Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

BUNNY BOY


Βλεποντας τις τεσσερεις, αλλοκοτες,υποβλητικες και ολιγον αποκοσμες, φιγουρες , ντυμενες με μαυρο φρακο και λαγοκεφαλες για καμουφλαζ, να παιρνουν θεση πισω απο τα αναλογικα και μη,οργανα τους ,μεσα σε σε ενα θολο θερμοκηπιου, με επιασε δεος για αλλη μια φορα. Η αποκοσμη αισθηση που σου δινουν οι μουσικοι RESIDENTS, οταν πρωτοβγαινουν στη σκηνη ειναι κατι που ουτε σε ταινιες βιωνεις.
Μεχρι που η γνωστη,αγαπημενη τοσα χρονια τωρα, φωνη του περφορμερ RESIDENT,ερχεται να σε επαναφερει πισω στις τρεις διαστασεις,αλλα και στην καινουρια παρασταση των Βασιλιαδων Του Παραξενου.
''I've got a story to tell !I've got a story to tell ! Listen !''
Η καμπουριαστη ,σκεπασμενη με κουβερτα,φιγουρα ενος λαλημενου,δυσλεκτικου,συγχισμενου γερου, με μουσια και γυαλια (και ενα μικροσκοπικο μικροφωνο αναμεσα στα μουσια ,τελευταιας τεχνολογιας),κανει την εισοδο της απο την πορτα που πισω της υπηρχε το αγνωστο ,το γεματο ξηρο παγο,ομιχλωδες ,αγνωστο.
Ο τρελλαμενος γερος δεν ηταν ο Τρελλος του χωριου,φιγουρα καθαγιασμενη πλεον και αποδεκτη.Ηταν το ανθρωπινο ναυαγιο της πολης . Ηταν μια κυριολεκτικα μπλοκαρισμενη ψυχη ,στις εμμονες ,στην παρανοια ,στην αλλοιωμενη αποψη περι πραγματικοτητας.Ενας κατεστραμενος ανθρωπος που δεν ξερουμε αν εχασε τον αδελφο του ..Η,τον εαυτο του...
Ολη η παρασταση ηταν αυτη η αναζητηση , το παραληρημα, η διηγηση μερικων πολυ ασχημων συμβαντων που συνεβαιναν στη ζωη του.
Ο ιδιος πιστευει,οτι παιζει στους RESIDENTS,και οτι εδωσε τα τελευταια,ελαχιστα χρηματα που εβγαλε απο την τελευταια περιοδεια με το γκρουπ,στον μεντιουμ για να βρει τον αδελφο του.
Οι μουσικοι RESIDENTS ,σιγονταρουν, ολο αυτο το παραληρημα και την παρανοια,με μουσικη που αρχιζει να πιανει αραχνες αλλα ηταν η μονη μουσικη επενδυση που ταιριαζει σε αυτη την γεματη ενταση , σκοτεινη, θεατρικη παρασταση που αντιθετα απο τις προηγουμενες δεν εχει θεματολογια που αφορα πολυ κοσμο. Ειναι βγαλμενη κατευθειαν απο τη Σκοτεινη Πλευρα της Αμερικης.Εκει που ιδιαιτεροτητες και ιδιομορφιες σαν το χαρακτηρα του Λαγοπαιδου ,ενοχλουν τον πολυ κοσμο που επιθυμει να τους αγνοει. Εκει που χαρακτηρες σαν το Λαγοπαιδο καταληγουν σε ασυλο,φυλακη , στο δρομο η, ακομα χειροτερα, στην αφανεια ζωντας μια ζωη μιζερη ,αχρωμη , ασχημη.
Ενα σοου με τετοια θεματολογια δεν μπορει να ειναι ευχαριστο.Ποια τραγωδια ειναι ευχαριστη..Ενα σοου σαν κι αυτο ευνοει αποχωρησεις απο την αιθουσα το πρωτο τεταρτο. Ευνοει απογοητευση, ευνοει εισπρακτικη αποτυχια.
Δε μπορει να ειναι εντυπωσιακο.Η καθαρση ,αν λεγεται ετσι,δεν ερχεται, παρα μονο οταν ο ηρωας αποτραβηχτει στο μυστικο του δωματιο,μονος , παρεα με τα χαμενα ονειρα και τις εμμονες του. Κι αυτο πρεπει να μας προβληματισει...
Το πιο σημαντικο απο ολα ειναι οτι αυτη τη φορα οι RESIDENTS,εφτιαξαν κατι που εχει να κανει με το σκοταδι της ψυχης αλλα προς τιμην τους ,δεν ωραιοποιησαν η ηρωοποιησαν τιποτα. Αφησαν ολη την ασχημια να εχει κυριρχο ρολο αλλα σαν αντιβαρο ειχαν την για αλλλη μια φορα εξαιρετικη performance του Αρχι Resident , που αν καταλαβατε ,αποκαλυψε το προσωπο του . Αυτο ειναι καθαρα συμβολικο και ισως αυτοι που εφυγαν ,οι ενοιωσαν απογοητευμενοι στο τελος ,επρεπε να αναρωτηθουν το γιατι.Δεν ηταν δυσκολο γιατι...
Επαιξαν με τη σωστη σειρα τα τραγουδια του αλμπουμ ,τους εδωσαν την ενταση που ελειπε ,αλλα μας αποχαιρετησαν (και αυτο ηταν η τελικη τους αποψη,γι'αυτα που ειδαμε) με το πιο συναισθηματικο τραγουδι που εγραψαν αυτη τη δεκαετια.
Το ''My Window'' (απο το Animal Lover),ειναι ενας θρηνος για το θανατο των αθωων πλασματων και κατ'επεκταση ,την κυριαρχια πολυ αρνητικων και εξοντωτικων κυματων που θεριζουν ψυχες,οπως και αυτη του Bunny Boy. Ηταν το φιναλε μιας τρωτης παραστασης,απο ολες τις αποψεις, που χαραξε για παντα τη γραμμη αναμεσα σε αυτους που επικοινωνουν με τους RESIDENTS και σε αυτους που νομιζαν οτι επικοινωνουν..
Προσωπικα εξακολουθω να εχω εμπιστοσυνη στους RESIDENTS..Μπορει να μην εχω καταλαβει ακομα πως τα καταφερνουν, μπορει να μην αντεχω καποιους δισκους τους ,αλλα σε επιπεδο παραστασης ειναι ασυναγωνιστοι ακομα. Οσοι ειχαν προβλημα με το Bunny Boy, δεν ειχε να κανει με το σχημα.Μαλλον θα πρεπει να αναθεωρησουν καποιες αποψεις σχετικα με την Τεχνη...



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...