Διάβασα μια εξαιρετική ανάλυση με αφορμή τον Gonjasufi.Αντιγράφω ένα κομμάτι, αλλά εσείς πρέπει να διαβάσετε το υπόλοιπο εδώ.
"...Οι διορθωτικές κινήσεις πάνω στη μουσική του παρελθόντος με σοκάρουν όλο και περισσότερο. Ο Gonjasufi είναι μια τέτοια περίπτωση μουσικού, που μετατοπίζει δραστικά την κουλτούρα του παρελθόντος προς μια νέα κατεύθυνση: αυτό που στα χρόνια του '60 ήταν επιφανειακό new age γίνεται συνειδητή μελέτη του μυστικισμού. Αυτό που κάποτε ήταν παθητική, φαρμακευτική ψυχεδέλεια, γίνεται ενεργή ψυχοσωματική άσκηση. Όλη αυτή η διαδικασία ανάκτησης της ψυχεδέλειας λειτουργεί και αντίστροφα: απαλάσσει την ιστορική εμπειρία του μυστικισμού από το θρησκευτικό δόγμα (ως γνωστό ο μονοθεϊσμός απαγόρευσε, διαστρέβλωσε και χρησιμοποίησε τη «ψυχεδέλεια» για δικούς του σκοπούς), και την επαναπροτείνει στο πλαίσιο της έμπρακτης πολιτικής κριτικής στην κουλτούρα, που άνθισε τα τελευταία 50 χρόνια: δίπλα στην τεχνική του cut-up στον William Burroughs, τις τεχνικές της μεταστροφής και της ψυχωγεωγραφικής περιπλάνησης στον Guy Debord, τη δημιουργική ανάκτηση του παρελθόντος μέσα από τις τεχνικές bricollage του Joseph Beuys.
Η μουσική κουλτούρα μοιάζει να οικειοποιείται αυτό το σύγχρονο δυναμικό όσο καμία άλλη μορφή τέχνης στις μέρες μας. Όλα αυτά είναι, βέβαια, αμφίβολα πράγματα... πάντως όλα ξεκινάνε από το γεγονός πως η μουσική που ακούω με βάζει σε σκέψεις -αρχικά ο Burial και τώρα δεύτερο κρούσμα ο Gonjasufi- και όχι από την αυταπάτη/φιλοδοξία ότι μπορώ, στα καλά καθούμενα, να «ερμηνεύσω» την μουσική. Παρόμοιες σκέψεις υπάρχουν εδώ και χρόνια σε αρκετά ξένα blog, ιδίως σε αυτό του K-Punk και στο παλιό αρχείο της Hyperdub..."
Σχόλια