49. Kiss My Sweet Apocalypse 2 - BLACK SHEEP
Είναι ο ίδιος JULIAN COPE που ξέραμε,παρέα με μερικούς φίλους.Έξι μεγάλης διάρκειας συνθέσεις που κάνουν επίκληση σε παλιά επαναστατικά φαντάσματα αλλά και κράουτ,ψυχεδελικά και φολκ τελετουργικά.
Τί τον έπιασε ,άραγε, τον Δρυϊδη να βγεί από την Ουτοπική φωλιά του και να εξαπολύσει ένα πολιτικοποιημένο,μεταχίπικο,σκυθρωπό και ανάπαντεχα υψηλής ευκρίνειας σχόλιο,δεν είναι τόσο μυστήριο και είναι καλοδεχούμενο. Η μουσική σαν όπλο συνηδητοποιήσης και υπέρβασης, κεφαλαίο χιλιοστό...
Που (με) πείθει περισσότερο όμως,απο τους μαζικούς ποπ Μεσσίες τύπου Μπόνο και Πράσινα άλογα.Ότι πρέπει για τους χαλεπούς καιρούς..
Σχόλια