19. Born To Die (TheParadise Edition) - LANA DEL REY
«..Αυτό το δεύτερο άλμπουμ που έχει τίτλο '' Born To Die'' περιέχει
anthems και μόνο. Ύμνους σε μια πικρή αλλά και γλυκιά εφηβεία. Χιπ χοπ
ρυθμοί σε αργό τέμπο και έγχορδα, πες το και τριπ χοπ, 50'ς και 60'ς
νοσταλγία που υποστηρίζουν μεγιστοποιούν και αναδεικνύουν ακόμα
περισσότερα τις ήδη γερές μελωδίες και την εξαιρετική ερμηνεία της Lana
Del Rey. Η κλασσική ποπ δομή των τραγουδιών με χιπ χοπ επεμβάσεις είτε
στα μπήτ είτε στην ερμηνεία, γίνονται γέφυρα ανάμεσα σε μελωδίες που
μένουν αξέχαστες από το πρώτο άκουσμα και γίνονται εθιστικές στα
επόμενα..»
Αυτή είναι. Σας αρέσει δε σας αρέσει,τη βρίσκετε fake, δε σας πάει ο υπερβολικά στημένος ερωτισμός της ή τη βρίσκετε ενοχλητικά σέξυ που λοξοκοιτάζετε τον άνδρα σας,τη θεωρείται αντιφεμινίστρια,τη μισείτε,την αγαπάτε, τη φαντασιώνεστε,θέλετε να την πνίξετε που το παίζει τόσο ψηλομύτα,τη λατρεύετε που πονά με ψηλά το κεφάλι και με περηφάνια.
Είναι η LANA DEL REY. Μια σταρ,μια αμφιλεγόμενη ντίβα. Ένα κορίτσι που οι ροζ Ιππότες της είναι λίγο σάπιοι. Μια απλή κοπέλα που ζει αυτή τη στιγμή ένα όνειρο και το ζει τραγουδώντας. Και μάλλον αδιαφορεί για το τί νομίζετε...
Είναι ένα άλμπουμ με «δολοφονικά» hooks στα τραγούδια,κρατά ένα λυρικό μαχαίρι μέσα σε ζάχαρη. Και μαχαιρώνει το ίδιο καλά και στη ειδική «επέκταση» με τίτλο Paradise.
Η « πατέντα » δεν αλλάζει, όμως δύσκολο για τον εθισμένο να μην πάρει υπερδόση εδώ,από τη στιγμή που υπάρχουν μερικά διαμάντια ακόμα που εφορμούν γλυκά αλλά με θανατηφόρες δόσεις μπλε βελούδινου λυρισμού.
Αυτό λοιπόν το άλμπουμ είναι too much για πολλούς. Ένα άλμπουμ που κολλάει στην κορυφή της δημοσιότητας μια αμφιλεγόμενη ερμηνεύτρια /ποπ εικόνα που γύρισε τούμπα τον ποπ μικρόκοσμο φέτος,είτε από την καλή ,είτε από την ανάποδη. Η αξία του άλμπουμ,όμως είναι μεγάλη και είναι αυτή που θα παραμείνει όταν καταλαγιάσει η σκόνη. Όταν αυτό το γλυκό μαρτύριο θα πάψει να είναι μαρτύριο...όταν ξεπεράσουμε την εικόνα και μείνουμε στα τραγούδια...
Αυτή είναι. Σας αρέσει δε σας αρέσει,τη βρίσκετε fake, δε σας πάει ο υπερβολικά στημένος ερωτισμός της ή τη βρίσκετε ενοχλητικά σέξυ που λοξοκοιτάζετε τον άνδρα σας,τη θεωρείται αντιφεμινίστρια,τη μισείτε,την αγαπάτε, τη φαντασιώνεστε,θέλετε να την πνίξετε που το παίζει τόσο ψηλομύτα,τη λατρεύετε που πονά με ψηλά το κεφάλι και με περηφάνια.
Είναι η LANA DEL REY. Μια σταρ,μια αμφιλεγόμενη ντίβα. Ένα κορίτσι που οι ροζ Ιππότες της είναι λίγο σάπιοι. Μια απλή κοπέλα που ζει αυτή τη στιγμή ένα όνειρο και το ζει τραγουδώντας. Και μάλλον αδιαφορεί για το τί νομίζετε...
Είναι ένα άλμπουμ με «δολοφονικά» hooks στα τραγούδια,κρατά ένα λυρικό μαχαίρι μέσα σε ζάχαρη. Και μαχαιρώνει το ίδιο καλά και στη ειδική «επέκταση» με τίτλο Paradise.
Η « πατέντα » δεν αλλάζει, όμως δύσκολο για τον εθισμένο να μην πάρει υπερδόση εδώ,από τη στιγμή που υπάρχουν μερικά διαμάντια ακόμα που εφορμούν γλυκά αλλά με θανατηφόρες δόσεις μπλε βελούδινου λυρισμού.
Αυτό λοιπόν το άλμπουμ είναι too much για πολλούς. Ένα άλμπουμ που κολλάει στην κορυφή της δημοσιότητας μια αμφιλεγόμενη ερμηνεύτρια /ποπ εικόνα που γύρισε τούμπα τον ποπ μικρόκοσμο φέτος,είτε από την καλή ,είτε από την ανάποδη. Η αξία του άλμπουμ,όμως είναι μεγάλη και είναι αυτή που θα παραμείνει όταν καταλαγιάσει η σκόνη. Όταν αυτό το γλυκό μαρτύριο θα πάψει να είναι μαρτύριο...όταν ξεπεράσουμε την εικόνα και μείνουμε στα τραγούδια...
Σχόλια