17. MMXII - KILLING JOKE
Το τέλος του
κόσμου....2012...Πόσο σαγηνευτικό και εν
τέλει επιθυμητό είναι ενδόμυχα,όταν
η πραγματικότητα είναι μια υπαρκτή
Κόλαση....
Για τον Jaz
Coleman όμως,που 1983 εξαφανίστηκε από τη Βρετανία
(και θεωρήθηκε νεκρός) πηγαίνοντας στην Ισλανδία να λουφάξει
περιμένοντας ένα άλλου είδους
εσχατολογικό συμβάν,το τέλος του κόσμου
είναι πάντα μια υπόθεση που δεν την
παίρνει ελαφρά τη καρδία.
Το MMXII
διακρίνεται πάνω από όλα για το δέος και την επική διάθεση του,για
την θαυμάσια όπως πάντα ερμηνεία του
Jaz Coleman στο ρόλο του
Αρχιερέα της Αποκάλυψης ή τον εκφραστή
του υποσυνείδητου συλλογικού τρόμου
της Ανθρωπότητας απέναντι στο Τέλος
του είδους της ,απέναντι στην αδυναμία
των Κοσμικών αλλαγών. Οι υπόλοιποι
KILLING JOKE,σιγοντάρουν τον
Ερμηνευτή,ντύνουν με καυτή,βαριά,συνοφρυωμένη,
σε διάθεση,γρανιτένια σε πυκνότητα,
σταθερή σε ρυθμό σαν βήματα μελλοθανάτου
αλλά φαντασμαγορική σαν επίθεση μετεωριτών στον έναστρο ουρανό ή
σαν παρανάλωμα πυρός από ατομική
έκρηξη,μουσική επένδυση.
Ένας δίσκος -
πανδαιμόνιο καυτού ροκ εν ρολ που δεν
ακυρώνεται από ποταπές προθέσεις
επίδειξης αλλά εκφράζει,όσο τίποτε άλλο στο
Σύμπαν το Δέος απέναντι σε θέματα που
φυλακίζουν το ανθρώπινο είδος για
πάντα στις τρεις διαστάσεις και την
αγωνία για την ύπαρξη του την επόμενη
μέρα.
Αλλά κρίνοντας από το τελευταίο
τραγούδι του δίσκου,το εξιλεωτικό κάλεσμα σε αναγέννηση '' On
All Hallow's Eve'', ένα από τα λίγα καλά που ενδέχεται να γίνουν μετά τις 21/12/2012,αν δεν καταστραφεί ο κόσμος,μπορούν και να εμψυχώσουν
,πάντα σε συλλογικό επίπεδο ένα τραγικό
είδος σε κατάρρευση,δίνοντας του μερικά
παράθυρα αληθινής ελπίδας.
Δίσκος που για
άλλη μια φορά στην ιστορία του σχήματος,
ξεπερνάει τα όρια μίας ακόμα κυκλοφορίας
στο σύμπαν της μουσικής βιομηχανίας....
Σχόλια