Έχει μικρή διάρκεια,οκτώ συνθέσεις και εξαιρετικό εξώφυλλο.Οι πρώτες εντυπώσεις παγκοσμίως κρίνονται θετικές,ενώ περιμένουμε σίγουρα και τις αρνητικές εντυπώσεις,λίγο μετά...
Στο Σπίτι το ακούμε συνέχεια, μετά το πετυχημένο και γρήγορο κατέβασμά του (εμείς το πληρώσαμε,ευχαρίστως) και απολαμβάνουμε τον λεπτεπίλεπτο,μαλακό και περιπετειώδη ηλεκτρονικό ήχο του σχήματος, που κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ.
Με εξαίρεση τα ''Give Up The Ghost '' και ''Separator'' που ακούγονται σαν τους RADIOHEAD που βαριέμαι,τα υπόλοιπα έξι με κάνουν να τους θαυμάσω για μια φορά ακόμα :
- Για το πόσο μπορούν να γράψουν σκοτεινούς ύμνους με ένα απλό πιάνο ( Codex).
- Για το πόσο έξυπνα και κομψά μπορούν να μεταφράσουν και να προσαρμόσουν BURIAL και FLYING LOTUS ,αυτή τη φορά ,στον ήχο τους και να φτιάξουν δύο από τις καλύτερες συνθέσεις τους ( Feral και Bloom,αντίστοιχα).
- Για το πόσο καλά τραγούδια πάνω στο τελείως δικό τους στυλ μπορούν να γράφουν κάθε φορά, τα οποία σε κάθε άκουσμα ανοίγουν '' Little By Little'' σαν ''Lotus Flower''....
Ναι τα κατάφεραν πάλι...Ισορρόπησαν συναίσθημα ,πνεύμα,εμπειρίες επιρροές και πλέον έχουν απομακρυνθεί από βλαβερές συνήθειες, βλαβερούς φαν,'' κατα συρροήν'' μοχθηρούς μουσικοκριτικούς κλπ.....
Σχόλια
Σ'ένα άλμπουμ λοιπόν που έχει συνθέσεις σαν το Feral και το Codex,και που για έξι συνεχόμενα τραγούδια ακους ένα σχήμα της ποπ που σε πείθει για άλλη μια φορά πόσο μεγάλο σχήμα παραμένει,αυτό το κομμάτι ακούγεται σαν οι παλιοί καλοί RADIOHEAD,που όμως εγώ ( και όχι μόνο εγω,απ'ότι φαίνεται)βαριέμαι ν' ακούω πια.Το θέμα είναι καθαρά προσωπικό λοιπόν...
Άσε που περιέχει μια από τις ομορφότερες στιγμές της φωνής του Thom ever, κάτι που εγ΄προσωπικά δεν μπορώ να προσπεράσω με τίποτα... Αλλά αυτό είναι θέμα γούστου, οπότε δεν αφορά τη συζήτηση. Just saying. ;-)