Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

Η εκπομπή μπαίνει στον δέκατο τέταρτο κύκλο της από τις 12.10.2025 και δεν έχει αλλάξει ούτε όνομα ούτε κατευθύνσεις. Για άλλη μια χρονιά θα μοιραστεί μαζί σας  νέα μουσική που «μετράει» και θα έχει ενεργοποιημένη την «Λεωφόρο Των Αναμνήσεων» για βόλτες σε ηχογραφήσεις που δεν ξεχνιούνται εύκολα. Με βήμα 5 χρόνια τη φορά, θα φτάνουμε μέχρι και 50 ή 60  χρόνια πίσω με δίσκους ανεξάρτητα της εποχής του . Ενδιάμεσα όλη η επικαιρότητα που αντέχουμε να ακολουθούμε. Τα φετινά Reload θα είναι στα βήματα αυτής της «τακτικής».  Δύο mixtape που θυμούνται και ένα ή δύο που θα επικεντρώνεται στο τώρα και θα βάζει στοιχήματα με το μέλλον.  Σήμερα παρουσιάζουμε το δεύτερο και μεγαλύτερο σε διάρκεια μέρος αυτού του ταξιδιού που επικεντρώνεται σε δίσκους που κυκλοφόρησαν τον Σεπτέμβριο του 1995,2000, 2005,2010, 2015, 2020. Είναι κυκλοφορίες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μουσική διαμόρφωση και νοοτροπία της εκπομπής είτε τη χρονιά που κυκλοφόρησαν είτε πολύ αργότερα. Αρκετά από αυτά...

  Η δεύτερη μέρα του τρίτου Death Disco Open Air Festival , περιείχε αρκετές συγκινήσεις και όμορφα συναισθήματα να πλανώνται και φυσικά μερικές αξέχαστες και φορτισμένες εμφανίσεις. Τους Incirrina προσπαθώ να τους βλέπω όποτε μου δίνεται η ευκαιρία γιατί η πρώτη μου επαφή μαζί τους ήταν όταν άνοιγαν τη συναυλία των Front 242, με έκανε να γράψω: «Οι INCIRRINA έχουν τον original minimal dark synth ήχο που για μένα τουλάχιστον είναι ο ήχος της Αθήνας των ‘20’ς και έκαναν μια ολιγόλεπτη εμφάνιση-βάλσαμο. Η ομορφιά του ακατέργαστου, αναλογικού ηλεκτρονικού ήχου τους με κατέκτησε από τα πρώτα λεπτά και μέχρι το τέλος τα τραγούδια τους θα έμπαιναν στις προσωπικές μου λίστες για ακρόαση περιδιαβαίνοντας την πόλη». Έτσι ήταν ο κύριος λόγος να πάω νωρίς στην Τεχνόπολη και για να το κάνω σημαίνει πολλά για την εκτίμηση που έχω για το ντουέτο. Μέσα στον ήλιο. Ένα ιδανικό δροσερό Κυριακάτικο απόγευμα, που κάποιος θα προτιμούσε να χαρεί ακούγοντας ελαφρύτερη μουσική, στη σκηνή της Τεχνόπολης, ...

  Δεν  χάνω συνήθως τα Φεστιβάλ του Death disco. Είμαι πάντα εκεί, ακούγοντας παλιές και νέες αγαπημένες μου μπάντες που ανήκουν στον γαλαξία του ‘’post punk/new wave’’, απολαμβάνοντας τη μουσική τους αλλά και τη διαφορετική στάση τους απέναντι στον υπόλοιπο Μουσικό Σύμπαν.  Τα δύο προηγούμενα Open Air του Death Disco όμως,  ήταν σε ημερομηνίες και συνθήκες που αδυνατούσα να παρακολουθήσω και γι΄αυτό καταχάρηκα που επιτέλους θα παρευρισκόμουν στο τρίτο. Οι συνθήκες ήταν ιδανικές και για τις δύο μέρες από άποψη θερμοκρασίας και διάθεσης εκ μέρους μου, μιας και, ο Σεπτέμβρης είναι ένας πολύ όμορφος μήνας για συναυλίες, το πρόγραμμα είχε τις ιδανικές (ονειρεμένες θα έλεγα) ώρες εμφανίσεων και το line up δεν μου άφηνε περιθώρια για δεύτερες σκέψεις. Έπρεπε να ήμουν εκεί. Το Σάββατο 20.9, πέρασα πρώτα από τη δεύτερη εσωτερική σκηνή-dreadbox από δω και στο εξής- για να θυμηθώ αν η AUX ANIMAL ήταν αυτή που ευθυνόταν για το δεύτερο χειρότερο live που έχω δει στη ζωή μου, ανο...

  Για την προϊστορία, θα σας προτρέψω να ανατρέξετε σε προηγούμενες δημοσιεύσεις, ωστόσο με το ‘’Ikona’’ που έρχεται μετά το θριαμβευτικό ‘’Morphogenesis’’ νοιώθω ότι μου συστήνονται ξανά. Η αίσθηση του να ακούω καινούριο άλμπουμ αγαπημένου μου σχήματος σαν να ήταν το ντεμπούτο του είναι δείγμα ότι ο δίσκος είναι κάτι πολύ σημαντικό. Όταν η αίσθηση αυτή διαρκεί για πολλές ακροάσεις τότε είναι δείγμα ότι πρόκειται για το καλύτερο άλμπουμ που ηχογράφησαν έως σήμερα και ένα διαμάντι στο στέμμα της Metropolis records. Όταν επίσης με παρασύρει από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία με τα τραγούδια να ρέουν αβίαστα και ανεμπόδιστα από οποιαδήποτε ηχητική αμηχανία, μισοτελειωμένες ιδέες ή πολλές ιδέες μαζί, να είναι εύληπτα αλλά και ολοκληρωμένα τότε θέτει υποψηφιότητα για ένα από τα είκοσι σημαντικότερα άλμπουμ του 2025 και δεν το γράφω αυτό κατόπιν ώριμης σκέψης αλλά σαν κάτι που μου ήρθε σαν φυσική αντίδραση μόλις τελείωσε και το Rodeo, το δεύτερο τραγούδι του δίσκου.  Το ''Ikona...

  Φέτος επέλεξα να παρευρεθώ στο Plisskën μόνο για την εμφάνιση ενός ονόματος που, όπως γνωρίζετε, πέρυσι ήταν από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις για μένα, αν και η δράση τους ξεκινά από το 2017. Αυτή η προσέγγιση δεν αποτελεί συνήθη πρακτική για εμένα, ωστόσο οι συναυλιακές επιλογές μου ήταν ιδιαίτερα συγκεκριμένες για τη φετινή χρονιά. Το αυστραλιανό συγκρότημα CONFIDENCE MAN-στο εξής θα τους αναφέρουμε και ως ConMan-  έχει δει τη φήμη του να αυξάνεται σημαντικά τον τελευταίο χρόνο, γεγονός που αποδίδεται στην επιτυχία της μουσικής του, η οποία χαρακτηρίζεται από έντονη διάθεση για χορό, αισιοδοξία και θετική ενέργεια χωρίς να θυσιάζει ποιοτικές σταθερές για περισσότερο εύκολο ήχο. Παρά ταύτα, συχνά τέτοιου είδους μουσικά σχήματα αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα, αποδίδοντάς τους χαρακτηρισμούς όπως «εύπεπτα», «καταναλωτικά» ή «μη καλλιτεχνικά», γεγονός που σχετίζεται περισσότερο με κοινωνικά στερεότυπα παρά με την πραγματική αξία της τέχνης τους. Σε μια περίοδο που η κοινωνι...

  Η εκπομπή μπαίνει στον δέκατο τέταρτο κύκλο της και δεν έχει αλλάξει ούτε όνομα ούτε κατευθύνσεις. Για άλλη μια χρονιά θα μοιραστεί μουσική που «μετράει», κυκλοφορίες που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν έναν μουσικό τόπο για να βυθίζεται κανείς και θα έχει ενεργοποιημένη την «Λεωφόρο Των Αναμνήσεων. Τα φετινά Reload θα είναι στα βήματα αυτής της «τακτικής».  Δύο mixtape που θυμούνται και ένα ή δύο που θα επικεντρώνεται στο τώρα και θα βάζει στοιχήματα με το μέλλον.  Το ιδιόμορφο ταξίδι ξεκινά από σήμερα και κάθε βδομάδα μέχρι την εκπομπή 0 (μέρα και ώρες θα ανακοινωθούν) θα λαμβάνετε ένα mixtape για την ευχαρίστησή σας… Στο πρώτο μέρος, αποτελείται από δίσκους που κυκλοφόρησαν το Σεπτέμβριο του 1970,1975, 1980, 1985, 1990. Είναι κυκλοφορίες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μουσική διαμόρφωση και νοοτροπία της εκπομπής είτε τη χρονιά που κυκλοφόρησαν είτε πολύ αργότερα.  Η σειρά θα τηρηθεί μόνο κατά χρονιά. Οι αναμνήσεις αλλά και το κυνήγι για όσους είναι νεότεροι ακροατ...