39. Tracer - TEENGIRL FANTASY
Δεν είναι καν από τα ονόματα που βλέπεις σαν ανερχόμενους αστέρες είτε σε επίπεδο πωλήσεων είτε σε επίπεδο διαδικτυακής προώθησης.
Αυτό που με τράβηξε και με κράτησε στο δεύτερο άλμπουμ τους είναι το πόσο διαφορετική ακούγεται στ' αυτιά μου η εκ του detroit-techno πορευόμενη και συνδοξαζόμενη με ήπιες,στα όρια του new age, αποχρώσεις στη μουσική τους.Επίσης μου αρέσει το πως καταφέρνουν και κρατούν μια ήρεμη περιβάλλουσα, τη στιγμή που όλο το ρυθμικό τους κατασκεύασμα είναι σε αναβρασμό.
Μουσική που παρ' όλη την ψυχρή αισθητική και μαθηματική συμμετρία της, επιδρά και στις αισθήσεις, έχει μια ξεχωριστή ομορφιά και κάνει το σώμα είτε να κινείται είτε να βρίσκεται σε ήρεμη εγρήγορση. Οι συμμετοχές του Panda Bear και της Laurel Halo δίνουν αίγλη αλλά δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα και αργά ή γρήγορα τις ξεχνάς γιατί υπάρχουν δύο ακόμα συμμετοχές (Romanthony και Kelela),συγγενικοί με την αισθητική τους,που βάζουν την τελική υπογραφή στα ''Do It'' και ''Efx'' κάνοντάς τα δύο από τις καλύτερες στιγμές του 2012.
Όλα τα υπόλοιπα κομμάτια είναι οργανικά και δείχνουν την πραγματική αξία του ντουέτου στη δημιουργία ξεχωριστού και με προσωπική σφραγίδα ήχου, με προοπτική για ακόμα πιο σπουδαίο μέλλον...
Αυτό που με τράβηξε και με κράτησε στο δεύτερο άλμπουμ τους είναι το πόσο διαφορετική ακούγεται στ' αυτιά μου η εκ του detroit-techno πορευόμενη και συνδοξαζόμενη με ήπιες,στα όρια του new age, αποχρώσεις στη μουσική τους.Επίσης μου αρέσει το πως καταφέρνουν και κρατούν μια ήρεμη περιβάλλουσα, τη στιγμή που όλο το ρυθμικό τους κατασκεύασμα είναι σε αναβρασμό.
Μουσική που παρ' όλη την ψυχρή αισθητική και μαθηματική συμμετρία της, επιδρά και στις αισθήσεις, έχει μια ξεχωριστή ομορφιά και κάνει το σώμα είτε να κινείται είτε να βρίσκεται σε ήρεμη εγρήγορση. Οι συμμετοχές του Panda Bear και της Laurel Halo δίνουν αίγλη αλλά δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα και αργά ή γρήγορα τις ξεχνάς γιατί υπάρχουν δύο ακόμα συμμετοχές (Romanthony και Kelela),συγγενικοί με την αισθητική τους,που βάζουν την τελική υπογραφή στα ''Do It'' και ''Efx'' κάνοντάς τα δύο από τις καλύτερες στιγμές του 2012.
Όλα τα υπόλοιπα κομμάτια είναι οργανικά και δείχνουν την πραγματική αξία του ντουέτου στη δημιουργία ξεχωριστού και με προσωπική σφραγίδα ήχου, με προοπτική για ακόμα πιο σπουδαίο μέλλον...
Σχόλια