάλλει με το ‘’Let’s Start Here’’. Θα διαφωνήσω ότι ο δίσκος μένει
στο επίπεδο της απλής ικανότητας του καλλιτέχνη να αλλάζει μουσικό σκηνικό, στο επίπεδο της επιδειξιομανίας δηλαδή.
Πρόκειται για ηχογράφηση που αντέχει σε ακούσματα και δείχνει ότι είναι ένα
χαρακτηριστικό παράδειγμα τόλμης και διαπλάτυνσης μουσικών οριζόντων για την
τρέχουσα δεκαετία. Το σκέφτεται άραγε να παραμείνει σε αυτό το στυλ για τα
επόμενα χρόνια και να το αναβαθμίσει περισσότερο; Θα ήταν επιθυμητό.
40. Fountain Baby – AMAARAE (Golden Angel/Interscope)
‘’I just want people to have sex with my music’’, δήλωσε για το φετινό δεύτερο άλμπουμ
της η καλλιτέχνης με ρίζες από τη Γκάνα αλλά γεννημένη και μεγαλωμένη στις
Η.Π.Α..Βέβαια μπορεί να χρησιμεύσει και σε άλλες περιστάσεις αλλά αυτό που μας
άρεσε περισσότερο είναι η ακουστική ευφορία που μας προκαλεί καθώς ο συνδυασμός
Αφρικάνικης ρυθμολογίας, Dancehall, R’n’b, pop και hip hop και της χαρακτηριστικής γλυκιάς φωνή της κυλούν χωρίς
προβληματισμούς ή φλύαρες αποκλίσεις. Έχει σφιχτή και καθαρή παραγωγή και
ρυθμοκεντρικός εξωτισμός του είναι άξιος του θορύβου και της φήμες του άλμπουμ.
Περιλαμβάνει δύο από τα καλύτερα σινγκλς που ακούσαμε φέτος και έκπληξη: Ένα
από τα δύο, το ‘’Sociopathic Dance Queen’’ δεν έχει καμία σχέση ηχητικά με το υπόλοιπο περιεχόμενο καθώς κινείται
σε alternative pop περιοχές και είναι μια απροσδόκητη αλλαγή στη ροή του άλμπουμ.
Άλλο ένα ατού λοιπόν για το άλμπουμ και τις δυνατότητες της Amaarae. Δίκαια, θα το δείτε παντού φέτος.
Σχόλια