Οι λούπες που φτιάχνει ο Axel Willner,εδώ και τρία πανομοιότυπα άλμπουμς ξεκινώντας από το εξώφυλλο και καταλήγοντας στα αστέρια με αυτές που καταφέρνουν να συντονίζονται ρυθμικά με το Σύμπαν,ήταν και είναι πάντα ευπρόσδεκτες στο Σπίτι.
Ακούγοντας το τρίτο πόνημα του σαν THE FIELD,''Looping State Of Mind'',κατάλαβα ότι μου έλειψαν τα τελευταία δύο χρόνια.
Ή μήπως το άλμπουμ του αυτή τη φορά έχει περισσότερες αφορμές για αποδράσεις πάνω από τη Στρατόσφαιρα ; Η αίσθηση ότι παντά πετάς ή αιθεροβατείς με τη μουσική του Axel Willner,είναι το μεγαλύτερο και το πιό σημαντικό προτέρημα της και αυτό που τη διαφοροποιεί από ανάλογες προσπάθειες,του χώρου της ευρύτερης techno ή χορευτικής μουσικής.Δεν είναι μόνο η ψυχρή,τεχνολογική,πειθαρχημένη ενορχήστρωση αυτών που βγαίνουν από τον ηλεκτρονικό στόλο του καλλιτέχνη,που τον κατατάσσει σε σημαντική μορφή της Ευρωπαικής μουσικής.Είναι και η πολυχρωμία εντέχνως κρυμμένη μέσα σε αυτό το πυκνό, ομογενοιποιημένο ρυθμικό νέφος -κατατεθέν και πρώτο αναγνωριστικό σημείο των THE FIELD.Εκεί κατοικοεδρεύουν κατακερματισμένοι αλλά όμορφα δεμένοι μεταξύ τους ήχοι που δίνουν σε κάθε σύνθεση αναγνωριστικό χρώμα. Που κάνουν τις λούπες να αποκτούν πρόσωπο και όχι να παραμένουν χαλιά για τεκνατζίδικα.
Να γιατί λοιπόν, παρ'όλο που σας φαίνεται να παίζει και να ξαναπαίζει το ίδιο κομμάτι δεν μπορείτε να βαρεθείτε εύκολα τη μουσική του. Με αυτή τη σκέψη στο μυαλό μπορώ να πω με σιγουριά γιατί το ''From Here We Go Sublime'' κατέληγε να είναι sublime,ενώ το δεύτερο '' Yesterday And Today'' ήταν καλό όταν θυμόταν το yesterday ενώ δεν είχε διάθεση για tomorrow με αποτέλεσμα να περνάει η μισή μέρα του today στην ίδια παλλέτα.
Η «λουπίτιδα» όμως του φετινού άλμπουμ είναι σε έξαρση και μπορώ να διακρίνω αρκετό χρώμα ταξιδεύοντας προς το κέντρο του χαλαρωτικού,ζεστού νεφελώματος του άλμπουμ.
Ηλιοφόρα μοτίβα,groovy μπασσογραμμές,ήρεμες θεάσεις τοπίων από ψηλά, το παλιό THE FIELD μοντέλο αλλά πιο ευφορικό ,e-bow κιθάρες και φασματικά φωνητικά.Όλα λειτουργούν όμορφα και φαίνεται ότι το ''Looping State Of Mind'' βρίσκει τους THE FIELD ,σε φόρμα.
Αν με ρωτήσετε όμως αν μου λείπει ένα καινούριο ''Over The Ice'' για να τσιτώσω τα ηχεία και να μείνω μετέωρος για ώρα,θα σας απαντούσα «Δυστυχώς ,ναι».Αλλά αυτά γίνονται μόνο μια φορά,ναι ;..
Ακούγοντας το τρίτο πόνημα του σαν THE FIELD,''Looping State Of Mind'',κατάλαβα ότι μου έλειψαν τα τελευταία δύο χρόνια.
Ή μήπως το άλμπουμ του αυτή τη φορά έχει περισσότερες αφορμές για αποδράσεις πάνω από τη Στρατόσφαιρα ; Η αίσθηση ότι παντά πετάς ή αιθεροβατείς με τη μουσική του Axel Willner,είναι το μεγαλύτερο και το πιό σημαντικό προτέρημα της και αυτό που τη διαφοροποιεί από ανάλογες προσπάθειες,του χώρου της ευρύτερης techno ή χορευτικής μουσικής.Δεν είναι μόνο η ψυχρή,τεχνολογική,πειθαρχημένη ενορχήστρωση αυτών που βγαίνουν από τον ηλεκτρονικό στόλο του καλλιτέχνη,που τον κατατάσσει σε σημαντική μορφή της Ευρωπαικής μουσικής.Είναι και η πολυχρωμία εντέχνως κρυμμένη μέσα σε αυτό το πυκνό, ομογενοιποιημένο ρυθμικό νέφος -κατατεθέν και πρώτο αναγνωριστικό σημείο των THE FIELD.Εκεί κατοικοεδρεύουν κατακερματισμένοι αλλά όμορφα δεμένοι μεταξύ τους ήχοι που δίνουν σε κάθε σύνθεση αναγνωριστικό χρώμα. Που κάνουν τις λούπες να αποκτούν πρόσωπο και όχι να παραμένουν χαλιά για τεκνατζίδικα.
Να γιατί λοιπόν, παρ'όλο που σας φαίνεται να παίζει και να ξαναπαίζει το ίδιο κομμάτι δεν μπορείτε να βαρεθείτε εύκολα τη μουσική του. Με αυτή τη σκέψη στο μυαλό μπορώ να πω με σιγουριά γιατί το ''From Here We Go Sublime'' κατέληγε να είναι sublime,ενώ το δεύτερο '' Yesterday And Today'' ήταν καλό όταν θυμόταν το yesterday ενώ δεν είχε διάθεση για tomorrow με αποτέλεσμα να περνάει η μισή μέρα του today στην ίδια παλλέτα.
Η «λουπίτιδα» όμως του φετινού άλμπουμ είναι σε έξαρση και μπορώ να διακρίνω αρκετό χρώμα ταξιδεύοντας προς το κέντρο του χαλαρωτικού,ζεστού νεφελώματος του άλμπουμ.
Ηλιοφόρα μοτίβα,groovy μπασσογραμμές,ήρεμες θεάσεις τοπίων από ψηλά, το παλιό THE FIELD μοντέλο αλλά πιο ευφορικό ,e-bow κιθάρες και φασματικά φωνητικά.Όλα λειτουργούν όμορφα και φαίνεται ότι το ''Looping State Of Mind'' βρίσκει τους THE FIELD ,σε φόρμα.
Αν με ρωτήσετε όμως αν μου λείπει ένα καινούριο ''Over The Ice'' για να τσιτώσω τα ηχεία και να μείνω μετέωρος για ώρα,θα σας απαντούσα «Δυστυχώς ,ναι».Αλλά αυτά γίνονται μόνο μια φορά,ναι ;..
Σχόλια