Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

''...ένα ποτήρι χαμένα όνειρα..'' [THE LAST DRIVE ,Live ! 08--5-2010]


..Έτσι κατέληγε η μια απο τις πρώτες φράσεις του Αλέξη, ύστερα απο τη φαντασμαγορική εισαγωγή της χθεσινής εμφάνισης των LAST DRIVE στο Gagarin.
 ''Δεν φαντάζεστε πόσο χαιρόμαστε που είστε εδώ απόψε'' είπε μεταξύ άλλων και ο τόνος της φωνής του ήταν πέρα για πέρα συγκινητικός.Και εμείς Αλέξη χαρήκαμε που τα καταφέραμε φέτος να βρεθούμε σε μια ακόμα συναυλία σας, παραμένοντας σώοι και αβλαβείς, έστω και με την μισή καλή ψυχολογία και διάθεση ,έστω και με διπλάσια οργή.
Μια απο τις πολυτιμότερες πλέον ροκ παραδόσεις της πόλης,η ετήσια Ανοιξιάτικη εμφάνιση του γκρούπ,μάζεψε αρκετό κόσμο και συνοδευόταν απο την κυκλοφορία του ''Heavy Liquid'' σε κόκκινο βινύλιο καθώς και ένα κόμικ '' At The Drive Ink'' βασισμένο στο αλμπουμ.Όπως ήταν αναμενόμενο και επιθυμητό, το σετ κινήθηκε και αυτό στο βαρύ, ψυχεδελικό μπλουζ ροκ ύφος του δίσκου.Σχεδόν όλα τα τραγούδια του άλμπουμ ήταν παρόντα (το ''Headlong To The Edge'',ηχηρή απουσία) ,σε ακόμα ηλεκτρικότερες και δυνατότερες, μέχρι κωφώσεως,εκτελέσεις αναδεικνύοντας ακόμα περισσότερο την αξία τους.
Ειδικά στο ''Alabama Blues'',το γκρούπ έδωσε τον καλύτερο εαυτό του.Σκέτη απόλαυση να καμαρώνω το πιο ροκ τραγούδι που έγραψαν ποτέ,παιγμένο απο μουσικούς που τελικά, ύστερα απο τόσα χρόνια,με κάνουν να πιστεύω ότι δεν έγιναν ροκ αλλά γεννήθηκαν ροκ.
Υπήρχαν φυσικά και τα παλιά κλασσικά,που ξεσήκωσαν τους πιο πολλούς,όμως εκεί που με έκαναν να προσκυνήσω ήταν η απαστράπτουσα σούπερ- εκτέλεση (δεν ξέρω αν το είχαν ξαναπαίξει ποτέ) του,''Το Φως Και Η Σκιά του'' τραγούδι απο το ομώνυμο,ξεχασμένο ,σπάνιο αλλά και αγαπημένο e.p. με τέσσερις συνθέσεις του Γιώργου Καρανικόλα που είχε βγει το 1986 και συμμετείχε η κλασσική σύνθεση του γκρούπ.
Ίσως η εκτέλεση του ''Roadrunner'' να μην είχε το ανέμελο,απελευθερωτικό πνεύμα του πρωτότυπου αλλά μπορώ να πω ότι με συγκίνησε που το άκουσα,σε σημείο να εγκαταλείψω την αίθουσα αμέσως μετά,μη περιμένοντας το επόμενο ενκορ. Το συνηθίζω σε συναυλίες ,μερικές φορές,όταν φτάνουν σε τέτοια επίπεδα.Μένεις με τα καλύτερα και δεν μελαγχολείς με την ιδέα ότι δεν έχει άλλο μετά..Του χρόνου πάλι..

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...