Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στο Αδειο Μου Ballroom....

Η ψιλολιγνη φιγουρα του James Kirby ξεπροβαλε απο το λιγοστο πληθος και αρχιζε να μαζευει τα αδεια μπουκαλια και ποτηρια απο το βαθρο, που στο bIOS ονομαζεται σκηνη..Σχεδον κανεις δεν καταλαβε οτι ηταν αυτος, μιας και δεν φωτογραφιζεται συχνα. Το οτι καποιος του εδωσε το δικο του αδειο μπουκαλι να μαζεψει ειναι κακοηθειες.
Πηρε το λαπτοπ του ,συνδεσε τα ''κοκοπσινια'' ,πηγε για λιγο πισω και γυρισε να κατσει στο βαθρακι. Υστερα τα φωτα εκλεισαν και για την επομενη ωρα, στην ημιαδεια αιθουσα, ειχε εξαπλωθει μια ηχητικη ομιχλη απο ηχους και μακρινες νοσταλγικες μουσικες ,κατακερματισμενες ,θλιμμενες και κρυμμενες μεσα στο πλεγμα αποκοσμων, σκοτεινων ηλεκτρονικων ανεμων. Ηταν ο περιφημος CARETAKER, ενας συμπαθεστατος νεαρος ,παρ'ολα αυτα, ντυμενος με απλα καθημερινα ρουχα,αφοσιωμενος στον ελεγχο των κυματρομορφων αυτης της στοιχειωτικης μουσικης εμπειριας που, οπως αποδειχθηκε, λειτουργει καλυτερα σε ατομικο επιπεδο. Στο τελος χειροκροτηθηκε θερμα απο εικοσι με τριαντα θαραλλεους που ειχαν απομεινει στην αιθουσα. Χειροκροτηθηκε ,κυριως για το θαρρος του ,να δεχεται να παιζει σε κρυες ,γυμνες αιθουσες τελειως ακαταλληλες για τετοιες μουσικες. Χειροκροτηθηκε γιατι ενω θα μπορουσε να εχει φιλμακια να παιζουν ολη την ωρα, προτιμα να καθεται σχεδον μαζι με το κοινο ,στο σκοταδι,υποβαλλοντας τους στην απολυτη επικοινωνια με τη μουσικη του.Χωρις εφφε,χωρις τιποτα. Χειροκροτηθηκε γιατι ειναι ενας ταπεινος συνθετης,παρ'ολη τη δημοσιοτητα, που δεν τραβα την προσοχη ασχετων αλλα αυτων που πραγματικα ωφελουνται απο τα εργα του...
Εμεινα ως το τελος. Βυθισμενος αλλα και απογοητευμενος που τετοια τοσο βαθεια ,γεματη συναισθηματα μουσικη, παει χαμενη...Τουλαχιστον ξερω οτι ακομα και υπο αυτες τις συνθηκες ,παραμενει σπουδαια και ξεχωριστη. Κι ας ειμαι ο μονος που το πιστευω..Η κανω λαθος ?
Υ.Γ. Συγχαρητηρια για την τολμη της LIFO να φερνει τετοια ονοματα...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...