Αποπροσανατολιστικό όνομα,για μια μπάντα που ξεκίνησε στα μέσα των '90'ς,σαν προσωπική υπόθεση του Dan Bejar και εξελίχθηκε στο σχήμα που φέτος, με το όγδοο και φρεσκοκυκλοφορημένο ''Kaputt'',αποσπούν εξαιρετικές κριτικές και εντυπωσιάζουν το Σπίτι,με τον ασυνήθιστο και γοητευτικό τους ήχο.
Η χρήση των πνευστών και η φωνή του Bejar,δημιουργούν ένα ξεχωριστό ηχόχρωμα στις εννιά συνθέσεις του άλμπουμ που μαζί με τη διακριτική αλλά στιβαρή ρυθμική βάση τους,αποκτούν τη δική τους υπόσταση στο ποπ και indie στερέωμα.
Τραγούδια που ακούγονται χαλαρά,λαμπυρίζουν,δημιουργούν μια κοσμοπολίτικη διάθεση μέσα σε τέσσερις τοίχους,αφήνουν το πνεύμα να ησυχάσει,κυλούν ομαλά χωρίς έντονες διακυμάνσεις παρά μόνο στις εναλλαγές των μελωδιών και των μουσικών στυλ,από απαλή jazz σε soft pop και ύστερα, σε νεοκυματικές αναμνήσεις.
Η ζωή μπορεί να γίνει ελαφρύτερη με τη μουσική των DESTROYER. Και όμορφη.Είναι όμως αυτή η αίσθηση της πικρής σοκολάτας που δεν σε αφήνει να χαλαρώσεις .΄Ενα όμορφο ''βάρος'' που δε λέει να φύγει. Και αυτή η αντίθεση, ένα μοναδικό και σπάνιο χάρισμα για εναλλακτικό ποπ σχήμα,είναι πολύτιμη...
Σχόλια
Το review σου είναι ακριβώς!
Feeling fine/ Well it must be the wine/ ‘Cos It’s April 27/ And my baby’s still dying on me
then:
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=pHfiy2K81cM
now:http://www.youtube.com/watch?v=qz7oaUUWWYk
Ps.Με τον Bejar η Plath μοιαζει Shirley Temple:P