Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Dry Wire..[ WIRE..LIVE 13-03-2011]

Πιστοί στην παράδοση να παρακολουθούμε σημαντικά συγκροτήματα σε ώριμη ηλικία,με τις μέρες δόξας τους να έχουν περάσει αλλά να συνεχίζουν αξιοπρεπώς, παρευρεθήκαμε την Κυριακή 13 Μαρτίου στο Gagarin, για να δούμε τους παλιούς μας ήρωες WIRE,για πρώτη φορά ύστερα από 26 χρόνια αναμονής........
Ήταν και είναι ένα σχήμα πολύ ιδιαίτερο.Είναι το σχήμα που περισσότερο από τους φαν τους,τους αγαπάνε τα συγκροτήματα που επηρεάζονται από αυτούς. Και είναι πολλά.Ολόκληρες σκηνές...
Το χθεσινό live, περιείχε όλη τους την ιστορία,χωρίς όμως τα τραγούδια, που αρέσουν στην ολοένα και λιγότερη εναλλακτική Αθηναϊκή ομήγυρη ,η οποία όμως τους τίμησε με την παρουσία τους.Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό ,μιάς κι έχουν άλλα τόσα και περισσότερα καλά,ίσως και καλύτερα.  
Από τις πρώτες μέρες, μας κεραυνοβόλησαν με τα ''Two People In A Room'' και ''Pink Flag'' σε ζεματιστές εκτελέσεις, βρώμικες και ολοζώντανες. Μνεία στην κορυφαία στιγμή της εμφάνισης.Το '' Underwater Experiences'',ήταν μια πραγματικά ζωτική στιγμή ηλεκτροπληξίας.
Από τις mute μέρες έπαιξαν το ''Drill'' σε καλύτερη εκτέλεση απ'ότι το περίμενα, ενώ από το '' A Bell Is A Cup..'', τρία κομμάτια σε χλιαρές εκτελέσεις, με χειρότερο ένα από τα αγαπημένα μου.''Silk Skin Paws''..Και αυτή ,μαζί με το σνομπάρισμα δύο ή τριών κομματιών (πλην του Comet), από το τελευταίο σπουδαίο άλμπουμ τους ,το ''Send'',ήταν οι μόνες καμπές στο show. Το τελευταίο άλμπουν τιμήθηκε δεόντως με τις καλύτερες στιγμές του σε δυνατές εκτελέσεις και δύο τουλάχιστον τραγούδια να περνάνε το κατώφλι της αιωνιότητας. ''Moreover'' και '' Smash''. 
 Είναι cool οι WIRE. Ψυχροί. Αλλά καλοκουρδισμένοι και αφοσιωμένοι. Πάντα σε απόσταση. 
Κι όμως ,όπως ακριβώς και στους TELEVISION,πριν από κάτι χρόνια στα ίδια σανίδια,όσο και να βρίσκονται ''μακριά'', δεν μπορείς να αγνοήσεις την ανωτερότητά τους.Είναι εκεί.Μπορεί να μη μου προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης,αλλά το ότι με κάνουν δύο συνεχόμενες μέρες να ασχολούμαι αποκλειστικά μαζί τους,σημαίνει κάτι......

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom