Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

BUNNY BOY


Βλεποντας τις τεσσερεις, αλλοκοτες,υποβλητικες και ολιγον αποκοσμες, φιγουρες , ντυμενες με μαυρο φρακο και λαγοκεφαλες για καμουφλαζ, να παιρνουν θεση πισω απο τα αναλογικα και μη,οργανα τους ,μεσα σε σε ενα θολο θερμοκηπιου, με επιασε δεος για αλλη μια φορα. Η αποκοσμη αισθηση που σου δινουν οι μουσικοι RESIDENTS, οταν πρωτοβγαινουν στη σκηνη ειναι κατι που ουτε σε ταινιες βιωνεις.
Μεχρι που η γνωστη,αγαπημενη τοσα χρονια τωρα, φωνη του περφορμερ RESIDENT,ερχεται να σε επαναφερει πισω στις τρεις διαστασεις,αλλα και στην καινουρια παρασταση των Βασιλιαδων Του Παραξενου.
''I've got a story to tell !I've got a story to tell ! Listen !''
Η καμπουριαστη ,σκεπασμενη με κουβερτα,φιγουρα ενος λαλημενου,δυσλεκτικου,συγχισμενου γερου, με μουσια και γυαλια (και ενα μικροσκοπικο μικροφωνο αναμεσα στα μουσια ,τελευταιας τεχνολογιας),κανει την εισοδο της απο την πορτα που πισω της υπηρχε το αγνωστο ,το γεματο ξηρο παγο,ομιχλωδες ,αγνωστο.
Ο τρελλαμενος γερος δεν ηταν ο Τρελλος του χωριου,φιγουρα καθαγιασμενη πλεον και αποδεκτη.Ηταν το ανθρωπινο ναυαγιο της πολης . Ηταν μια κυριολεκτικα μπλοκαρισμενη ψυχη ,στις εμμονες ,στην παρανοια ,στην αλλοιωμενη αποψη περι πραγματικοτητας.Ενας κατεστραμενος ανθρωπος που δεν ξερουμε αν εχασε τον αδελφο του ..Η,τον εαυτο του...
Ολη η παρασταση ηταν αυτη η αναζητηση , το παραληρημα, η διηγηση μερικων πολυ ασχημων συμβαντων που συνεβαιναν στη ζωη του.
Ο ιδιος πιστευει,οτι παιζει στους RESIDENTS,και οτι εδωσε τα τελευταια,ελαχιστα χρηματα που εβγαλε απο την τελευταια περιοδεια με το γκρουπ,στον μεντιουμ για να βρει τον αδελφο του.
Οι μουσικοι RESIDENTS ,σιγονταρουν, ολο αυτο το παραληρημα και την παρανοια,με μουσικη που αρχιζει να πιανει αραχνες αλλα ηταν η μονη μουσικη επενδυση που ταιριαζει σε αυτη την γεματη ενταση , σκοτεινη, θεατρικη παρασταση που αντιθετα απο τις προηγουμενες δεν εχει θεματολογια που αφορα πολυ κοσμο. Ειναι βγαλμενη κατευθειαν απο τη Σκοτεινη Πλευρα της Αμερικης.Εκει που ιδιαιτεροτητες και ιδιομορφιες σαν το χαρακτηρα του Λαγοπαιδου ,ενοχλουν τον πολυ κοσμο που επιθυμει να τους αγνοει. Εκει που χαρακτηρες σαν το Λαγοπαιδο καταληγουν σε ασυλο,φυλακη , στο δρομο η, ακομα χειροτερα, στην αφανεια ζωντας μια ζωη μιζερη ,αχρωμη , ασχημη.
Ενα σοου με τετοια θεματολογια δεν μπορει να ειναι ευχαριστο.Ποια τραγωδια ειναι ευχαριστη..Ενα σοου σαν κι αυτο ευνοει αποχωρησεις απο την αιθουσα το πρωτο τεταρτο. Ευνοει απογοητευση, ευνοει εισπρακτικη αποτυχια.
Δε μπορει να ειναι εντυπωσιακο.Η καθαρση ,αν λεγεται ετσι,δεν ερχεται, παρα μονο οταν ο ηρωας αποτραβηχτει στο μυστικο του δωματιο,μονος , παρεα με τα χαμενα ονειρα και τις εμμονες του. Κι αυτο πρεπει να μας προβληματισει...
Το πιο σημαντικο απο ολα ειναι οτι αυτη τη φορα οι RESIDENTS,εφτιαξαν κατι που εχει να κανει με το σκοταδι της ψυχης αλλα προς τιμην τους ,δεν ωραιοποιησαν η ηρωοποιησαν τιποτα. Αφησαν ολη την ασχημια να εχει κυριρχο ρολο αλλα σαν αντιβαρο ειχαν την για αλλλη μια φορα εξαιρετικη performance του Αρχι Resident , που αν καταλαβατε ,αποκαλυψε το προσωπο του . Αυτο ειναι καθαρα συμβολικο και ισως αυτοι που εφυγαν ,οι ενοιωσαν απογοητευμενοι στο τελος ,επρεπε να αναρωτηθουν το γιατι.Δεν ηταν δυσκολο γιατι...
Επαιξαν με τη σωστη σειρα τα τραγουδια του αλμπουμ ,τους εδωσαν την ενταση που ελειπε ,αλλα μας αποχαιρετησαν (και αυτο ηταν η τελικη τους αποψη,γι'αυτα που ειδαμε) με το πιο συναισθηματικο τραγουδι που εγραψαν αυτη τη δεκαετια.
Το ''My Window'' (απο το Animal Lover),ειναι ενας θρηνος για το θανατο των αθωων πλασματων και κατ'επεκταση ,την κυριαρχια πολυ αρνητικων και εξοντωτικων κυματων που θεριζουν ψυχες,οπως και αυτη του Bunny Boy. Ηταν το φιναλε μιας τρωτης παραστασης,απο ολες τις αποψεις, που χαραξε για παντα τη γραμμη αναμεσα σε αυτους που επικοινωνουν με τους RESIDENTS και σε αυτους που νομιζαν οτι επικοινωνουν..
Προσωπικα εξακολουθω να εχω εμπιστοσυνη στους RESIDENTS..Μπορει να μην εχω καταλαβει ακομα πως τα καταφερνουν, μπορει να μην αντεχω καποιους δισκους τους ,αλλα σε επιπεδο παραστασης ειναι ασυναγωνιστοι ακομα. Οσοι ειχαν προβλημα με το Bunny Boy, δεν ειχε να κανει με το σχημα.Μαλλον θα πρεπει να αναθεωρησουν καποιες αποψεις σχετικα με την Τεχνη...



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom