Δε θα γράψω πολλά για τη προχθεσινή νύχτα με τον JONATHAN RICHMAN.Δεν έχει νόημα...
Sold out μέχρι να πείς κίμινο και με την αναμονή να μην είναι τόσο μεγάλη,η συναυλία ξεκίνησε νωρίς και στην πρέπουσα ώρα.
Αλλά τα θετικά σταματούν εδώ.
Η σωστή απαίτηση του καλλιτέχνη να μην υπάρχει άλλος θόρυβος,πέραν της μουσικής και του κοινού,είχε θύμα τα κλιματιστικά, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αποπνικτική ατμόσφαιρα και να χαλάσει τη διάθεση όλων μας.Τα συγγνώμη του JONATHAN,ήταν δεκτά αλλά τί να σου κάνουν μέσα σ'ένα τέτοιo χώρο.
Έπαιξε αυτά, που σε άλλες συνθήκες θα μας έκαναν να το απολαύσουμε αρκετά.Ιστορίες με χιούμορ και σαρκασμό, μπαλάντες όσο γίνεται απλές και λιτές αλλά αποτελεσματικές,τραγούδια από τον τραγουδιστή της γειτονιάς σας.Τον άλλοτε αιώνιο έφηβο και τώρα παγιδευμένο πιά στο μύθο του,πενηνταοκτάρη αλλά πάντα με καλό υλικό στο τσεπάκι.
Τα έπαιξε χύμα, χωρίς να ελέγχει ποτέ που βρισκόταν το μικρόφωνο,τραγουδούσε ακαπέλλα όποτε του ερχόταν και ό,τι άλλο ήταν γνωστό ότι έπιανε παλιά.Τώρα όμως,με τον μισό και παραπάνω κόσμο να μη βλέπει τί ακούει και τον υπόλοιπο να βλέπει μόνο κεφάλι ή τον ντράμμερ του, η όλη παρακολούθηση ήταν ανυπόφορη.
Και όλα αυτά μόνο γιά μία και κάτι ώρα.....
''You are not Jonathan !'' φώναξε κάποιος πίσω μου αλλά κανείς δεν τον άκουσε.Στενοχωρήθηκα γι'αυτό.Όχι.Ήταν ο Jonathan.Μόνο που τώρα δεν έρχεται προς το κοινό,το κοινό πρέπει να κάτσει ήσυχα και να τον ακούσει ,να μπεί στο τριπ του,να καταλάβει το χιούμορ του,να τον δεί να κάνει αστείες φιγούρες.Και για να γίνει αυτό θέλει τις σωστές συνθήκες.
Δεν επεκτείνομαι άλλο.Νομίζω ότι μπήκατε στο νόημα....
Ήταν που δε θα 'γραφα πολλά τελικά....
Σχόλια