14. Dennis - SEGA BODEGA
(Ambient Tweets)
«To ‘’Dennis’’ είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του Ιρλανδο-Χιλιανού
μουσικού παραγωγού και μουσικού Salvador
Navarrete που επιλέγει
το Sega Bodega σαν το
καλλιτεχνικό του όνομα.
Το άλμπουμ εξερευνά την
αίσθηση του ύπνου και την αίσθηση του αποπροσανατολισμού γύρω από την
αβεβαιότητα. Ο Sega Bodega επέλεξε επίσης τον τίτλο με βάση μια θεωρία
συλλογικής συνείδησης, παραπέμποντας άμεσα στη σύμπτωση των κόμικς «Dennis the
Menace» από το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ που έκαναν πρεμιέρα την ίδια ημέρα
το 1951. Ο τίτλος στα Αγγλικά είναι επίσης το ανάποδο του "αμαρτωλός"
(dennis/sinned).»
Ο καλλιτέχνης είναι βασικός
παράγοντας στην εξέλιξη της ποπ αυτή την δεκαετία, κυρίως σαν παραγωγός σε άλμπουμ
της Shygirl, Eartheater κλπ.
Έχει πλέον καθιερωθεί σαν ανερχόμενη δύναμη στην ηλεκτρονική ποπ και πέρα και
το ''Dennis''
είναι ίσως το αποκορύφωμα της έως τώρα πορείας του. Χαρακτηρίζεται από τα
χαμηλά, ψιθυριστά φωνητικά και ένα κράμα ηλεκτρονικής και ακουστικής ποπ που κατά
βάση ακουμπά στην hyperpop
αλλά
επεκτείνεται παραπέρα σε κάτι που ξεχωρίζει για την περίεργη μελωδικότητά του,
τους περίεργα ηχογραφημένους ρυθμούς του. Ακούγεται παράξενο αλλά είναι
προσβάσιμο και κερδίζει με την συναισθηματική του ένταση. Θα μπορούσε κανείς να
ονομάσει την Eartheater ως
την πιο κοντινή αισθητικά συγγενή του αλλά με πιο χαλαρότερη ροή από τα
τεντώματα του ήχου της αγαπημένης Eartheater. Στο ''Dennis'' φαίνεται να αντιμετωπίζει τους δικούς
του σκοτεινούς δαίμονες (προβλήματα με το ποτό κλπ) και τα περίεργα αυτά
τραγούδια εκπέμπουν μελαγχολία, συναισθηματική ένταση και ανάγκη για ηρεμία όμως
συνυπάρχουν με τα ευφορικά ρυθμικά στοιχεία σε μία ιδιαίτερη ενότητα-χειρονομία
για επικοινωνία και σύνδεση. Παραμένει εδώ και πολλούς μήνες ένα άλμπουμ για comfort listening, τριανταοκτώ λεπτά
εσωτερικής ρυθμικής ενδοσκόπησης. Σίγουρα ένα άλμπουμ που θα εκτιμηθεί καλύτερα
στο μέλλον.
Σχόλια