Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το μυαλό μου λούπες φτιάχνει..[Looping State Of Mind - THE FIELD]

Οι λούπες που φτιάχνει ο Axel Willner,εδώ και τρία πανομοιότυπα άλμπουμς ξεκινώντας από το εξώφυλλο και καταλήγοντας στα αστέρια με  αυτές που καταφέρνουν να συντονίζονται ρυθμικά με το Σύμπαν,ήταν και είναι πάντα ευπρόσδεκτες στο Σπίτι.
Ακούγοντας το τρίτο πόνημα του σαν THE FIELD,''Looping State Of Mind'',κατάλαβα ότι μου έλειψαν τα τελευταία δύο χρόνια.
Ή μήπως το άλμπουμ του αυτή τη φορά έχει περισσότερες αφορμές για αποδράσεις πάνω από τη Στρατόσφαιρα ; Η αίσθηση ότι παντά πετάς ή αιθεροβατείς με τη μουσική του Axel Willner,είναι το μεγαλύτερο και το πιό σημαντικό προτέρημα της και αυτό που τη διαφοροποιεί από ανάλογες προσπάθειες,του χώρου της ευρύτερης techno ή χορευτικής μουσικής.Δεν είναι μόνο η ψυχρή,τεχνολογική,πειθαρχημένη ενορχήστρωση αυτών που βγαίνουν από τον ηλεκτρονικό στόλο του καλλιτέχνη,που τον κατατάσσει σε σημαντική μορφή της Ευρωπαικής μουσικής.Είναι και η πολυχρωμία  εντέχνως κρυμμένη μέσα σε αυτό το πυκνό, ομογενοιποιημένο ρυθμικό νέφος -κατατεθέν και πρώτο αναγνωριστικό σημείο των THE FIELD.Εκεί κατοικοεδρεύουν κατακερματισμένοι αλλά όμορφα δεμένοι μεταξύ τους ήχοι που δίνουν σε κάθε σύνθεση αναγνωριστικό χρώμα. Που κάνουν τις λούπες να αποκτούν πρόσωπο και όχι να παραμένουν χαλιά για τεκνατζίδικα.
Να γιατί λοιπόν, παρ'όλο που σας φαίνεται να παίζει και να ξαναπαίζει το ίδιο κομμάτι δεν μπορείτε να βαρεθείτε εύκολα τη μουσική του. Με αυτή τη σκέψη στο μυαλό μπορώ να πω με σιγουριά γιατί το ''From Here We Go Sublime'' κατέληγε να είναι sublime,ενώ το δεύτερο '' Yesterday And Today'' ήταν καλό όταν θυμόταν το yesterday ενώ δεν είχε διάθεση για tomorrow με αποτέλεσμα να περνάει η μισή μέρα του today στην ίδια παλλέτα.
Η «λουπίτιδα» όμως του φετινού άλμπουμ είναι σε έξαρση και  μπορώ να διακρίνω αρκετό χρώμα ταξιδεύοντας προς το κέντρο του χαλαρωτικού,ζεστού νεφελώματος του άλμπουμ.
Ηλιοφόρα μοτίβα,groovy μπασσογραμμές,ήρεμες θεάσεις τοπίων από ψηλά, το παλιό THE FIELD μοντέλο αλλά πιο ευφορικό ,e-bow κιθάρες και φασματικά φωνητικά.Όλα λειτουργούν όμορφα και φαίνεται ότι το ''Looping State Of Mind'' βρίσκει τους THE FIELD ,σε φόρμα.
Αν με ρωτήσετε όμως αν μου λείπει ένα καινούριο ''Over The Ice'' για να τσιτώσω τα ηχεία και να μείνω μετέωρος για ώρα,θα σας απαντούσα «Δυστυχώς ,ναι».Αλλά αυτά γίνονται μόνο μια φορά,ναι ;..

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...