Why is it always raining in my dreams ? THE DELUSION OF LAURIE.. (LAURIE ANDERSON : LIVE 08-06-2011)
Κάποια στιγμή στη ζωή μου πρέπει να γράψω κάτι σπουδαίο για τη LAURIE ANDERSON. Μια πραγματεία,ένα δοκίμιο,μια δοξολογία,κάτι....
Είχα «φουσκώσει» από σκέψεις και συναισθήματα μετά την παράσταση του ''Delusion''.Ήθελα να βρώ emoticon με ρολόγια για να βάλω στο τέλος κάθε πρότασης.Και να δείχνουν πόσο μου πήρε να την τελειώσω...Αναγκαστικά οι σκέψεις μου πήγαιναν από το φανταστικό στο πραγματικό,στην καλλιτέχνη και στον άνθρωπο Laurie Anderson. Στη σύλληψη του έργου,στους άξονες που στηρίχτηκε.Στην ανάλυση.....Μετά σκέφθηκα να ψάξω για τους παράξενους συγγραφείς που ανέφερε. Θυμόμουν μόνο τον Nikolai Fedorov.Αλλά όλα αυτά τα βιβλία για τα οποία μας μίλησε ,υπήρξαν πραγματικά....
Όλα ξεκίνησαν με τον θάνατο της μητέρας της.Περίεργο αλλά πριν τρία χρόνια ο θάνατος της μητέρας της ΛΕΝΑΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ, είχε επίδραση στην μουσική της επιστροφή...Ένα ψυχικό ξεγύμνωμα,μια ειλικρινή συγκλονιστική κατάθεση που ξεπερνούσε έννοιες...Το ίδιο και στο Delusion...
Όλα τα υπόλοιπα, ήρθαν μετά.
Ήταν ένας εσωτερικός διάλογος.Πάνω στη ζωή, στο θάνατο,στο μετά το θάνατο,στην αναζήτηση των νεκρών στο Διάστημα,στην ματαιοδοξία του ανθρώπινου είδους,στην απώλεια της αγάπης, στις χαμένες επιθυμίες,στην απώλεια γενικά..
Από την είσοδό μου στην πλατεία του θεάτρου, ο τόπος ήταν αναψύξεως, ηχοι από συνεχόμενη,ασταμάτητη βροχή,ενεργοποιούσε τα σημειολογικά μου ένστικτα.Θα ήταν μια θλιμμένη παράσταση.Και όντως ήταν. Η Laurie Anderson,σε εξομολογητική διάθεση μεταφορτωμένη σε Έργο Τέχνης.
Σας έχω πει πόσο ο τρόπος που μιλά και διηγείται με παρασύρει. Όποτε επισκεφθώ τα ανώτερα βασίλεια,θα έχω ένα flash memory disc με τη φωνή της να διηγείται.Ο,τιδήποτε έχει ηχογραφηθεί...Για παρέα στον Παράδεισο ή στην Κόλαση.
Όχι δε με κούρασε «η συνεχόμενη φλυαρία » και η έλλειψη κανονικών τραγουδιών. Αυτοί που περίμεναν τραγούδια ή πήγαν τυχαία ή νομίζουν ότι η Laurie Anderson είναι ηλεκτρονική ποπ και είναι υποχρεωμένη να δίνει συναυλίες.Αυτό δεν ήταν συναυλία,δεν πήγαινες για να σε μαγέψει.....Όχι σε αυτή την παράσταση......
Τα φθινοπωρινά,μουντά ,θλιμμένα εικονογραφημένα και βίντεο στα οποία «ενσωματωνόταν» η καλλιτέχνις με τη λιτή και «περιρρέουσα» μουσική της,παρμένα από το Βασίλειο της Βροχής της δικιάς της «εσώχωρας», σκιαγραφούσαν αποκαλυπτικά τη συννεφιασμένη εσωατμόσφαιρα. Όμως το μοναδικό αφηγηματικό της χάρισμα μας έδωσε στιγμές μοναδικής ερμηνείας.Εξομολογητική ναι, χαμηλότονη πικρία ναι,αλλά τι σπουδαίος τρόπος να μας προσεγγίσει ! Σχεδόν καθαρτική η όλη εμπειρία.Δε θα την αγκάλιαζα από οίκτο,μετά το τέλος της παράστασης.Απλά θα της έσφιγγα το χέρι ,θα την κοιτούσα με θαυμασμό και θα την ευχαριστούσα. Η Κάθαρση της ,η σωτηρία της,η ζωή της είναι πηγή έμπνευσης και παράδειγμα για το τι σημαίνει ΤΈΧΝΗ..
Το Delusion,είναι απλά η πιο προσωπική στιγμή της. Εκεί που η Τέχνη και η αληθινή ζωή συναντιούνται,το σημείο,η κοσμική σχισμή για αναβάθμιση της Ύπαρξης.....
Υ.Γ. 1. Η εκτεταμένη χρήση μερών του '' Another Day In America'',πιστοποιεί ότι μαζί με το '' O,Superman'' πρέπει να μπουν στο καινούριο διαστημόπλοιο που θα αναζητήσει «νέα ζωή και νέους πολιτισμούς»,σαν δύο κορυφαίες πολιτιστικές στιγμές του άνθρώπινου γένους..
2. Το βιολί της είναι συνυφασμένο με την ψυχή της.Όπως η κιθάρα για τον JIMI HENDRIX και τον GREG SAGE,το θέρεμιν για τη MAY ROOSEVELT..
3. Στο billboard Greece και εδώ θα βρείτε αναφορές της προκοπής.
4. Φωτογραφίες και βίντεο δεν υπάρχουν.Αυστηρή πολιτική ...Σόρρυ αν ψιλοκουραστήκατε από το ξερό κείμενο...
Είχα «φουσκώσει» από σκέψεις και συναισθήματα μετά την παράσταση του ''Delusion''.Ήθελα να βρώ emoticon με ρολόγια για να βάλω στο τέλος κάθε πρότασης.Και να δείχνουν πόσο μου πήρε να την τελειώσω...Αναγκαστικά οι σκέψεις μου πήγαιναν από το φανταστικό στο πραγματικό,στην καλλιτέχνη και στον άνθρωπο Laurie Anderson. Στη σύλληψη του έργου,στους άξονες που στηρίχτηκε.Στην ανάλυση.....Μετά σκέφθηκα να ψάξω για τους παράξενους συγγραφείς που ανέφερε. Θυμόμουν μόνο τον Nikolai Fedorov.Αλλά όλα αυτά τα βιβλία για τα οποία μας μίλησε ,υπήρξαν πραγματικά....
Όλα ξεκίνησαν με τον θάνατο της μητέρας της.Περίεργο αλλά πριν τρία χρόνια ο θάνατος της μητέρας της ΛΕΝΑΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ, είχε επίδραση στην μουσική της επιστροφή...Ένα ψυχικό ξεγύμνωμα,μια ειλικρινή συγκλονιστική κατάθεση που ξεπερνούσε έννοιες...Το ίδιο και στο Delusion...
Όλα τα υπόλοιπα, ήρθαν μετά.
Ήταν ένας εσωτερικός διάλογος.Πάνω στη ζωή, στο θάνατο,στο μετά το θάνατο,στην αναζήτηση των νεκρών στο Διάστημα,στην ματαιοδοξία του ανθρώπινου είδους,στην απώλεια της αγάπης, στις χαμένες επιθυμίες,στην απώλεια γενικά..
Από την είσοδό μου στην πλατεία του θεάτρου, ο τόπος ήταν αναψύξεως, ηχοι από συνεχόμενη,ασταμάτητη βροχή,ενεργοποιούσε τα σημειολογικά μου ένστικτα.Θα ήταν μια θλιμμένη παράσταση.Και όντως ήταν. Η Laurie Anderson,σε εξομολογητική διάθεση μεταφορτωμένη σε Έργο Τέχνης.
Σας έχω πει πόσο ο τρόπος που μιλά και διηγείται με παρασύρει. Όποτε επισκεφθώ τα ανώτερα βασίλεια,θα έχω ένα flash memory disc με τη φωνή της να διηγείται.Ο,τιδήποτε έχει ηχογραφηθεί...Για παρέα στον Παράδεισο ή στην Κόλαση.
Όχι δε με κούρασε «η συνεχόμενη φλυαρία » και η έλλειψη κανονικών τραγουδιών. Αυτοί που περίμεναν τραγούδια ή πήγαν τυχαία ή νομίζουν ότι η Laurie Anderson είναι ηλεκτρονική ποπ και είναι υποχρεωμένη να δίνει συναυλίες.Αυτό δεν ήταν συναυλία,δεν πήγαινες για να σε μαγέψει.....Όχι σε αυτή την παράσταση......
Τα φθινοπωρινά,μουντά ,θλιμμένα εικονογραφημένα και βίντεο στα οποία «ενσωματωνόταν» η καλλιτέχνις με τη λιτή και «περιρρέουσα» μουσική της,παρμένα από το Βασίλειο της Βροχής της δικιάς της «εσώχωρας», σκιαγραφούσαν αποκαλυπτικά τη συννεφιασμένη εσωατμόσφαιρα. Όμως το μοναδικό αφηγηματικό της χάρισμα μας έδωσε στιγμές μοναδικής ερμηνείας.Εξομολογητική ναι, χαμηλότονη πικρία ναι,αλλά τι σπουδαίος τρόπος να μας προσεγγίσει ! Σχεδόν καθαρτική η όλη εμπειρία.Δε θα την αγκάλιαζα από οίκτο,μετά το τέλος της παράστασης.Απλά θα της έσφιγγα το χέρι ,θα την κοιτούσα με θαυμασμό και θα την ευχαριστούσα. Η Κάθαρση της ,η σωτηρία της,η ζωή της είναι πηγή έμπνευσης και παράδειγμα για το τι σημαίνει ΤΈΧΝΗ..
Το Delusion,είναι απλά η πιο προσωπική στιγμή της. Εκεί που η Τέχνη και η αληθινή ζωή συναντιούνται,το σημείο,η κοσμική σχισμή για αναβάθμιση της Ύπαρξης.....
Υ.Γ. 1. Η εκτεταμένη χρήση μερών του '' Another Day In America'',πιστοποιεί ότι μαζί με το '' O,Superman'' πρέπει να μπουν στο καινούριο διαστημόπλοιο που θα αναζητήσει «νέα ζωή και νέους πολιτισμούς»,σαν δύο κορυφαίες πολιτιστικές στιγμές του άνθρώπινου γένους..
2. Το βιολί της είναι συνυφασμένο με την ψυχή της.Όπως η κιθάρα για τον JIMI HENDRIX και τον GREG SAGE,το θέρεμιν για τη MAY ROOSEVELT..
3. Στο billboard Greece και εδώ θα βρείτε αναφορές της προκοπής.
4. Φωτογραφίες και βίντεο δεν υπάρχουν.Αυστηρή πολιτική ...Σόρρυ αν ψιλοκουραστήκατε από το ξερό κείμενο...
Σχόλια