Εξώφυλλο που σε προϊδεάζει για μουσική σαν απογευματινό ξύπνημα την ώρα ακριβώς που το φως γκριζάρει την ατμόσφαιρα πιο πολύ κι από τα σύννεφα που ετοιμάζονται να ρίξουν καρέκλες. Θετικότατο σημάδι..
Δύο δείγματα που άκουσα πριν από κάτι μέρες, το ''Pittura Infamante '' και το '' Hypnotic Regression '' μου «έκοψαν» τα πόδια με τις πεντακάθαρες μετα- Cure, μετα -νεοκυματικές κιθάρες,τις στιλπνές βαθιές μπασογραμμές,διακριτούς σταθερούς μετα -Joy Division ρυθμούς και τις αφοπλιστικές μελωδίες του τραγουδιστή με την ζεστή,καθαρή φωνή,που τραγουδά χωρίς «δράμα»,ένταση ή οργή και ακολουθεί την υπόλοιπη μουσική που με κάνει να νομίζω ότι βρίσκομαι κλειδωμένος στη Βαλχάλα της indie Βρετανικής σκηνής ανάμεσα στο θάνατο των Smiths και λίγο πριν την γέννηση της νέας Britpop σποράς.
Το ίδιο και ακόμα καλύτερα συμβαίνει και στα υπόλοιπα οκτώ τραγούδια του νέου, δεύτερου, άλμπουμ των Ιρλανδών GIRLS NAMES , ''The New Life''..
Η πρώτη ακρόαση,δεν επιφυλάσσει καμία δυσκολία.Ο ήχος είναι γνώριμος οι επιρροές εμφανείς,είναι πάρα πολύ εύκολο να τον παρακολουθήσει ο εξοικειωμένος ακροατής από την αρχή μέχρι το τέλος.
Αυτό για το οποίο όμως δεν μπορώ αν πω ότι περίμενα είναι αυτή η σπειροειδής ανέλιξη που κάνει το μυαλό μου στη διάρκεια της ακρόασης. Ναι ,σύμφωνοι,τα έχουμε ξανακούσει αλλά σπάνια με τέτοια κρυστάλλινη ,ξεκάθαρη,κατασταλαγμένη ηχητική υπογραφή.
Φαντάζει το Ιρλανδικό ισοδύναμο του περσυνού ''Oshin'' των DIIV. Αλλά οι GIRLS NAMES,πέρα από το άστοχο όνομα διαθέτουν ενορχηστρωτικές αρετές που κάνουν κάθε τραγούδι να κάνει κύκλους σε ολοένα υψηλότερα επίπεδα.
Πάρτε το ''Drawing Lines''. Στάχτες μετά το όνειρο του ''A Forest'' ,ένας κυκλοτικός χορός παραπάνω από 17 δεύτερα οδηγούμενος από τα απλούστερα ριφ αλλά τόσο λειτουργικά δομημένα και ενορχηστρωμένα που προκαλούν εκφράσεις θαυμασμού και οικειότητας.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, είναι και άλλα επτά.Θα τα χαρακτήριζα κοσμήματα.
Αν μιλήσω υποκειμενικά θα πω ότι το '' The New Life'',είναι αυτό που περίμενα σαν συνέχεια του ''Epic Garden Music'' και του '' 17 Seconds'' .
Πρόκειται για ένα τέλειο ή μήπως το τελειότερο άλμπουμ της μετανεοκυματικής εποχής της εναλλακτικής μουσικής ;
Σίγουρα είναι κάτι που περίμενα από την Αμερική αλλά προήλθε από την Ευρώπη. Δεύτερο Ευρωπαϊκό κρούσμα μετά τους THE TWILIGHT SAD, που βιώνει ,επαναφορτίζει, και αποτυπώνει σαν διατριβή αξίας ,την απέθαντη new wave αισθητική. Μόνο που οι GIRLS NAMES το κάνουν υπόγεια,σταθερά και με φωτιά να σιγοβράζει χωρίς να θέλει να χαλάσει το χειμερινό τοπίο,δίχως να θέλουν να ξεφύγουν από το όνειρο....
Κυκλοφορεί από την Slumberland στις 26/2.Ακούστε τον πιο κάτω....
Δύο δείγματα που άκουσα πριν από κάτι μέρες, το ''Pittura Infamante '' και το '' Hypnotic Regression '' μου «έκοψαν» τα πόδια με τις πεντακάθαρες μετα- Cure, μετα -νεοκυματικές κιθάρες,τις στιλπνές βαθιές μπασογραμμές,διακριτούς σταθερούς μετα -Joy Division ρυθμούς και τις αφοπλιστικές μελωδίες του τραγουδιστή με την ζεστή,καθαρή φωνή,που τραγουδά χωρίς «δράμα»,ένταση ή οργή και ακολουθεί την υπόλοιπη μουσική που με κάνει να νομίζω ότι βρίσκομαι κλειδωμένος στη Βαλχάλα της indie Βρετανικής σκηνής ανάμεσα στο θάνατο των Smiths και λίγο πριν την γέννηση της νέας Britpop σποράς.
Το ίδιο και ακόμα καλύτερα συμβαίνει και στα υπόλοιπα οκτώ τραγούδια του νέου, δεύτερου, άλμπουμ των Ιρλανδών GIRLS NAMES , ''The New Life''..
Η πρώτη ακρόαση,δεν επιφυλάσσει καμία δυσκολία.Ο ήχος είναι γνώριμος οι επιρροές εμφανείς,είναι πάρα πολύ εύκολο να τον παρακολουθήσει ο εξοικειωμένος ακροατής από την αρχή μέχρι το τέλος.
Αυτό για το οποίο όμως δεν μπορώ αν πω ότι περίμενα είναι αυτή η σπειροειδής ανέλιξη που κάνει το μυαλό μου στη διάρκεια της ακρόασης. Ναι ,σύμφωνοι,τα έχουμε ξανακούσει αλλά σπάνια με τέτοια κρυστάλλινη ,ξεκάθαρη,κατασταλαγμένη ηχητική υπογραφή.
Φαντάζει το Ιρλανδικό ισοδύναμο του περσυνού ''Oshin'' των DIIV. Αλλά οι GIRLS NAMES,πέρα από το άστοχο όνομα διαθέτουν ενορχηστρωτικές αρετές που κάνουν κάθε τραγούδι να κάνει κύκλους σε ολοένα υψηλότερα επίπεδα.
Πάρτε το ''Drawing Lines''. Στάχτες μετά το όνειρο του ''A Forest'' ,ένας κυκλοτικός χορός παραπάνω από 17 δεύτερα οδηγούμενος από τα απλούστερα ριφ αλλά τόσο λειτουργικά δομημένα και ενορχηστρωμένα που προκαλούν εκφράσεις θαυμασμού και οικειότητας.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, είναι και άλλα επτά.Θα τα χαρακτήριζα κοσμήματα.
Αν μιλήσω υποκειμενικά θα πω ότι το '' The New Life'',είναι αυτό που περίμενα σαν συνέχεια του ''Epic Garden Music'' και του '' 17 Seconds'' .
Πρόκειται για ένα τέλειο ή μήπως το τελειότερο άλμπουμ της μετανεοκυματικής εποχής της εναλλακτικής μουσικής ;
Σίγουρα είναι κάτι που περίμενα από την Αμερική αλλά προήλθε από την Ευρώπη. Δεύτερο Ευρωπαϊκό κρούσμα μετά τους THE TWILIGHT SAD, που βιώνει ,επαναφορτίζει, και αποτυπώνει σαν διατριβή αξίας ,την απέθαντη new wave αισθητική. Μόνο που οι GIRLS NAMES το κάνουν υπόγεια,σταθερά και με φωτιά να σιγοβράζει χωρίς να θέλει να χαλάσει το χειμερινό τοπίο,δίχως να θέλουν να ξεφύγουν από το όνειρο....
Κυκλοφορεί από την Slumberland στις 26/2.Ακούστε τον πιο κάτω....
Σχόλια