Η σημερινή εξάδα περιλαμβάνει τρία σπουδαία ονόματα των τελευταιών 15 ετών, ένα παιδί θαύμα και ένα εγκληματικά αγνοημένα αλλά επίμονο σχήμα σπουδαίας τραγουδοποιίας και με τα δύο άλμπουμ που κυκλοφόρησε φέτος..
26. Sharon Van Etten & The Attachment Theory - SHARON VAN ETTEN (Jagjaguwar)
Η Sharon Van Etten δεν έχει σταματήσει να ανεβαίνει τόσο σε εκτίμηση από συνάδελφους μουσικούς, αλλά και σε καλλιτεχνική αξία. Φέτος, δοκίμασε να περιοδεύσει και να ηχογραφήσει με σχήμα που αποτελείται από μουσικούς που έχουν και ανεξάρτητη πορεία. Η «δοκιμή» ήταν πολύ πετυχημένη και το άλμπουμ πήρε καλές κριτικές. Η συμπάθεια μου για την καλλιτέχνιδα ακολουθεί την αυξανόμενη εκτίμηση και το άλμπουμ αυτό είναι ένα από τα καλύτερα που έχει ηχογραφήσει. Το «ομαδικό πνεύμα» είναι εμφανές, καθώς τα τραγούδια έχουν περισσότερο ηχητικό όγκο, ενορχηστρώσεις πλουσιότερες και ακούγονται δυναμικότερα. Το συνθετικό επίπεδο είναι για μια ακόμα φορά υψηλό και τα τραγούδια είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από την καλλιτέχνιδα μόνο που η φολκ και η ελαφρά ηλεκτρονική υφή τους έχει εμπλουτιστεί με παραπάνω ποπ και ροκ στοιχεία.
Η ακουστική εμπειρία είναι αυτή που δίνει μεγάλη αξία στο άλμπουμ καθώς η φωνή της Sharon Van Etten μαζί με τις φωνές των υπολοίπων δίνουν ένα ζεστό, οικείο τόνο και το συναίσθημα που βγάζουν είναι αρκετά εμψυχωτικό ανεξάρτητη από την κατάσταση του ακροατή. Σεμνότητα, όμορφες συνθέσεις, ειλικρίνεια. Αν Η Sharon έβαζε υποψηφιότητα για δήμαρχος θα την ψήφιζα έτσι κι αλλιώς αλλά με δημοτικό συμβούλιο την μπάντα που την πλαισιώνει και δημιουργεί μαζί της. Όπως όλα τα προηγούμενα άλμπουμ της έτσι και αυτό θα πρέπει να παραμείνει ως κειμήλιο και δείγμα τραγουδοποιίας για τις επόμενες γενιές.
27. Phantom Island - KING GIZZARD & THE LIZARD WIZARD (p(doom))
Ήταν άλλη μια δραστήρια χρονιά για το πιο παραγωγικό σχήμα των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων. Δυσκολεύομαι να το προλάβω αλλά από τη δραστηριότητα τους αυτή τη χρονιά θα θυμάμαι μία από τις πιο αξέχαστες εμφανίσεις στο Λυκαβηττό το προηγούμενο καλοκαίρι, έβαλαν τη δισκογραφία τους στο Bandcamp με ‘’ότι προαιρείσθε’’ τιμή ή και δωρεάν, ότι απέσυραν την ογκώδη δισκογραφία τους από το Spotify και ότι είχαν ένα μόνο άλμπουμ στούντιο αυτή τη χρονιά.
Το ‘’Phantom Island’’ περιλαμβάνει τραγούδια που είχαν ηχογραφηθεί μαζί με τα τραγούδια του προηγούμενου τους άλμπουμ ‘’Flight b741’’ αλλά με τη συνοδεία ορχήστρας. Το αποτέλεσμα είναι ακόμα ένα επίτευγμα για το σχήμα. Το πεδίο τους είναι στην ‘70’ς Αμερική με ροκ, κάντρυ, σοφτ ροκ και παρεμφερή είδη εμπλουτίζοντας την μεγάλη μουσική τους παλέτα με περισσότερα ηχοχρώματα και τεχνοτροπίες. Τα τραγούδια τους είναι σφιχτοδεμένα, ρυθμικά και αρκετά ζωηρά. Μπύρες, ζέστη, hot dog μπορεί να συνδυάζονται αλλά ακούγονται πιο ζωντανά και κεφάτα από ότι ίσως θα τα έκανε ένα μέσο Αμερικάνικο σχήμα. Δεν είναι ψέμα ότι οικειοπούνται τα στυλ όπως οι Borg τους πολιτισμούς στο Star Trek. Αλλά τα ενσωματώνουν λειτουργικά. Αυτό το σχήμα δεν έχει όρια πλέον. Εικοσιεπτά στούντιο άλμπουμ, άπειρα λάιβ και ζωντανά ηχογραφημένα άλμπουμ, έχουν εξοντώσει τους οπαδούς τους ευχάριστα και δείχνουν ότι η μουσική τους αισθητική είναι χωρίς όρια πλέον. Και αν το ‘’Flight 741’’ του 2024 ήταν ένα σημείο καμπής για το σχήμα (επιτρέπεται μετά από τόσα καλά άλμπουμ), το ‘’Phantom Island’ είναι ένα άλμπουμ που επαναφέρει και πάλι τους K.G. + L.W. και πάλι στο βάθρο.
28.1_Equus Asinus/28.2_Equus Caballous - MEN I TRUST (Self Release)
Οι MEN I TRUST είναι μία από τις πιο διακριτικές και πιο ήσυχες μπάντες παγκοσμίως. Κυκλοφορούν άλμπου και τα μοιράζουν με τιμή από 0 μέχρι ‘’ό,τι προαιρείσθε’’ στο bandcamp και περιοδεύουν συνεχώς. Το 2021 είχαν κυκλοφορήσει το ‘’Untourable Album’’ και από τότε κυκλοφορούσαν σποραδικά, θαυμάσια σινγκλ χωρίς κάποια αναγγελία για νέο άλμπουμ. Φέτος η επιστροφή τους έγινε με δύο άλμπουμ, στα οποία περιλαμβάνουν και τα σινγκλ που κυκλοφόρησαν την περασμένη τετραετία σε ελαφρώς αλλαγμένες εκδοχές που δεν αλλοιώνουν την αρχική ηχογράφηση. Για άλλη μια φορά αναδεικνύεται η ηρεμία των συνθέσεων, η συναισθηματική προσέγγιση του soft rock, της folk, του new wave, ακόμα και της country στις συνθέσεις τους και η ικανότητα τους να γράφουν με άνεση τραγούδια που για κάποιο λόγο δεν βρίσκουν την ανταπόκριση που τους αξίζουν.
Πίσω τους δεν υπάρχει κάποια πολυεθνική ή ανεξάρτητη, ούτε έχουν ενεργή πολιτικοκοινωνική δράση για να υποστηριχθούν ανάλογα. Παραμένουν σεμνοί και με τραγούδια που είναι δείγματα ευφυούς τραγουδοποιίας και μπορεί το χαλαρό στυλ τους να μην τους κάνει ακουστούς από κάποιο επίπεδο και πάνω αλλά αν ο ακροατής δώσει σημασία θα μπει σε έναν φιλικό κόσμο όπου η ομορφιά σαν αρετή έχει επενδύσει πάνω τους. Από κει και μετά είναι και η επίδραση στον ακροατή που θα ανοίξει λίγο περισσότερο την ένταση γιατί αυτά τα τραγούδια δεν φωνάζουν για να ακουστούν. Απαιτούν ενσυναίσθηση του ακροατή για να διαδράσουν. Μπορεί να υπάρχουν αντιρρήσεις για το αν είναι τα φετινά τους άλμπουμ καλύτερα ή όχι από τα προηγούμενα. Η εποχή όμως δείχνει ότι υπάρχει ανάγκη για τέτοιους δίσκους και άρα έχουν μερικούς πόντους παραπάνω από τις προηγούμενες, θαυμάσιες επίσης ηχογραφήσεις τους.
29. Possession - TY SEGALL (Drag City)
Πολυγραφότατος, δημιουργικός και οραματιστής, ο Segall είναι ένας από τους σπουδαιότερους ρόκερ της Αμερικάνικης Ηπείρου, γιατί έχει το μυαλό του ανοιχτό, έχει συνθετική φλέβα, και ξέρει να ρυθμίζει τις εντάσεις ανάλογα. Το δέκατο έβδομο άλμπουμ του είναι ένα ακόμα έργο συνθετικού οίστρου, ενορχηστρωτικής επιδεξιότητας και ακουστικής απόλαυσης. Ακούμε ροκ που προέρχεται από τη δεκαετία του ΄70 σε πολλές μορφές (glam, soft, psychedelic, hard) συμπυκνωμένα και έτοιμα να ανθίσουν σε κάθε ακρόαση. Όταν πιάνω τον εαυτό μου να τραγουδάει ή να σιγομουρμουράει τις μελωδίες από τα τραγούδια αυτά, είναι δείγμα ότι ο Ty Segall, τα κατάφερε πάλι.
Το ’’Possession’’ με καταλαμβάνει σε όλη τη διάρκεια του και είναι κρίμα που δεν μπορώ να το ακούω όσο δυνατά χρειάζεται και αρκετές φορές ακόμα. Μία κορυφαία ροκ στιγμή και φέτος από τον εξαιρετικό ρόκερ.
30. Seeking Darkness - HUREMIC (Self Release)
«Για να ζήσω τη ζωή μου σαν ταινία, έπαιζα μουσική Mogwai ή Sigur Ros στο βάθος όταν πήγαινα μια βόλτα. Το έκανα κάθε μέρα από 15 έως 17 χρονών.»
Το project HUREMIC είναι μία ακόμα πλευρά του Νοτιοκορεάτη μουσικού που γνωρίζουμε ως PARANNOUL και κοντεύει να χαρακτηριστεί ως: «ο πιο σκληρά εργαζόμενος μουσικός του nu-shoegaze και παρεμφερών ειδών». Το ‘’Seeking Darkness’’ είναι η πρώτη από τις δύο κυκλοφορίες του φέτος και σε αυτή που εστίασα περισσότερο. Η δεύτερη σαν mywetfever & huremic, είναι μία θορυβώδης απόπειρα που αδυνατώ να ακούσω ολόκληρη και να επιφέρω κάποια γνώμη.
Το ‘’Seeking Darkness’’ όμως είναι άλμπουμ εξέλιξης και έμπνευσης με την ικανότητα να κρατά σε εγρήγορση το σχετικό ακροατήριο. Αποτελείται από την ομώνυμη σύνθεση σε πέντε μακροσκελή μέρη συνολικής διάρκειας περίπου μίας ώρας και χρειάζεται απόλυτη αφοσίωση για να διαπιστώσετε ότι ο καλλιτέχνης είναι αδύνατο να συγκρατήσει την συνθετική του ευμάρεια, την τεχνική του εξέλιξη και το όραμα που έχει στο κεφάλι του. Ξεκινώντας από μία βασική επαναληπτική ρυθμική ακολουθία, τόνοι και στρώματα θορύβου, φευγαλέες μελωδίες, το πνεύμα των CAN και λοιπών γερμανικών σχημάτων, των MOGWAI και SIGUR ROS σαν επιρροή στα ξεσπάσματα αλλά καις στα κατεβάσματα της σύνθεσης, μπαινοβγαίνουν και εμπλέκονται σε ένα ρυθμικό όργιο που επιταχύνεται ή επιβραδύνεται στα σωστά μέτρα και στιγμές. Post-Rock θα το δεχόμουν αλλά φαίνεται πιο σύνθετο από ότι ακούγεται.
Η εμπειρία συνοδεύεται με θαυμασμό και απορία για το τι είναι ικανός αυτός ο νεαρός καλλιτέχνης που δεν γνωρίζουμε τίποτα, παρά μόνο από ανεπαρκείς μεταφράσεις από τη δικιά του σελίδα.
Σχόλια