26. Mirror Mirror - THE IRREPRESSIBLES
Mέσα από το Velvet Goldmine αυτής της δεκαετίας, που δε θα γυριστεί ποτέ,σε ένα φανταστικό,φτηνό, με βελούδινες κουρτίνες, παρακμιακό μπαρ, ξεπροβάλλει η πολύχρωμη εξωπραγματική ,πραγματική drama queen περσόνα του Jamie Mc Dermott και των υπόλοιπων οκτώ ''Ακράτητων ή Ακατάσχετων ''.
Περιβάλλονται όλοι από αστρόσκονη και θα παρουσιάσουν ένα υπερμεγέθες μελόδραμα,μια μεταπυρηνική οπερέττα,για ναυαγισμένες από έρωτα ψυχές...
Το άλμπουμ ''Mirror Mirror'',κρατά το άρωμα αυτής της φανταστικής παράστασης που έμεινε κλασσική γιατί η υγρασία στο πάτωμα δεν ήταν ουίσκυ,τζιν,ιδρώτας ή σωματικά υγρά αμφότερων φύλων...Ήταν καθαρά ,όξινα δάκρυα ανθρώπων που έτρεχαν ακατάσχετα, σε όλη τη διάρκεια της ακρόασης..
Ακούσαμε ένα συναισθηματικό παραλήρημα στα ύψη Τροπικού πυρετού, ένα σούπερ τραυματικό ,ερωτικό,μελόδραμα με δραματικές ενορχηστρώσεις,βιολιά με τεντωμένες χορδές που έλεγες ότι θα σπάσουν έτσι και ο τραγουδιστής πιάσει τις κορώνες του ψυχικού πόνου. Που σαν τζέντλμαν μιάς άλλης εποχής, σχεδόν γιορτάζει τα ναυάγιά του,ανοίγοντας περισσότερο τις πληγές του και σφάζοντας τον ακροατή με το βαμβάκι.
Ναι το ξέρω,ίσως και να με βρείτε υπερβολικό αλλά αντικειμενικά και κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου προσπαθώντας να βρω ψεγάδια,όταν έφτανα στο 2: 56 του δεύτερου τραγουδιού,εκεί που το ήσυχο ξέσπασμα του ερμηνευτή ,μετά από έναν σχεδόν τελετουργικό μονόλογο-εξομολόγηση,καταλήγει σε ένα μια ονειρική μελωδία τραγουδώντας σχεδόν ψυχικά εξαντλημένος ''I'll Maybe Let You In My Dreams'', διαλύονται τα πάντα.Παύει κάθε έννοια λογικής,καταρρέει διαβρωμένος από τα δάκρυα του Mc Dermott...
Μπαίνω στον ,τελείως γαμημένο ψυχικά, κόσμο του άλμπουμ και υποκύπτω. Παύω ν΄ακούω κριτικές,σταματάω κάθε δραστηριότητα.....Είναι ο μόνος τρόπος για να κατανοήσει κανείς ένα τέτοιο άλμπουμ αλλά και να εμπλέξει και τον δικό του, τελείως διαφορετικό πολλές φορές,πόνο κάπου ανάμεσα στο τέντωμα των χορδών....
02 I'll Maybe Let You by The Irrepressibles
Περιβάλλονται όλοι από αστρόσκονη και θα παρουσιάσουν ένα υπερμεγέθες μελόδραμα,μια μεταπυρηνική οπερέττα,για ναυαγισμένες από έρωτα ψυχές...
Το άλμπουμ ''Mirror Mirror'',κρατά το άρωμα αυτής της φανταστικής παράστασης που έμεινε κλασσική γιατί η υγρασία στο πάτωμα δεν ήταν ουίσκυ,τζιν,ιδρώτας ή σωματικά υγρά αμφότερων φύλων...Ήταν καθαρά ,όξινα δάκρυα ανθρώπων που έτρεχαν ακατάσχετα, σε όλη τη διάρκεια της ακρόασης..
Ακούσαμε ένα συναισθηματικό παραλήρημα στα ύψη Τροπικού πυρετού, ένα σούπερ τραυματικό ,ερωτικό,μελόδραμα με δραματικές ενορχηστρώσεις,βιολιά με τεντωμένες χορδές που έλεγες ότι θα σπάσουν έτσι και ο τραγουδιστής πιάσει τις κορώνες του ψυχικού πόνου. Που σαν τζέντλμαν μιάς άλλης εποχής, σχεδόν γιορτάζει τα ναυάγιά του,ανοίγοντας περισσότερο τις πληγές του και σφάζοντας τον ακροατή με το βαμβάκι.
Ναι το ξέρω,ίσως και να με βρείτε υπερβολικό αλλά αντικειμενικά και κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου προσπαθώντας να βρω ψεγάδια,όταν έφτανα στο 2: 56 του δεύτερου τραγουδιού,εκεί που το ήσυχο ξέσπασμα του ερμηνευτή ,μετά από έναν σχεδόν τελετουργικό μονόλογο-εξομολόγηση,καταλήγει σε ένα μια ονειρική μελωδία τραγουδώντας σχεδόν ψυχικά εξαντλημένος ''I'll Maybe Let You In My Dreams'', διαλύονται τα πάντα.Παύει κάθε έννοια λογικής,καταρρέει διαβρωμένος από τα δάκρυα του Mc Dermott...
Μπαίνω στον ,τελείως γαμημένο ψυχικά, κόσμο του άλμπουμ και υποκύπτω. Παύω ν΄ακούω κριτικές,σταματάω κάθε δραστηριότητα.....Είναι ο μόνος τρόπος για να κατανοήσει κανείς ένα τέτοιο άλμπουμ αλλά και να εμπλέξει και τον δικό του, τελείως διαφορετικό πολλές φορές,πόνο κάπου ανάμεσα στο τέντωμα των χορδών....
02 I'll Maybe Let You by The Irrepressibles
Σχόλια