Το ''σοκ'' ήρθε με το ομώνυμο που ανοίγει το άλμπουμ.Speed drive κιθάρες ,νεοκυματική/μεταπανκ μπασσογραμμή και ντραμς ,που μυρίζουν οκτάνα,άλλοθι και αν της δεκαετίας του '8ο,από μίλια μακριά. Φωνητικά λες και προέκυψαν από γενετικά πειράματα διασταυρώνοντας χροιά και παράπονο Robert Smith,με πάθος και ένταση Greg Sage,σε νέα,φρέσκια και με δική της προσωπικότητα,έκδοση. Έπεσα στο πάτωμα..Αυτό ήταν...Από τραγούδια που με σημάδεψαν φέτος.
Ο υπόλοιπος δίσκος σε ανάλογο ύφος,με ένταση,ταχύτητα,μετεφηβική οργισμένη χαρμολύπη,πάθος.Στοιχεία των WIPERS και κυρίως των προ-''17 Seconds'' CURE που λατρέψαμε, αποσταγμένα σε ένα φρενιτιώδες post punk πάρτυ ,για τα καλύτερα μεταπανκ μουσικά χρόνια της ζωής μας.
To ''The Subliminal Man'', έχει κάτι από την παλιά φωτιά.Είναι ένα ροκ άλμπουμ,που αγωνίζεται για τη φανέλλα ,φτιαγμένο από μουσικούς που ξέρουν να γράφουν, να παίζουν απλά και άμεσα και ν' ακούγονται μεγαλειώδεις,τιμώντας τις επιρροές τους. Απαραίτητο....
Τα σκίτσα τα έκλεψα από τοπικό e-zine του Portland το ''Local Cut'' και τα βρίσκω πολύ περιεκτικά και έξυπνα.
Επίσης ακούστε οπωσδήποτε τις προηγούμενες κυκλοφορίες του σχήματος.Θα κοπανιέστε για μέρες.....Θα τους πρότεινα και για συναυλίες στην Ελλάδα.....
Σχόλια