Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ήλθον,Είδον,Απήλθον ( CAESARS LIVE !!)


 Αφού έθεσα τέλος στο δίλλημα Μπύρα ή Kai..συγγνώμη, VNV NATION ή CAESARS, συντομότερα απ' ότι φανταζόμουν (είχα ξαναδεί τους VNV παλιότερα και μάλλον δεν είχα διάθεση να τους ξαναδώ την παρούσα μέρα),ξεκίνησα για Κύτταρο, να παρακολουθήσω το Σουηδικό σχήμα που παραλίγο να προκαλέσει μια καινούρια γκαραζ αναβίωση στις αρχές της δεκαετίας,αλλά κατέληξε ένα εξαιρετικό power pop σχήμα που έπαιξε μέχρι και support  στους OASIS ,αντί για το ανάποδο.
Ξεπερνώντας για άλλη μια φορά το σοκ,να βλέπω άλλο ένα Ελληνικό σχήμα να κάνει πρόβες για το Wembley  και να προβάρει  τη γνωστη,τυπική και βαρετή πλέον έπαρση που κάθε κατακαημένο Brit pop σχήμα οφείλει να έχει,έμεινα στην καλοαντιγραμμένη ποπ τους και το πολύ καλό ντύσιμό τους.Αν προσγειωθούν στην πραγματικότητα και χρησιμοποιήσουν καλύτερα το ταλέντο τους (που σίγουρα έχουν) επεκτείνοντας τις αναφορές τους, θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα.Προς το παρόν οι TRAVEL MIND SYNDROME,με άφησαν ελαφρώς αδιάφορο αλλά τους έχω στα υπ'όψην.
Οι CAESARS από την άλλη ,χωρίς περικεφαλαίες και τήβεννους όπως παλιά,ανέβηκαν στη σκηνή και έπαιξαν σαν επαγγελματίες, με όλα τα καλά και στραβά που συνεπάγεται αυτό.
Τυπικές χαζομάρες περί μουσακά (σπανακόπιτα ή γεμιστά δεν είχε το μαγαζί?), ένα ενκόρ και πολύ σας είναι,πεντακάθαρος, μέχρι παρεξήγησης ,ήχος ,άψογες αλλά ψυχρές εκτελέσεις και σωστή σειρά τραγουδιών.
Έπαιξαν όλα τα καλά απ'όλα τα άλμπουμ τους,αλλά άφησαν απ'έξω το ''It's Not The Fall That Hurts''(ασυγχώρητο).
 Ο κόσμος ,αν και λιγότερος απ'ότι περίμενα, ανταποκρίθηκε στα ωραία ρεφρέν και στις clean cut μελωδίες,που με μεγάλη επιτυχία και αποτελεσματικότητα γράφει το σχήμα  και χόρεψε.Όχι με την ψυχή του, αλλά το ευχαριστήθηκε.
Με λίγο πιο γρήγορο τέμπο,περισσότερη βρωμιά στις κιθάρες,περισσότερο συναίσθημα, περισσότερη ορμή και με λιγότερη προσοχή μη μας φύγει κανένας πόντος από τα τραγούδια ,το αποτέλεσμα δε θα θύμιζε 90210 Beverley Hills αλλά περισσότερο Κολοσσαίο.Φάνηκε να γίνεται για λίγο στο "Kick You Out ''αλλά ήδη η συναυλία όδευε προς το τέλος.Για φινάλε το "Punkrocker" σε μία διαφορετική εκτέλεση ,πιό γήϊνη από την ιπτάμενη πρώτη εκτέλεση,το ίδιο συγκινητική αλλά χωρίς αυτό το κάτι που μένει..Το ίδιο και η συνολική εμφάνισή τους... 
(+) : Only You, Sort It Out,Crackin' Up, ( I'm Gonna ) Kick You Out, Punkrocker,Strawberry Weed, Spirit.
(-) : Το ότι αυτόματα σκέφτηκα ''Ρε..Μήπως έπρεπε να πάω προς VNV τελικά ?'' Διαβάζοντας το δοξαστικό της mermy,την επόμενη μέρα,ζήλεψα .ομως δεν ήμουν για τόσο grande ήχους εκείνο το βράδυ...Την επόμενη φορά...

Σχόλια

Ο χρήστης mermyblue είπε…
Καλησπέρα Χρήστο
να σου πω την αλήθεια ούτε που πήρα χαμπάρι ότι ήταν εδώ οι Caesars την ίδια ημέρα με τους VNV. Όχι ότι θα άλλαζε την επιλογή μου, αλλά θέλω να πω ότι δεν είχα κ ιδέα.
Γενικά, όλα αυτά τα indie συγκροτήματα με έχουν λίγο προβληματίσει, όσο κ να μου αρέσει ο ήχος τους. Θέλω να δω πόσο θα κρατήσουν στο χρόνο κ αν θα έχουν την απαραίτητη, για μένα, αναγνωρισιμότητα. Δλδ αν θα τους ακούω μετά από μερικά χρόνια κ θα ξέρω ποιοί είναι.
Θα μου πεις αυτό δεν είναι λόγος να μην πας σε ένα live, κ θα συμφωνήσω ως ένα βαθμό...γιατί μπορεί να μην είναι λόγος να μην πάω αλλά είναι λόγος να μην το επιλέξω σε σχεση με ένα άλλο, πχ.

Σε αντίθεση με σένα εκείνη την Κυριακή ήθελα ξεκάθαρο, δυνατό κ αμετανόητο ήχο κ τον έλαβα. Ίσως κ εγώ, την επόμενη φορά να δω τους caesars, όπως θα ευελπιστώ να κάνω με τους Iamx που έχασα την πρώτη φορά

ως το επόμενο live (αλήθεια ποιό θα είναι;) υπομονή λοιπόν :)
Ο χρήστης Χρήστος Μίχος / Christos Michos είπε…
Οι Caesars ,απο την αρχη της δεκαετιας,μου ηταν συμπαθεις.Παραμένουν συμπαθεις μετα απο αυτο το λαιβ και θα τους ξανακουω μετα απο αρκετα χρονια.Οι βι ενβι απο την αλλη με εντυπωσιασαν με το futureperfect kai to matter+form,αλλά όταν τους ε΄δα λαιβ το 05 με παγωσαν κάπως.Κάπου η τελειοτητα της μορφης και τοσυναίσθημα που εχουν τα τραγουδια τους στο στουντιο σκονταφτουν λαιβ και οι βαρετες προτροπες του χαρρις καταντανε εκνευριστικες...Αλλά σε μια δεδομενη στιγμη θα τους ξαναβλεπα.Μου αρεσει γενικα το κλιμα που γινεται απο κατω.
Δεν ειναι λιγο υπερφιαλος παρ'όλη την ποιητικότητα ?Κατι δεν κολλάει.ή μάλλον είναι λίγο ψωνισμένος (με την κακή έννοια)και πρεπει να ωριμασει καποια στιγμη ?Ειναι ερωτηματα που δε με βασανιζουν αμεσα αλλά καποια στιγμη θα ριξω φως στο μυστηριο,χε χε.Το beloved είναι υμνος και ευτυχως που ΠΑΡΑ πολλο συμφωνουν.Μεγαλο τραγουδι...
Ο χρήστης mermyblue είπε…
Η αλήθεια είναι ότι πήγα με χαμηλές προσδοκίες για τους vnv. Κάποιοι με είχαν προειδοποιήσει "το live τους είναι το cd που παίζει από πίσω, ο ντράμερ κ η φωνή. δεν είναι τόσο καλοί όσο στο στούντιο αλλά θα είναι σαν πάρτυ κ θα σ' αρέσει"
Τελικά, ευτυχώς για μένα, ήταν κάτι πολύ ανώτερο από πάρτυ. Το παραδέχτηκαν κ όσοι τους είχαν ξαναδεί. Ακόμη τραγουδάμε!

Σίγουρα η τελειότητα του ήχου στα ηλεκτρονικά συγκροτήματα (κ πόσο μάλλον στους vnv) δεν βγαίνει αυτούσια. Ωστόσο, ίσως να ήταν ο κόσμος, η μέρα που τους πέτυχα, έγινε χαμός! Δλδ ακόμη το σκέφτομαι κ αν μου έλεγαν ξαναπας σήμερα, θα ξαναπήγαινα.

Η αλήθεια είναι ότι ο Ronan είναι κάπως ιδιόρρυθμος κ οξύθυμος κατά περίπτωση (φταίει λες που είναι Ιρλανδός;) αλλά ήταν κ πολύ "ταπεινός" κ προσιτός αυτή τη φορά. Μας ευχαριστούσε διαρκώς κ φαινόταν να το κάνει ειλικρινά. Δημιούργησε οικεία ατμόσφαιρα από το τίποτα. Δες το βιντεάκι που ανέβασαν κάποιοι από το illusion. Το πρόσθεσα στην ανάρτησή μου μετά. Δες στο τέλος τι γίνεται από τις επευφημίες του κόσμου κ το πόσο ζεστό κλίμα υπήρχε. Κ να σημειώσω ότι ο ήχος στο κομμάτι αυτό (όπως κ στο ξεκίνημά τους) δεν ήταν καλός. Στα υπόλοιπα (κ συγκεκριμένα στο beloved k στο perpetual) ήταν άψογος.

κ κάτι τελευταίο (έκθεση σου έγραψα!!!): αξίζει να σημειώσω ξανά πόσο εξαιρετικοί ήταν η Ayria κ οι Frozen Plasma! Πολύ δυνατοί.
Ο χρήστης Χρήστος Μίχος / Christos Michos είπε…
Οκ μερμυ.Μάλλον αυτή η 'έκθεση'με κάνει να ανανεώσω΄το ενδιαφέρον μου για την επόμενη φορά που θα έρθουν οι βνβ εδω.
Να'σαι καλά..

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom