Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

''...ένα ποτήρι χαμένα όνειρα..'' [THE LAST DRIVE ,Live ! 08--5-2010]


..Έτσι κατέληγε η μια απο τις πρώτες φράσεις του Αλέξη, ύστερα απο τη φαντασμαγορική εισαγωγή της χθεσινής εμφάνισης των LAST DRIVE στο Gagarin.
 ''Δεν φαντάζεστε πόσο χαιρόμαστε που είστε εδώ απόψε'' είπε μεταξύ άλλων και ο τόνος της φωνής του ήταν πέρα για πέρα συγκινητικός.Και εμείς Αλέξη χαρήκαμε που τα καταφέραμε φέτος να βρεθούμε σε μια ακόμα συναυλία σας, παραμένοντας σώοι και αβλαβείς, έστω και με την μισή καλή ψυχολογία και διάθεση ,έστω και με διπλάσια οργή.
Μια απο τις πολυτιμότερες πλέον ροκ παραδόσεις της πόλης,η ετήσια Ανοιξιάτικη εμφάνιση του γκρούπ,μάζεψε αρκετό κόσμο και συνοδευόταν απο την κυκλοφορία του ''Heavy Liquid'' σε κόκκινο βινύλιο καθώς και ένα κόμικ '' At The Drive Ink'' βασισμένο στο αλμπουμ.Όπως ήταν αναμενόμενο και επιθυμητό, το σετ κινήθηκε και αυτό στο βαρύ, ψυχεδελικό μπλουζ ροκ ύφος του δίσκου.Σχεδόν όλα τα τραγούδια του άλμπουμ ήταν παρόντα (το ''Headlong To The Edge'',ηχηρή απουσία) ,σε ακόμα ηλεκτρικότερες και δυνατότερες, μέχρι κωφώσεως,εκτελέσεις αναδεικνύοντας ακόμα περισσότερο την αξία τους.
Ειδικά στο ''Alabama Blues'',το γκρούπ έδωσε τον καλύτερο εαυτό του.Σκέτη απόλαυση να καμαρώνω το πιο ροκ τραγούδι που έγραψαν ποτέ,παιγμένο απο μουσικούς που τελικά, ύστερα απο τόσα χρόνια,με κάνουν να πιστεύω ότι δεν έγιναν ροκ αλλά γεννήθηκαν ροκ.
Υπήρχαν φυσικά και τα παλιά κλασσικά,που ξεσήκωσαν τους πιο πολλούς,όμως εκεί που με έκαναν να προσκυνήσω ήταν η απαστράπτουσα σούπερ- εκτέλεση (δεν ξέρω αν το είχαν ξαναπαίξει ποτέ) του,''Το Φως Και Η Σκιά του'' τραγούδι απο το ομώνυμο,ξεχασμένο ,σπάνιο αλλά και αγαπημένο e.p. με τέσσερις συνθέσεις του Γιώργου Καρανικόλα που είχε βγει το 1986 και συμμετείχε η κλασσική σύνθεση του γκρούπ.
Ίσως η εκτέλεση του ''Roadrunner'' να μην είχε το ανέμελο,απελευθερωτικό πνεύμα του πρωτότυπου αλλά μπορώ να πω ότι με συγκίνησε που το άκουσα,σε σημείο να εγκαταλείψω την αίθουσα αμέσως μετά,μη περιμένοντας το επόμενο ενκορ. Το συνηθίζω σε συναυλίες ,μερικές φορές,όταν φτάνουν σε τέτοια επίπεδα.Μένεις με τα καλύτερα και δεν μελαγχολείς με την ιδέα ότι δεν έχει άλλο μετά..Του χρόνου πάλι..

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom