Ήθελα να δω τους BLUE OYSTER CULT κάθε φορά που έρχονταν στην Ελλάδα.Πάντα όμως κάτι πήγαινε στραβά ή εμφανιζόταν κάτι καλύτερο και δεν τύχαινε ποτέ να τους δω.
Φέτος όμως είπα να πάω.
Οι νύχτες που πρωτοάκουγα τραγούδια τους στο Αμερικάνικο στρατιωτικό ραδιόφωνο,φαντάζουν μακρινές. Όχι όμως τα συναισθήματα ,όταν ας πούμε άκουσα το " Veteran Of Psychic Wars" για πρώτη φορά και έμεινα κάγκελο σε ηλικία 13 χρονών ή το πόσο μου θυμίζει το καλοκαίρι του 1983 το "Burnin' For You ".
Το οποίο ίσα που πρόλαβα όταν έφτανα στο Gagarin.Κολύμπησα μέχρι τις πρώτες σειρές,με το πλήθος να είναι ήδη ενθουσιασμένο να χειροκροτεί ένα ιστορικό,σημαντικό αλλά και πολύ παράξενο σύνολο.
Το δίδυμο Bloom/Roeser,μαζί με το πρόσφατο line up, φαίνονταν γερασμένοι αλλά η βιρτουοζιτέ και το κέφι δεν έλειπαν.Βέβαια,η πείρα αλλά ο επαγγελματισμός τους φαινόταν ξεκάθαρα στη σκηνική τους παρουσία αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν το ένοιωθαν όπως παλιά.
Απο την άλλη το να ακούς μακροσκελή σόλο απο μουσικούς που ξέρουν τι σημαίνει και πώς παίζεται είναι κάτι που δεν το αλλάζω με τίποτα.Οπότε, για μιάμιση ώρα,το μεστο χαρντ ροκ με ψυχεδελικά στοιχεία που ακόμα και σήμερα ακούγεται διαφορετικό από τα υπόλοιπα της γενιάς τους δεν άφηνε περιθώρια για πλήξη ή χασμουρητά.Ο χρόνος όμως φάνηκε να βαραίνει πάνω τους.Καταλάβαινες οτι είναι από άλλη εποχή,άσχετα αν ακολούθησαν ορδές συγκροτημάτων που πήραν στοιχεία τους και τα ακούς μέχρι σήμερα.Είναι Παλαιοί,πλέον..Η εμπειρία να τους δείς όμως, έστω και μία φορά στη ζωή σου, είναι κάτι που δεν ξεχνιέται...
(+) : I Want To See You In Black, Don't Fear The Reaper,The Vigil, Black Blade, τα σόλα και το κέφι του Eric Bloom.
(-) : Δεν νομίζω να ξαναπάω άλλη φορά.Αν και οποτέ δεν ξέρεις...
Σχόλια