Να σας πω την αλήθεια ,ήμουν κάπως ράθυμος γι' αυτή την πρώτη μέρα. Πίστευα ότι θα έβλεπα μερικά καλά αλλά μάλλον χλιαρά σετ και αυτό ήταν όλο.
Καθώς έπεφτε ο ήλιος οι JAZZANOVA άνοιγαν το φεστιβάλ με απογευμάτινους κυριλέ jazzy/funk/soul/downtempo και άλλα 90's ήχους, προσφέροντας την καλύτερη μουσική για το απογευματινό κοκτέηλ ή μπύρα των παρευρισκομένων. 
Στη δεύτερη σκηνή η βραδιά ξεκίνησε με τους EBONY BONES.Άγνωστοι εδώ αλλά με ταχύτατη φήμη έξω,κατέληξαν να γίνουν το γκρουπ της ημέρας. Η EBONY με τους ,κατά μία τραγουδίστρια λιγότερη στα δεύτερα φωνητικά, BONES δεν εντυπωσίασαν μόνο με το εξωτικό ,καρναβαλίστικο (προς Mardi-Gras μεριά ) ντύσιμο τους και τους Αφρικάνικους χορούς τους. Όλους μας συνεπήρε η χαρούμενη,φωτεινή ,εορταστική ατμόσφαιρα της μουσικής τους που έξυπνα ανακατεύει dub, ethnic,funk,dubstep,reggae ,house,pop ρυθμούς και μελωδίες σ' ένα μοναδικό μείγμα εξωτικής, διονυσιακής χορευτικής μουσικής που μας έκανε όλους χαρούμενους και μας πυροδότησε τα κέφια για όλη τη βραδιά. Και όχι.Μην τη συγκρίνετε με τη M.I.A. και την SANTIGOLD... Η αποκάλυψη του 2009 έγινε στο Synch..
Στους FLORENCE AND THE MACHINE δεν κάθησα πολύ. Θαύμασα τα υπέροχα πόδια της,όμως τόσο η άρτια φωνή της όσο και η φόλκ, κατά βάση, μουσική της δε με συγκίνησαν καθόλου. . Μετά το άλμπουμ θα μπορώ να πω περισσότερα αλλά προς το παρόν στο Synch ήταν αδιάφορη και καλύτερα να έπαιζε στη μικρή σκηνή. Τσάμπα το hype...
Αντιθέτως με τους FUJIYA & MIYAGI όλα κύλισαν αναπάντεχα καλά. Πέρα από το Ankle Injuries ,το εκρηκτικό αντίγραφο και καλύτερο Knickerbocker συν μερικά ακόμα, η εμμονή τους σε αυτό το krautpop μοντέλο,όσο συναρπαστικό και αν ακούγεται,τόσο βαρετό καταλήγει στο τέλος.
'Ομως σε ζωντανή εμφάνιση λειτουργεί . Έτσι ύστερα από ένα χλιαρό ξεκίνημα και μετά από το Ankle Injuries ,όλοι φάνηκαν να ανταποκρίνονται και να χορεύουν με κατάνυξη ,στους μονότονους,υπνωτικούς, αλλά καλοκουρδισμένους ,καλογυαλισμένους αισθησιακούς ρυθμούς τους. Σαν ένα μεγάλο πολύχρωμο remix της μουσικής των CAN και NEU, ένα εύληπτο ,ηρεμιστικό τρανς πάρτυ αφιερωμένο στους θεούς των εκστατικών ρυθμών.Μετά από αυτή την εμφάνιση ,θα παίζω σε μεγάλη ένταση τους δίσκους τους και θα το βουλώσω περί βαρεμάρας....[ συνεχίζεται]
Καθώς έπεφτε ο ήλιος οι JAZZANOVA άνοιγαν το φεστιβάλ με απογευμάτινους κυριλέ jazzy/funk/soul/downtempo και άλλα 90's ήχους, προσφέροντας την καλύτερη μουσική για το απογευματινό κοκτέηλ ή μπύρα των παρευρισκομένων. 
Στη δεύτερη σκηνή η βραδιά ξεκίνησε με τους EBONY BONES.Άγνωστοι εδώ αλλά με ταχύτατη φήμη έξω,κατέληξαν να γίνουν το γκρουπ της ημέρας. Η EBONY με τους ,κατά μία τραγουδίστρια λιγότερη στα δεύτερα φωνητικά, BONES δεν εντυπωσίασαν μόνο με το εξωτικό ,καρναβαλίστικο (προς Mardi-Gras μεριά ) ντύσιμο τους και τους Αφρικάνικους χορούς τους. Όλους μας συνεπήρε η χαρούμενη,φωτεινή ,εορταστική ατμόσφαιρα της μουσικής τους που έξυπνα ανακατεύει dub, ethnic,funk,dubstep,reggae ,house,pop ρυθμούς και μελωδίες σ' ένα μοναδικό μείγμα εξωτικής, διονυσιακής χορευτικής μουσικής που μας έκανε όλους χαρούμενους και μας πυροδότησε τα κέφια για όλη τη βραδιά. Και όχι.Μην τη συγκρίνετε με τη M.I.A. και την SANTIGOLD... Η αποκάλυψη του 2009 έγινε στο Synch..Στους FLORENCE AND THE MACHINE δεν κάθησα πολύ. Θαύμασα τα υπέροχα πόδια της,όμως τόσο η άρτια φωνή της όσο και η φόλκ, κατά βάση, μουσική της δε με συγκίνησαν καθόλου. . Μετά το άλμπουμ θα μπορώ να πω περισσότερα αλλά προς το παρόν στο Synch ήταν αδιάφορη και καλύτερα να έπαιζε στη μικρή σκηνή. Τσάμπα το hype...
Αντιθέτως με τους FUJIYA & MIYAGI όλα κύλισαν αναπάντεχα καλά. Πέρα από το Ankle Injuries ,το εκρηκτικό αντίγραφο και καλύτερο Knickerbocker συν μερικά ακόμα, η εμμονή τους σε αυτό το krautpop μοντέλο,όσο συναρπαστικό και αν ακούγεται,τόσο βαρετό καταλήγει στο τέλος.'Ομως σε ζωντανή εμφάνιση λειτουργεί . Έτσι ύστερα από ένα χλιαρό ξεκίνημα και μετά από το Ankle Injuries ,όλοι φάνηκαν να ανταποκρίνονται και να χορεύουν με κατάνυξη ,στους μονότονους,υπνωτικούς, αλλά καλοκουρδισμένους ,καλογυαλισμένους αισθησιακούς ρυθμούς τους. Σαν ένα μεγάλο πολύχρωμο remix της μουσικής των CAN και NEU, ένα εύληπτο ,ηρεμιστικό τρανς πάρτυ αφιερωμένο στους θεούς των εκστατικών ρυθμών.Μετά από αυτή την εμφάνιση ,θα παίζω σε μεγάλη ένταση τους δίσκους τους και θα το βουλώσω περί βαρεμάρας....[ συνεχίζεται]
Σχόλια