Πήξαμε στην επανασύνδεση φέτος. Άλλα δέχθηκα να παίξω στο ''παιχνίδι'' με περίσσεια ευχαρίστηση, γιατί αυτή τη φορά είχα κάτι ''παλιά χρέη'' να ξεπληρώσω,κάτι παλιές επίμονες επιθυμίες ,που με τυρρανούσαν χρόνια ,να πραγματοποιησω και φέτος ήταν μιά καλή ευκαιρία να τηλεμεταφερθώ σε παλιά ''αγαπημένα στέκια'' ,είτε νεοκυματικού ,είτε βιομηχανικού,είτε Kraut ντεκορ. Ήταν σαν να είχα κολλήσει στα αδρανή χρόνια των αρχών της δεκαετίας του '90. Άραγε είκοσι χρόνια μουσικής εξέλιξης πού να χάθηκαν αυτό το εξάμηνο ?
Στους SAD LOVERS AND GIANTS, ακούγοντας το χαρακτηριστικό ριφφ στο μπάσο και την πιό γήινη,χωρίς εφφέ ,γυμνή φωνή του Garce στο In Flux,έπιασα τον εαυτό μου να παραδέχεται ότι όσοι GONJA SUFI και ANIMAL COLLECTIVE να περάσουν απ' τον πλανήτη ,ο κατα-δικός μου Παράδεισος είναι φτιαγμένος από μελαγχολικές μπασογραμμές, φωνές σαν Φθινοπωρινό τοπίο μετά τη βροχή ,κιθάρες που κελαιδάνε επικολυρικές θλιμμένες συγχορδίες για την απώλεια της ανεμελιάς και της ομορφιάς, τύμπανα που με ακρίβεια και μετρονομική ψυχρότητα δίνουν το ρυθμό γιά την τελική έξοδο από τη γκριζάδα.
Ένας Παράδεισος όχι τόσο πράσινος ,λίγο σέπια άλλα σίγουρα το καταφύγιο μου ,η σταθερά μου όταν όλα διαφοροποιούνται είτε προς το καλύτερο ,είτε προς το χειρότερο.
Οπότε μην ψάχνετε νηφάλια άποψη για αυτή την εμφάνιση των S.L.A.G. Περισσότερο από τους AND ALSO THE TREES ή τους CURE των 17 Seconds/Faith, σε αυτή τη συναυλία άκουσα τους καλλιτέχνες που, αθόρυβα και χωρίς να το καταλάβω τότε, δημιούργησαν το ηχητικό ανάλογο του new wave αντίκοσμου.Του δικού μου,κόσμου.Και μάλιστα καλλιτέχνες ,που ακόμα σέβονται τα τραγούδια τους ,παραμένουν 'δωσμένοι'' στη μουσική τους και είναι αξιοπρεπείς,ακ'ομα και αν δεν έχουν τίποτε άλλο να δώσουν πιά.
Οκ δεν με έφεραν σε κατάσταση ευτυχίας .Χωρίς τα Colourless Dream, Strange Orchard και House Of Clouds δεν νοείται ολοκληρωμένη εμφάνιση των S.L.A.G.Βέβαια δεν τα παίζουν έτσι κι αλλιώς.Έπαιξαν,όμως,όλα τα υπόλοιπα τραγούδια γιά τα οποία θα τους θυμόμαστε στην αιωνιότητα.
Κάπου στο μέσον,έπεσε η διάθεση ,άρχισε να σπάει η φωνή,κάπου ήθελα πολύ περισσότερο επική μουσική κήπου. Αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ ευτυχώς..Επανήλθαν δυνατά και τέλειωσαν με ένα εξαιρετικό ενκόρ,αφήνοντάς μας με όμορφες αναμνήσεις.
Ήταν άλλη μιά πετυχημένη βραδύα γεμάτη ομορφιά ,ένα αναπάντεχο δώρο γενεθλίων..
Στέλνω τώρα το δικο μου e-mail από την αιωνιότητα,με τέσσερα αναμνηστικά.
Ξεκινώ από τώρα...
Σχόλια