Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Dry Wire..[ WIRE..LIVE 13-03-2011]

Πιστοί στην παράδοση να παρακολουθούμε σημαντικά συγκροτήματα σε ώριμη ηλικία,με τις μέρες δόξας τους να έχουν περάσει αλλά να συνεχίζουν αξιοπρεπώς, παρευρεθήκαμε την Κυριακή 13 Μαρτίου στο Gagarin, για να δούμε τους παλιούς μας ήρωες WIRE,για πρώτη φορά ύστερα από 26 χρόνια αναμονής........
Ήταν και είναι ένα σχήμα πολύ ιδιαίτερο.Είναι το σχήμα που περισσότερο από τους φαν τους,τους αγαπάνε τα συγκροτήματα που επηρεάζονται από αυτούς. Και είναι πολλά.Ολόκληρες σκηνές...
Το χθεσινό live, περιείχε όλη τους την ιστορία,χωρίς όμως τα τραγούδια, που αρέσουν στην ολοένα και λιγότερη εναλλακτική Αθηναϊκή ομήγυρη ,η οποία όμως τους τίμησε με την παρουσία τους.Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό ,μιάς κι έχουν άλλα τόσα και περισσότερα καλά,ίσως και καλύτερα.  
Από τις πρώτες μέρες, μας κεραυνοβόλησαν με τα ''Two People In A Room'' και ''Pink Flag'' σε ζεματιστές εκτελέσεις, βρώμικες και ολοζώντανες. Μνεία στην κορυφαία στιγμή της εμφάνισης.Το '' Underwater Experiences'',ήταν μια πραγματικά ζωτική στιγμή ηλεκτροπληξίας.
Από τις mute μέρες έπαιξαν το ''Drill'' σε καλύτερη εκτέλεση απ'ότι το περίμενα, ενώ από το '' A Bell Is A Cup..'', τρία κομμάτια σε χλιαρές εκτελέσεις, με χειρότερο ένα από τα αγαπημένα μου.''Silk Skin Paws''..Και αυτή ,μαζί με το σνομπάρισμα δύο ή τριών κομματιών (πλην του Comet), από το τελευταίο σπουδαίο άλμπουμ τους ,το ''Send'',ήταν οι μόνες καμπές στο show. Το τελευταίο άλμπουν τιμήθηκε δεόντως με τις καλύτερες στιγμές του σε δυνατές εκτελέσεις και δύο τουλάχιστον τραγούδια να περνάνε το κατώφλι της αιωνιότητας. ''Moreover'' και '' Smash''. 
 Είναι cool οι WIRE. Ψυχροί. Αλλά καλοκουρδισμένοι και αφοσιωμένοι. Πάντα σε απόσταση. 
Κι όμως ,όπως ακριβώς και στους TELEVISION,πριν από κάτι χρόνια στα ίδια σανίδια,όσο και να βρίσκονται ''μακριά'', δεν μπορείς να αγνοήσεις την ανωτερότητά τους.Είναι εκεί.Μπορεί να μη μου προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης,αλλά το ότι με κάνουν δύο συνεχόμενες μέρες να ασχολούμαι αποκλειστικά μαζί τους,σημαίνει κάτι......

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...