Η καθυστερημένη έναρξη της εκδήλωσης ήταν από τις λίγες που δεν με ενόχλησαν. Αντιθέτως και δεδομένου ότι έχω να βγω από το σπίτι κάτι μέρες,ήταν μια καλή ευκαιρία για εκτεταμένη κουβέντα για τα εναλλακτικά live της πόλης με φίλους και γνωστούς ενώ ταυτόχρονα ακούγαμε και την πρόβα της Laurel Halo,η οποία έπαιξε πρώτη τελικά.
Ήταν από τις πιο παράξενες αλλά αρκετά συναρπαστικές ζωντανές εμφανίσεις που έχω παρακολουθήσει κατά καιρούς.
Αν απομόνωνες τον ήχο και την παρακολουθούσες απλώς να λικνίζεται
,θα έπαιρνες όρκο ότι η μουσική που ακουγόταν εκείνη τη στιγμή θα ήταν
hard rock ,χαλαρά.Βοηθούσε και το μακρύ μαλλί γι' αυτό.
Προφανώς όμως υπακούει σε πιο ιδιαίτερους ρυθμούς, όχι εύκολους,όχι άμεσα αναγνωρίσιμους δύσκολο να τους
ακολουθήσει ακόμα και το κοινό του Bios που απλά, παρακολουθούσε χωρίς
να μπορεί να «πιαστεί» από κάπου,να βρει μια σταθερά ασφαλείας.Ούτε κι
εγώ φυσικά αλλά πραγματικά τη θαύμασα γι' αυτό.
Γιατί η μουσική της Halo
δεν πάσχει από έλλειψη ταυτότητας,κομπασμό και ελιτισμό.
Εξελίσσεται και
μετά το τέλος της ακρόασης. Νομίζεις ότι έχει χίλια πρόσωπα,ότι είναι
χίλιοι ήχοι και ακολουθίες μαζεμένοι σε κουβάρι.Αλλά σε προκαλεί να τους
ξεμπλέξεις,δεν σε απομακρύνει ,δεν αυνανίζεται,σε προκαλεί...
Χωρίς να έχω πολλά πολλά μαζί της,ασχολήθηκα με τις κυκλοφορίες της ,δύο εξαιρετικά e.p. και το '' Quarantine'', το φετινό, «από αλλού», άλμπουμ της,μόλις μερικές μέρες πριν.
Ο όρος «ηλεκτρονική» δεν φαίνεται και τόσο αντιπροσωπευτικός πλέον, για αυτό το εξαιρετικό και αισθαντικό μείγμα από jazz,folk,techno,idm,ambient και ευρύτερων συνιστωσών ηλεκτρονικής μουσικής από το 1970 μέχρι σήμερα,που χρησιμοποιεί η καλλιτέχνης για να φτιάξει το όραμά της.
Χωρίς να ακούγεται ιδιαίτερη και απόμακρη,με το συναίσθημα να κολυμπάει σε κύματα από σκληρές,ρυθμικά συνεκτικές αλλά γρήγορες και φαινομενικά αφαιρετικές ηλεκτρονικές επιστρώσεις ,η LAUREL HALO,δημιουργεί μουσική που δεν μπορεί να καταναλωθεί εύκολα,δεν ρίχνει άγκυρες πουθενά αλλά πετάει παντού.
Η ζωντανή εκτέλεση των ιδιόμορφων τραγουδιών της με εντυπωσίασε αρκετά ώστε να ασχοληθώ ακόμα περισσότερο μαζί της, αναπληρώνοντας τον χαμένο χρόνο.
Σε πιο ασφαλείς και συγκεκριμένους δρόμους,μέσα στο σκοτάδι και με «νοσταλγικές ματιές » στο στοιχειωμένο ,μελλοντολογικό σκηνικό του BLADE RUNNER, ο KUEDO,πρόσφερε μια πιο ονειρική,αέρινη, ψυχρή electronica που μπορεί να μην ήταν τόσο προωθημένη όσο της Halo,έγινε όμως αποδεκτή με περισσότερο ενθουσιασμό από τους αρκετούς αλλά όχι όσους θα ήθελα να συμμετέχουν σε αυτή την εξαιρετική ιδέα του OUGH!.
Με αισθητικό άξονα το περσινό άλμπουμ του '' Severant '' αλλά με διάθεση να προχωρήσει σε ακόμα πιο σκληρούς δρόμους τις συνθέσεις του,ο KUEDO, μας μετέφερε στο άμεσο μέλλον ενός πνιγηρού πολιτισμού που μοιάζει θανατηφόρα με αυτόν που ζούμε,δίνοντας ηχητικές κατευθύνσεις για τη μουσική που ταιριάζει για αντίμετρο στη μόλυνση,περιβαλλοντολογική και μορφωτική. Φυσικά και σαν οπαδός του soundtrack της πιο αγαπημένης μου ταινίας ε.φ.,όλων των εποχών,παρασύρθηκα από τα ατμοσφαιρικά περάσματα αλλά και μου άρεσε πάρα πολύ ο συνδυασμός με τους dubstep ρυθμούς που χρησιμοποιεί για να ενισχύσει αλλά και να ξορκίσει την «βρώμα» ενός τέτοιου μέλλοντος μέσω της μουσικής του.
Να λοιπόν που 30 χρόνια μετά το L.A. του 2019,είναι λιγότερο μια δυστοπική «φαντασίωση» και περισσότερο μια κατάσταση μυαλού με ορατή την πραγματοποίησή της. Η φυσική συνέχεια αυτής της μουσικής, επενδύεται πάνω στις εσωτερικές αναζητήσεις του πολίτη των μεγαλουπόλεων.Χωρίς ρεπλίκες,χωρίς καν μέλλον...
Λυπάμαι πάρα πολύ που δεν ασχολήθηκα και ούτε συμπεριέλαβα το ''Severant" στις προσωπικές μου προτιμήσεις για το 2011. Αυτή η εξαιρετική εμφάνιση του καλλιτέχνη ήταν μια μικρή αποκάλυψη,μικρότερης ισχύος από της Laura Halo βεβαίως.
Φεύγοντας από το Bios,αρκετά κουρασμένος αλλά και αρκετά «γεμάτος»,λίγο πριν ξεκινήσει το dj set του ο KUEDO, αμέσως μετά το σώου του, σκεφτόμουν αυτό που έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση. Μπορεί να μην είχε την προσέλευση και τον έντονο ενθουσιασμό για να το συζητάει όλη η Αθήνα την επόμενη μέρα. Σίγουρα όμως ήταν μια βραδιά με μουσικές που κοιτούν το μέλλον κατάφατσα. Είναι ένα βήμα μπροστά αυτοί οι δύο με τον τρόπο τους,όχι μόνο μουσικά. Και αν δεν υπήρχε σαν αφορμή αυτό το αφαιρετικό αφιέρωμα εκδήλωση του OUGH!, αυτή η εμπειρία/γνωριμία θα χανόταν για πάντα..Γι' αυτό,θα το θεωρήσω τελικά «event της χρονιάς»,προς το παρόν,αν το πάρω αισιόδοξα....
Σχόλια