Φέτος,οι JAPANDROIDS,ένα Καναδικό ντουέτο, ντραμς/κιθάρα και όχι στο πνεύμα των WHITE STRIPES,γνωρίζουν μεγάλη κριτική αποδοχή στις Ηνωμένες Πολιτείες και το δεύτερο άλμπουμ τους '' Celebration Rock '',είναι από τα άλμπουμ που θα μονοπωλήσουν στις λίστες με τα καλύτερα.Όπως και ο πρώτος τους μεγάλος δίσκος ,'' Post-Nothing'' του 2010, αλλά και τα πρώτα τους e.p. ( Lullaby Death Jams (2008) και All Lies (2007) ),πριν από αυτόν,είναι δίσκοι με καλοπαιγμένη παλιομοδίτικη alternative και punk, με έντονη μυρωδιά από τη δεκαετία του '90 και του '80.
Η συνταγή που χρησιμοποιούν είναι σίγουρη για ευρύτερη αποδοχή αλλά θα ήταν ένα τυπικό σχήμα αν δεν είχαν αυτό το κάτι .Και αυτό το κάτι,δεν είναι η μουσική τους κατάρτιση ,ούτε οι σκληρές μελωδίες τους.Ούτε καν η ενέργεια που βγάζουν επί σκηνής. Είναι η αγνότητα τους. Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη μουσική τους και το κοινό τους. Και έχοντας κατανοήσει ότι είναι μια ροκ μπάντα,που η μουσική τους αφορά τον κόσμο και τους θαυμαστές τους αλλά είναι και ζωτικής σημασίας για τη δικιά τους ύπαρξη, δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Ηχογραφούν δυνατά τραγούδια ,με δυνατά ριφ και σκληρές μελωδίες αλλά με το ένστικτο να τους καθοδηγεί και όχι κάποιο πλάνο. Οπότε αποκτούν σήμα αυθεντικότητας. Αλλά αυτό δε φαίνεται άμεσα.Τουλάχιστον εμένα μου πήρε μια διασκευή τους ,ένα βίντεο και μια ζωντανή εμφάνιση για να το καταλάβω.
Στη ζωντανή εμφάνιση τους στην Αθήνα ,στο aN,φάνηκε ξεκάθαρα ότι αυτό το δίδυμο έχει ποιότητα ,ήθος και ζωντάνια. Από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, η ένταση δεν έπεσε κάτω από το κόκκινο. Το ντουέτο με εκτόπισμα τετραμελούς μπάντας,είχε κέφι και διάθεση για «ροκ γιορτή» και απέδειξε ότι ο θόρυβος που γίνεται γι' αυτούς έχει λόγο. Εκεί που μια μπάντα τυπική του είδους και της συνομοταξίας,έρχεται παίζει, όχι πάνω από ώρα πλέον, καινούρια τραγούδια ,αναλώνεται στα τυπικά και κάνει και κάποιο encore, πασχίζοντας να αποδείξει ότι αξίζει τα λεφτά του,οι JAPANDROIDS, προσάρμοσαν το πρόγραμμα λαμβάνοντας υπ' όψη ότι είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα και έπαιξαν όσο γίνεται περισσότερα ακόμα και τραγούδια που παίζουν μόνο σε soundcheck.
Ήταν μια αναδρομή, μια συναυλία γνωριμίας με το Ελληνικό και κάθε κοινό που τους παρακολουθεί για πρώτη φορά. Το αποτέλεσμα ήταν ένα χορταστικό σετ και σε σημεία λίγο κουραστικό για τους μεγαλύτερους σε ηλικία,λόγω αντοχής τους και όχι της απόδοσης της μπάντας.Γιατί η επικοινωνία μεταξύ του σχήματος και του κοινού στις πρώτες σειρές ήταν κάτι παραπάνω από ιδανική.Το διασκέδασαν σαν να ήταν οι ίδιοι θεατές της συναυλίας τους.Και αυτό είναι κάτι που δεν το βλέπω συχνά από τότε που πηγαίνω σε συναυλίες.
Περιττό να αναφέρουμε highlights. Η ωμή,φλεγόμενη και λίγο πιο γρήγορη εκτέλεση των τραγουδιών είχε τη δικιά της αγυάλιστη ομορφιά και σε σημεία, υπερτερούσε των εκτελέσεων των δίσκων,μη σας πω ότι προτιμώ να τους βλέπω ζωντανά παρά ν' ακούω τους δίσκους τους.
Κάλυψαν τα πάντα,έδωσαν μέγιστη ευχαρίστηση και ενέργεια στους νεαρούς,εξέπληξαν ευχάριστα τους μεγαλύτερους για να μη πω γέρους. Όχι δεν έπαιξαν με τη φωτιά,δεν φλέγονταν ζωντανοί,δεν ήταν ροκ τραγωδοί. Απλά ήταν στο έπακρο διασκεδαστικοί και απόλυτα ειλικρινείς με αυτό που ονόμασαν το φετινό άλμπουμ τους ...Celebration Rock...
Σχόλια