Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΟΙ ΛΥΚΟΙ ΚΙ ΑΝ ΕΓΕΡΑΣΑΝ.....


Οι συναυλιες του Nick Cave και των Bad Seeds τα τελευταια χρονια στην Ελλαδα, δε θυμιζουν τυπικες συναυλιες οπου ο καλλιτεχνης προσπαθει να δειξει η να επιδειξει στο κοινο τις τελευταιες του δημιουργιες, η ,μιλωντας για την Ελληνικη συναυλιακη πραγματικοτητα,να προσπαθησει να αποδειξει γιατι καποτε ηταν σημαντικος και οτι αξιζει να περιφερεται ακομα στοχευοντας στις αναμνησεις του κοινου του. Εχοντας καθιερωθει στη χωρα μας ,σαν ο πιο δημοφιλεστερος live performer, ολων των εποχων ,Nick Cave ,ερχεται εδω πλεον ,να διασκεδασει κι αυτος πια, μαζι μας.Ετσι η φιλικη ατμοσφαιρα του Σαββατου 07-06-2008,σε συνδυασμο με τις εκπληκτικες εκτελεσεις των καινουριων του τραγουδιων και φυσικα με τα αγαπημενα παλια κομματια,που αλλα ακουγονται ακομα ( Weeping Song, Papa won't Leave You Henry),αλλα ,δυστυχως ,καθολου ( The Ship Song,Your Funeral My Trial), και ενα, που παντα ευχομαι να μην ξαναπαιξει αλλα παντα παιζει παρ'ολα τα ταματα (Deana),μας αφησε με τις καλυτερες εντυπωσεις για αλλη μια φορα.Πιο ροκ απο ποτε ,πιο ορμητικος ,πιο χαρουμενος αλλα και με διαθεση για επικοινωνια και χιουμορ με το κοινο,o Nick Cave ηταν σε μεγαλα κεφια,οπως φυσικα και οι υπολοιποι Bad Seeds. Ηταν κατι σαν παρτυ, μεχρι και παραγγελιες ζητησε, πραγμα, που δε συνηθιζει. Εχω δει τον Cave σε κακη κατασταση (1987), να βρυχαται σαν θηριο λιγο πριν ψοφησει, τον εχω δει σε πιο ηρεμη κατασταση να δινει την πιο συγκινητικη συναυλια που εχω δει ποτε απο αυτον (1989),υστερα τον εχω δει να εχει τον αερα του μεγαλου καλλιτεχνη στις επομενες και τωρα τον ειδα σαν ενα ανθρωπο που απλα ''πεταει'',και πιστεψτε με ετσι θελω να παραμεινει.. Οσο για τον ED KUEPPER , επαιξε απλα για να ζεστανει το κοινο.Δηλαδη με το ενα τεταρτο των δυνατοτητων του . Δε μπορω να φανταστω την ενταση της ηλεκτρικης καταιγιδας που μπορει να εξαπολυσει αυτος ο ανθρωπος ετσι και παιξει κανονικο σετ.Και ας εχει τον εκπληκτικο JEFFREY WEGENER μαζι του , μονο. Οι δυο τους παιζουν σαν μια κανονικη μπαντα. Αραγε θα επιχειρησει να τον φερει, ξανα, καποιος εδω για κανονικη συναυλια ?Εστω και για 100 ατομα ,ρε παιδι μου..Μεγαλη Μορφη !

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...