Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ramblin' Man


Δεν είναι λίγο να ξεσκονίζεις την αραχνιασμένη σου σοφίτα και ξαφνικά να ανακαλύπτεις ανάμεσα σε σκονισμένες παλιές φωτογραφίες και σπασμένες αναμνηστικές χορδές,μαγνητοταινίες απο ηχογραφήσεις του παρελθόντος..
Ειδικά αν αυτές οι μαγνητοταινίες περιέχουν σκαριφήματα από τραγούδια που δεν είδαν το φως της ημέρας όσο ο αγαπητός φίλος και συνθέτης που συνεργαζόσουν ήταν εν ζωή.Ξαφνικά το μυαλό αρχίζει να πηγαίνει ανάποδα αλλά την τελευταία στιγμή η ανάμνηση γίνεται μία σπίθα δημιουργίας.Τηλεφωνείς σε μουσικούς σύγχρονους του συνεργάτη σου αλλά και μερικούς πολύ σπουδαίους φαν που κράτησαν τη φωτιά της αγάπης γι αυτόν άσβηστη και την μετέδωσαν στα δικά τους τραγούδια.
Δουλεύεις μαζί τους αυτά τα τραγούδια. Τρία χρόνια σου πήρε να τα μεταμορφώσεις σε πραγματικά τραγούδια με χαρακτήρα ,αίμα ,σάρκα και μνήμες.Οι μουσική που έδωσαν τη δημιουργική ανάσα επέλεξαν να ονομάζονται με το όνομα του μεγάλου απόντος.Βάζοντας ένα Sessions Project στο τέλος,για να μην προκαλέσει περισσότερες ανατριχίλες απ'ότι πρέπει.
Ακούς το τελικό αποτέλεσμα.Αναπνέεις με ανακούφιση. Το project, λειτούργησε μιά χαρά.Τα τραγούδια ακούγονται σαν να προέρχονται απο δικές τους δουλειές αλλά πάντα με την ευλογία του Δημιουργού, άσχετα αν μερικά μπάζουν λίγο.Στο τέλος όμως, πιστεύεις ότι το Φάντασμα στη Λεωφόρο έκανε πολλαπλά possesion και μπήκε στους κατάλληλους μουσικούς,κυριαρχώντας στην ατμόσφαιρα.
Ο Άγριος Σπόρος δεν έγινε Κακός αλλά άνθισε μπλούζ, ενός νέου αιώνα με την παλιά μαγεία...Τα περισσότερα από αυτά θα προστεθουν στο ευλογημένο jukebox του Φεγαροχτυπημένου Μοτέλ,λίγο πιό κάτω από το Σπίτι της Λεωφόρου Highland.........
Mission Acomplished..Rest In Peace Jeffrey και είθε η μαυρίλα των μπλούζ σου να μας δίνει Δύναμη.....
 To άλμπουμ " We Are Only Riders",είναι μιά συλλογή απο ακυκλοφόρητα και ακατέργαστα τραγούδια του JEFFREY LEE PIERCE που βρήκε σπίτι του ο CYPRESS GROVE, χρόνια συνεργάτης αυτής της Μορφής του Αμερικάνικου ροκ του 20ου αιώνα.
Επέλεξε εννιά συν το γνωστότερο και κυκλοφορημένο ''Lucky Jim" και παρέα με τα ονόματα που θα διαβάσετε στη λεπτομερή λίστα παρακάτω ,τα ολοκλήρωσε και το αποτέλεσμα είναι την απόλυτη συλλογή Φόρος Τιμής που έχετε ακούσει ποτέ.Κυκλοφορεί επίσημα εδώ και εννια μέρες περίπου απο τη Glitterhouse. Οι οπαδοί των GUN CLUB και του Jeffrey θα καταλάβουν πώς ακούγονται ,διαβάζοντας μόνο τα ονόματα αυτών που τα τραγουδάνε...
Nick Cave“Ramblin’ Mind” ( τί κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια ?)
Mark Lanegan “Constant Waiting” ( το ίδιο)
The Raveonettes “Free To Walk” ( κάπου εδώ εμφανίζεται και το Φάντασμα των Mazzy Star..)
Debbie Harry “Lucky Jim” ( ήταν για χρόνια,πρόεδρος του φαν κλαμπ της ,ξέρετε..)
Lydia Lunch “My Cadillac” ( η μόνη παραφωνία εδω μέσα)
David Eugene Edwards“Ramblin’ Mind” ( ο μόνος που επιτρέπεται να τον κοιτάξει στα μάτια)
The Sadies “Constant Waiting” (....)
Mark Lanegan & Isobel Campbell“Free To Walk” ( το ντουέτο αρχίζει και γίνεται γραφικό,αλλά δίνει ερμηνεία ολκής,καλύτερη από τα γερόντια παρακάτω.)
Lydia Lunch “St. Marks Place” (τα'παμε και πιο πάνω)
Crippled Black Phoenix“Bells On The River” ( απλά μεγαλειώδες)
Cypress Grove “Ramblin’ Mind” ( ο άνθρωπος που τιμά τη μνήμη,όπως πρέπει)
Johnny Dowd “Constant Waiting” (...)
Nick Cave & Debbie Harry“Free To Walk” (κάντρι ντουέτο,α λα Cave..)
Mick Harvey “The Snow Country” (...)
David Eugene Edwards & Crippled Black Phoenix“Just Like A Mexican Love” ( όπως καταλαβαίνετε, εδω,έχουμε το απόλυτο highlight του δίσκου.Πάθος για έναν αιώνα)
Lydia Lunch, Dave Alvin, And The JLP Sessions Project “Walkin' Down The Street (Doin' My Thing)” ( Θα το προτιμούσα με τον Νικόλα και τον Ευγένιο....)

Σχόλια

Ο χρήστης □■ The Eraser □■ είπε…
~Απρόσμενη κυκλοφορία! Αλλά παίζει στο repeat τις τελευταίες μέρες.

~Ανυπομονώ για νέους Gorillaz μαζί με την νέα δουλειά των grinderman.
Ο χρήστης Unknown είπε…
I've gone down the river of sadness
I've gone down the river of pain
in the dark, under the wires.
I hear them call my name

I gave you the key to the highway
and the key to my motel door
and I'm tired of leaving and leaving
so, I won't come back no more

Oh, my dark-eyed friend
I'm recalling you again
soft voices that speak nothing
speak nothing to the end...............................

το υπολοιπο δικο σου
Ο χρήστης Χρήστος Μίχος / Christos Michos είπε…
Κάποιος έχει νοσταλγήσει άσχημα τελευταία και γαμώ το και εγώ "κάπως είμαι" τελευταία ....

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...