Λοιπόν αυτή η συναυλία φάνηκε ότι θα πήγαινε καλά απο την αρχή. Δύο ελληνικές μπάντες που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα για αρχή (προσεχώς γι' αυτές) και μουσική απο STEREOLAB, CAN ,SEEDS κλπ. γιά ''ζέσταμα''. Μετά η εισαγωγή του χίπικου ύμνου και μετά το Mirror's Image γιά ξεκίνημα μιάς εμφάνισης που ήδη έγραψε ιστορία.
Ο υπερβολικά δυνατός ήχος κάλυπτε τη φωνή ,τα πλήκτρα και παραμόρφωνε τα πάντα. Αν δεν ήξερα τα τραγούδια θα στεκόμουν αμήχανος. Αλλα όχι και δυσαρεστημένος. Αν δεν ήξερα το συγκρότημα θα εντυπωσιαζόμουν απο το πόσο καλά γνωρίζουν ροκ ιστορία και θα συγκινιόμουν με το πόσο προσπαθούν να βρουν το δικό τους δρόμο παίζοντας με γνώση,δύναμη, ζωντάνια και με τον ενθουσιασμό του ροκ οπαδού.
Όμως επειδή τυχαίνει να ξέρω τους HORRORS, δε μπορώ παρά να υποκλιθώ στο πόσο όμορφα παίζουν ακόμα και με τους ενισχυτές στο τέρμα. Πόσο δυναμικότερη, χωρίς το χέρι του Μαστερ GEOFF BARROW , βγαίνει όλη η κρυμμένη ένταση, που σιγοκαίει στο φετινό άλμπουμ τους και πόσο καυτή,με κίνδυνο κώφωσης του ακροατή,εκτοξεύεται η ροκ λάβα του πρώτου. Βέβαια χάνονται κάποιες σημαντικές μελωδικές και ενορχηστρωτικές λεπτομέρειες ,αλλά λίγο μετράει σ' αυτούς.
Σας πείραξε που έπαιξαν τόσο λίγο ? Εμένα καθόλου. Ίσως, στο ας πούμε δεύτερο μέρος, όπου η γκαραζοψυχεδελική μετενσάρκωση του πρώτου τους άλμπουμ δεν είχε την ανάλογη διάρκεια του πρώτου μέρους και το πάρτυ που ξεκίνησε, με κοινό και γκρουπ,χαλαρωμένους από την ''πρώτη γνωριμία'' να δίνουν ρέστα , σταμάτησε πρόωρα.Δεν πειράζει,θα μας το χρωστάνε για την επόμενη φορά. Δεν έχουν άδικο λοιπόν που οι Εγγλέζοι ενθουσιάστηκαν με τους HORRORS. Βλέποντας τους ζωντανά, ξέχασα ποιά καινούρια Βρετανικά σχήματα μου άρεσαν τελευταία και σε ποιές συναυλίες πήγα, από τους ANIMAL COLLECTIVE και μετά. Η ''αμνησία'' ήταν παροδική φυσικά αλλά να που συνέβη. Όσο για τον κόσμο ,ήρθε αυτός που έπρεπε .Λίγος, άλλα σχετικός. Δόξα τω Θεω που έχουμε και διοργανώτριες εταιρείες που μας σκέφτονται...
Ο υπερβολικά δυνατός ήχος κάλυπτε τη φωνή ,τα πλήκτρα και παραμόρφωνε τα πάντα. Αν δεν ήξερα τα τραγούδια θα στεκόμουν αμήχανος. Αλλα όχι και δυσαρεστημένος. Αν δεν ήξερα το συγκρότημα θα εντυπωσιαζόμουν απο το πόσο καλά γνωρίζουν ροκ ιστορία και θα συγκινιόμουν με το πόσο προσπαθούν να βρουν το δικό τους δρόμο παίζοντας με γνώση,δύναμη, ζωντάνια και με τον ενθουσιασμό του ροκ οπαδού.
Όμως επειδή τυχαίνει να ξέρω τους HORRORS, δε μπορώ παρά να υποκλιθώ στο πόσο όμορφα παίζουν ακόμα και με τους ενισχυτές στο τέρμα. Πόσο δυναμικότερη, χωρίς το χέρι του Μαστερ GEOFF BARROW , βγαίνει όλη η κρυμμένη ένταση, που σιγοκαίει στο φετινό άλμπουμ τους και πόσο καυτή,με κίνδυνο κώφωσης του ακροατή,εκτοξεύεται η ροκ λάβα του πρώτου. Βέβαια χάνονται κάποιες σημαντικές μελωδικές και ενορχηστρωτικές λεπτομέρειες ,αλλά λίγο μετράει σ' αυτούς.Σας πείραξε που έπαιξαν τόσο λίγο ? Εμένα καθόλου. Ίσως, στο ας πούμε δεύτερο μέρος, όπου η γκαραζοψυχεδελική μετενσάρκωση του πρώτου τους άλμπουμ δεν είχε την ανάλογη διάρκεια του πρώτου μέρους και το πάρτυ που ξεκίνησε, με κοινό και γκρουπ,χαλαρωμένους από την ''πρώτη γνωριμία'' να δίνουν ρέστα , σταμάτησε πρόωρα.Δεν πειράζει,θα μας το χρωστάνε για την επόμενη φορά. Δεν έχουν άδικο λοιπόν που οι Εγγλέζοι ενθουσιάστηκαν με τους HORRORS. Βλέποντας τους ζωντανά, ξέχασα ποιά καινούρια Βρετανικά σχήματα μου άρεσαν τελευταία και σε ποιές συναυλίες πήγα, από τους ANIMAL COLLECTIVE και μετά. Η ''αμνησία'' ήταν παροδική φυσικά αλλά να που συνέβη. Όσο για τον κόσμο ,ήρθε αυτός που έπρεπε .Λίγος, άλλα σχετικός. Δόξα τω Θεω που έχουμε και διοργανώτριες εταιρείες που μας σκέφτονται...
Σχόλια