Τί τα θες ?Τί να σου κάνει η πρόθεση του κόσμου,που μπήκε σαν ενθουσιώδης ταύρος στο χώρο,αφού ,επιτέλους, έσπασε τον κλοιό των τζαμπατζήδων που είχαν μπλοκάρει τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ είσοδο που η τσιφουτιά επέτρεψε να είναι ανοικτή,ενός ΜΕΓΑΛΟΥ χώρου ,με σκοπό να διασκεδάσει με την ψυχή του υπό των πυρηνικών και γεμάτο αδρεναλίνη ήχων και ρυθμών ενός κορυφαίου σχήματος που αρνείται να πεθάνει..
Τί να σου κάνει επίσης η όρεξη και η διάθεση του γκρουπ, που σαν σωστοί διασκεδαστές, ήθελαν να παρουσιάσουν τις μεγαλύτερες επιτυχίες του έστω και σε διαφορετικές ή δυστυχώς,στην περίπτωση των ''No good'' και ''Out Of Space'' κομμένες εκτελέσεις (το πολύ το Κύριε Ελέησον..) με την καλύτερη παρουσίαση και εξαιρετικά δυνατό ήχο. Αν ήταν άλλες εποχές μπορεί και να περνάγαμε καλά,γιατί ήταν μια βραδιά με παλμό.
Η διοργάνωση όμως,αποδείχτηκε ανεπαρκής για τέτοιου βεληνεκούς σχήμα, που στο εξωτερικό ''σπέρνει'' με το ίδιο ακριβώς σουπερ σετ και τους ίδιους εξαιρετικούς φωτισμούς.
Ο ήχος μπουκωμένος και χαμηλός σε ένταση, έθαψε τα πάντα... Και διαθέσεις και προθέσεις.
Και σε μια εποχή που τα ωραία μας λεφτά δεν τα πετάμε,τέτοιες τριτοκοσμικές υπηρεσίες πρέπει να εκλείψουν...Από τον οδηγό ταξί που δεν ξέρει να σε πάει μέχρι τη Ν.Σμύρνη μέχρι διοργανώτριες εταιρείες που έχουν την χρυσή χήνα και δεν μπορούν να τη βάλουν σε καλό κοτέτσι. Αν ρωτήσεις ένα παιδάκι θα σου πεί ότι οι PRODIGY απαιτούν ΜΕΓΑΛΟ χώρο και ΔΥΝΑΤΟ,ΚΑΘΑΡΟ ΗΧΟ και κάθε γαμημένη συναυλία από το τοπικό γκρουπάκι μέχρι και τους Beatles,πρέπει να προσφέρει στο κοινό, άνετη προσέλευση και αποχώρηση.Κάτι τέτοιο δεν έγινε και έτσι η βραδιά κύλησε με τον πιο χάλια ήχο που έχω ακούσει εδώ και καιρό και το πιo άθλιο στριμωξίδι στην είσοδο,που είχα να περάσω από την εποχή του Club 22...
Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η May Roosevelt επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ
Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ. Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα. Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας. Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα
Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE FIRE , Gaz C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom
Σχόλια