Αφού έθεσα τέλος στο δίλλημα Μπύρα ή Kai..συγγνώμη, VNV NATION ή CAESARS, συντομότερα απ' ότι φανταζόμουν (είχα ξαναδεί τους VNV παλιότερα και μάλλον δεν είχα διάθεση να τους ξαναδώ την παρούσα μέρα),ξεκίνησα για Κύτταρο, να παρακολουθήσω το Σουηδικό σχήμα που παραλίγο να προκαλέσει μια καινούρια γκαραζ αναβίωση στις αρχές της δεκαετίας,αλλά κατέληξε ένα εξαιρετικό power pop σχήμα που έπαιξε μέχρι και support στους OASIS ,αντί για το ανάποδο.
Ξεπερνώντας για άλλη μια φορά το σοκ,να βλέπω άλλο ένα Ελληνικό σχήμα να κάνει πρόβες για το Wembley και να προβάρει τη γνωστη,τυπική και βαρετή πλέον έπαρση που κάθε κατακαημένο Brit pop σχήμα οφείλει να έχει,έμεινα στην καλοαντιγραμμένη ποπ τους και το πολύ καλό ντύσιμό τους.Αν προσγειωθούν στην πραγματικότητα και χρησιμοποιήσουν καλύτερα το ταλέντο τους (που σίγουρα έχουν) επεκτείνοντας τις αναφορές τους, θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα.Προς το παρόν οι TRAVEL MIND SYNDROME,με άφησαν ελαφρώς αδιάφορο αλλά τους έχω στα υπ'όψην.
Οι CAESARS από την άλλη ,χωρίς περικεφαλαίες και τήβεννους όπως παλιά,ανέβηκαν στη σκηνή και έπαιξαν σαν επαγγελματίες, με όλα τα καλά και στραβά που συνεπάγεται αυτό.
Τυπικές χαζομάρες περί μουσακά (σπανακόπιτα ή γεμιστά δεν είχε το μαγαζί?), ένα ενκόρ και πολύ σας είναι,πεντακάθαρος, μέχρι παρεξήγησης ,ήχος ,άψογες αλλά ψυχρές εκτελέσεις και σωστή σειρά τραγουδιών.
Έπαιξαν όλα τα καλά απ'όλα τα άλμπουμ τους,αλλά άφησαν απ'έξω το ''It's Not The Fall That Hurts''(ασυγχώρητο).
Ο κόσμος ,αν και λιγότερος απ'ότι περίμενα, ανταποκρίθηκε στα ωραία ρεφρέν και στις clean cut μελωδίες,που με μεγάλη επιτυχία και αποτελεσματικότητα γράφει το σχήμα και χόρεψε.Όχι με την ψυχή του, αλλά το ευχαριστήθηκε.
Με λίγο πιο γρήγορο τέμπο,περισσότερη βρωμιά στις κιθάρες,περισσότερο συναίσθημα, περισσότερη ορμή και με λιγότερη προσοχή μη μας φύγει κανένας πόντος από τα τραγούδια ,το αποτέλεσμα δε θα θύμιζε 90210 Beverley Hills αλλά περισσότερο Κολοσσαίο.Φάνηκε να γίνεται για λίγο στο "Kick You Out ''αλλά ήδη η συναυλία όδευε προς το τέλος.Για φινάλε το "Punkrocker" σε μία διαφορετική εκτέλεση ,πιό γήϊνη από την ιπτάμενη πρώτη εκτέλεση,το ίδιο συγκινητική αλλά χωρίς αυτό το κάτι που μένει..Το ίδιο και η συνολική εμφάνισή τους...
(+) : Only You, Sort It Out,Crackin' Up, ( I'm Gonna ) Kick You Out, Punkrocker,Strawberry Weed, Spirit.
(-) : Το ότι αυτόματα σκέφτηκα ''Ρε..Μήπως έπρεπε να πάω προς VNV τελικά ?'' Διαβάζοντας το δοξαστικό της mermy,την επόμενη μέρα,ζήλεψα .ομως δεν ήμουν για τόσο grande ήχους εκείνο το βράδυ...Την επόμενη φορά...
Σχόλια
να σου πω την αλήθεια ούτε που πήρα χαμπάρι ότι ήταν εδώ οι Caesars την ίδια ημέρα με τους VNV. Όχι ότι θα άλλαζε την επιλογή μου, αλλά θέλω να πω ότι δεν είχα κ ιδέα.
Γενικά, όλα αυτά τα indie συγκροτήματα με έχουν λίγο προβληματίσει, όσο κ να μου αρέσει ο ήχος τους. Θέλω να δω πόσο θα κρατήσουν στο χρόνο κ αν θα έχουν την απαραίτητη, για μένα, αναγνωρισιμότητα. Δλδ αν θα τους ακούω μετά από μερικά χρόνια κ θα ξέρω ποιοί είναι.
Θα μου πεις αυτό δεν είναι λόγος να μην πας σε ένα live, κ θα συμφωνήσω ως ένα βαθμό...γιατί μπορεί να μην είναι λόγος να μην πάω αλλά είναι λόγος να μην το επιλέξω σε σχεση με ένα άλλο, πχ.
Σε αντίθεση με σένα εκείνη την Κυριακή ήθελα ξεκάθαρο, δυνατό κ αμετανόητο ήχο κ τον έλαβα. Ίσως κ εγώ, την επόμενη φορά να δω τους caesars, όπως θα ευελπιστώ να κάνω με τους Iamx που έχασα την πρώτη φορά
ως το επόμενο live (αλήθεια ποιό θα είναι;) υπομονή λοιπόν :)
Δεν ειναι λιγο υπερφιαλος παρ'όλη την ποιητικότητα ?Κατι δεν κολλάει.ή μάλλον είναι λίγο ψωνισμένος (με την κακή έννοια)και πρεπει να ωριμασει καποια στιγμη ?Ειναι ερωτηματα που δε με βασανιζουν αμεσα αλλά καποια στιγμη θα ριξω φως στο μυστηριο,χε χε.Το beloved είναι υμνος και ευτυχως που ΠΑΡΑ πολλο συμφωνουν.Μεγαλο τραγουδι...
Τελικά, ευτυχώς για μένα, ήταν κάτι πολύ ανώτερο από πάρτυ. Το παραδέχτηκαν κ όσοι τους είχαν ξαναδεί. Ακόμη τραγουδάμε!
Σίγουρα η τελειότητα του ήχου στα ηλεκτρονικά συγκροτήματα (κ πόσο μάλλον στους vnv) δεν βγαίνει αυτούσια. Ωστόσο, ίσως να ήταν ο κόσμος, η μέρα που τους πέτυχα, έγινε χαμός! Δλδ ακόμη το σκέφτομαι κ αν μου έλεγαν ξαναπας σήμερα, θα ξαναπήγαινα.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ronan είναι κάπως ιδιόρρυθμος κ οξύθυμος κατά περίπτωση (φταίει λες που είναι Ιρλανδός;) αλλά ήταν κ πολύ "ταπεινός" κ προσιτός αυτή τη φορά. Μας ευχαριστούσε διαρκώς κ φαινόταν να το κάνει ειλικρινά. Δημιούργησε οικεία ατμόσφαιρα από το τίποτα. Δες το βιντεάκι που ανέβασαν κάποιοι από το illusion. Το πρόσθεσα στην ανάρτησή μου μετά. Δες στο τέλος τι γίνεται από τις επευφημίες του κόσμου κ το πόσο ζεστό κλίμα υπήρχε. Κ να σημειώσω ότι ο ήχος στο κομμάτι αυτό (όπως κ στο ξεκίνημά τους) δεν ήταν καλός. Στα υπόλοιπα (κ συγκεκριμένα στο beloved k στο perpetual) ήταν άψογος.
κ κάτι τελευταίο (έκθεση σου έγραψα!!!): αξίζει να σημειώσω ξανά πόσο εξαιρετικοί ήταν η Ayria κ οι Frozen Plasma! Πολύ δυνατοί.
Να'σαι καλά..