«Είμαστε καθηλωμένοι, κάθε στιγμή, από τη σύλληψη και την
η αίσθηση του χρόνου. Υπάρχουν όμως δύο τρόποι να διαφύγουμε και
να ξεχάσουμε τον εφιάλτη αυτό: ευχαρίστησηση και εργασία. Η ευχαρίστηση μας καταναλώνει .
Η εργασία μας δυναμώνει . Ας επιλέξουμε»
Charles Baudelaire ...
Οι επιρροές των Harold Budd, Brian Eno,Pieter Nooten είναι αρκετά ευκρινείς και διαμορφώνουν μια εξίσου εμπνευσμένη κλασσικότροπη μουσική δημιουργία,ένα άλμπουμ ισάξιο του ''Sleeps With The Fishes'' τουλάχιστον.
Είτε σαν THE CARETAKER,είτε σαν ο πραγματικός δημιουργός,οι φετινές του ηχογραφήσεις διακρίνονται για την επικοινωνιακή τους προσπάθεια με περισσότερο κόσμο.Αν στα προηγούμενα υπήρχαν απαγορευτικές μπάρες για μη μυημένους (ακαθόριστες ατμόσφαιρες,ψυχοακουστικές μελωδίες,αφηρημένη και σε συνθήκες στιγμιαίας γραφής εξέλιξη της σύνθεσης,προσωπικής συμμετοχής στην ακρόαση),αυτό το άλμπουμ είναι σαφώς πιο απλό,πιο ζεστό και σαφώς πιο προσβάσιμο.
Αν κάποιος θέλει να ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι για να γνωρίσει τον καλλιτέχνη ,αυτό είναι το άλμπουμ με το οποίο μπορεί να ξεκινήσει το ταξίδι.Κλασσικό.....
Και αν σας «τρώει» να μάθετε τι νομίζω οτι επέλεξε ο Leyland Kirby,για να ξεφύγει απο τα τυρρανικά δεσμά του Χρόνου,η απάντηση είναι ,ότι επέλεξε,ότι θα επέλεγα κι εγώ. Και τα δύο.......
η αίσθηση του χρόνου. Υπάρχουν όμως δύο τρόποι να διαφύγουμε και
να ξεχάσουμε τον εφιάλτη αυτό: ευχαρίστησηση και εργασία. Η ευχαρίστηση μας καταναλώνει .
Η εργασία μας δυναμώνει . Ας επιλέξουμε»
Charles Baudelaire ...
Η καινούρια ηχογράφηση του LEYLAND KIRBY, ''Eager To Tear Apart The Stars'',είναι η συνέχεια του προηγούμενου τρίτομου έπους απώλειας,στοχασμού,θλίψης και ονείρων ''Sadly The Future Is No Longer What It Was''. Κυκλοφορεί σε ψηφιακή εκδοχή,βινύλιο και σε λίγες μέρες και σε ψηφιακό δίσκο.
Μια ματιά στους τίτλους και αμέσως ,το ελαφρύ Φθινοπωρινό αεράκι ως επίλογος σε ένα ανέμελο καλοκαίρι, εισβάλλει στην πεζή έως πατικωμένη από οδοστρωτήρα, ζωή μας.
Όταν το δε « Το Βέλος Του Χρόνου» προγειωθεί στο στόχο, για τα επόμενα 40 λεπτά η ονειρική πραγματικότητα διαμορφώνει το χωροχρονικό συνεχές και επιβάλλει την παρουσία της ,σε όλο το ακουστικό φάσμα που μπορεί να συλλάβει συνειδητά και υποσυνείδητα ο ακροατής.
Δεν είναι ακριβώς σαν το προηγούμενο άλμπουμ/τριλογία.Είναι πιό λιτό,περισσότερο ευκρινές,δεν απλώνεται,είναι πιό αυστηρό,πιο αποκρυσταλλωμένο.Οι έξι συνθέσεις του έχουν το ίδιο εύρος συχνοτήτων προσανατολισμένες σε ένα βελούδινο μαύρο στερεοσκοπικό ουράνιο αστέρι -προβολή του μελαγχολικού τέρατος του καλλιτέχνη.Για πρώτη φορά μπορώ να αισθανθώ μια πιό επεξεργασμένη παραγωγή. Για πρώτη φορά ακούω δάχτυλα να ακουμπάνε τα πλήκτρα.
Με άξονα το πιάνο και τα συνθ έγχορδα,χωρίς πολλές σκοτεινές αέρινες μάζες ,οι μικρές, συμπαγείς,ονειρικές, νυχτερινές μουσικές του Leyland Kirby απελευθερώνουν τρυφερότητα,θλίψη αλλά όχι νοσταλγία.
Αποτελούν μουσική επένδυση στην πικρή πλευρά της ζωής,εκπέμπουν από το βούρκο αλλά με προορισμό τα αστέρια.Οι επιρροές των Harold Budd, Brian Eno,Pieter Nooten είναι αρκετά ευκρινείς και διαμορφώνουν μια εξίσου εμπνευσμένη κλασσικότροπη μουσική δημιουργία,ένα άλμπουμ ισάξιο του ''Sleeps With The Fishes'' τουλάχιστον.
Είτε σαν THE CARETAKER,είτε σαν ο πραγματικός δημιουργός,οι φετινές του ηχογραφήσεις διακρίνονται για την επικοινωνιακή τους προσπάθεια με περισσότερο κόσμο.Αν στα προηγούμενα υπήρχαν απαγορευτικές μπάρες για μη μυημένους (ακαθόριστες ατμόσφαιρες,ψυχοακουστικές μελωδίες,αφηρημένη και σε συνθήκες στιγμιαίας γραφής εξέλιξη της σύνθεσης,προσωπικής συμμετοχής στην ακρόαση),αυτό το άλμπουμ είναι σαφώς πιο απλό,πιο ζεστό και σαφώς πιο προσβάσιμο.
Αν κάποιος θέλει να ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι για να γνωρίσει τον καλλιτέχνη ,αυτό είναι το άλμπουμ με το οποίο μπορεί να ξεκινήσει το ταξίδι.Κλασσικό.....
Και αν σας «τρώει» να μάθετε τι νομίζω οτι επέλεξε ο Leyland Kirby,για να ξεφύγει απο τα τυρρανικά δεσμά του Χρόνου,η απάντηση είναι ,ότι επέλεξε,ότι θα επέλεγα κι εγώ. Και τα δύο.......
Σχόλια