03.(01/3). III - CRYSTAL CASTLES
«..Η ήδη οικεία,σήμα κατατεθέν,δραματική -λίγο-πριν-το-χείλος-του-γκρεμού ερμηνεία της Alice,με τα φωνητικά να θάβονται πίσω από παραμορφώσεις αλλά ποτέ τα συναισθήματα αγωνίας και θλίψης που βγάζουν. όπως και το όλο αφαιρετικό μουσικό οικοδόμημα ,άγρια ποιητικό, όμορφα φλεγόμενο,γαντζωμένο σε βούρκο δακρύων αλλά περήφανο να το παραδεχθεί,είναι αυτό που συνθέτει και αυτό το άλμπουμ των CRYSTAL CASTLES. Ήχος πιο μαύρος από οποιοδήποτε goth, post-rock,ηρωικό ψυχόδραμα κυκλοφορεί, αγγελικό witchhaus που κάνει κομμάτια κάθε sic σατανόπληκτο fashion victim ,ένα καταιγιστικό ρέκβιεμ της αστικής ζωής στον 21ο αιώνα,το τραγικό φινάλε κάθε ταινίας,ένας θρήνος για την απώλεια που ξεχάστηκε ή ένα ισχυρό κύμα αγωνίας για λίγη ουσία και νόημα....»
Ανήσυχος ύπνος ; Η «βρώμα» της πόλης μπαίνει από το παράθυρο;Τα πρωινά είναι παγωμένα όσο ποτέ; Η καθημερινότητα είναι βαριά ; Τη νοιώθετε σαν «πανούκλα» επάνω σας; Όπως και την κοινωνική αδικία ;Υπάρχει κάτι γι'αυτά τα άχαρα συναισθήματα που εμπιστεύομαι..
Το τρίτο και βαρύτερο σε συναισθηματική ένταση,εκκωφαντική θα έλεγα,των CRYSTAL CASTLES είναι οργισμένο αλλά όχι μηδενιστικό. Είναι ένα πανκ άλμπουμ που δεν εκτονώνει τον ακροατή άμεσα.Δεν έχει Διονυσιακές φιλοδοξίες. Απλά είναι σκληρό και ρεαλιστικό..Είναι ο δικός μου wingman στα δύσκολα,γι' αυτή τη χρονιά. Και οφείλω να το τιμήσω με αυτό τον τρόπο...
«..Η ήδη οικεία,σήμα κατατεθέν,δραματική -λίγο-πριν-το-χείλος-του-γκρεμού ερμηνεία της Alice,με τα φωνητικά να θάβονται πίσω από παραμορφώσεις αλλά ποτέ τα συναισθήματα αγωνίας και θλίψης που βγάζουν. όπως και το όλο αφαιρετικό μουσικό οικοδόμημα ,άγρια ποιητικό, όμορφα φλεγόμενο,γαντζωμένο σε βούρκο δακρύων αλλά περήφανο να το παραδεχθεί,είναι αυτό που συνθέτει και αυτό το άλμπουμ των CRYSTAL CASTLES. Ήχος πιο μαύρος από οποιοδήποτε goth, post-rock,ηρωικό ψυχόδραμα κυκλοφορεί, αγγελικό witchhaus που κάνει κομμάτια κάθε sic σατανόπληκτο fashion victim ,ένα καταιγιστικό ρέκβιεμ της αστικής ζωής στον 21ο αιώνα,το τραγικό φινάλε κάθε ταινίας,ένας θρήνος για την απώλεια που ξεχάστηκε ή ένα ισχυρό κύμα αγωνίας για λίγη ουσία και νόημα....»
Ανήσυχος ύπνος ; Η «βρώμα» της πόλης μπαίνει από το παράθυρο;Τα πρωινά είναι παγωμένα όσο ποτέ; Η καθημερινότητα είναι βαριά ; Τη νοιώθετε σαν «πανούκλα» επάνω σας; Όπως και την κοινωνική αδικία ;Υπάρχει κάτι γι'αυτά τα άχαρα συναισθήματα που εμπιστεύομαι..
Το τρίτο και βαρύτερο σε συναισθηματική ένταση,εκκωφαντική θα έλεγα,των CRYSTAL CASTLES είναι οργισμένο αλλά όχι μηδενιστικό. Είναι ένα πανκ άλμπουμ που δεν εκτονώνει τον ακροατή άμεσα.Δεν έχει Διονυσιακές φιλοδοξίες. Απλά είναι σκληρό και ρεαλιστικό..Είναι ο δικός μου wingman στα δύσκολα,γι' αυτή τη χρονιά. Και οφείλω να το τιμήσω με αυτό τον τρόπο...
Σχόλια