Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Overwhelmed,Overwhelmed,Overwhelmed ! ( The Terror -The Flaming Lips)

Αποφεύγω τη σημαντική θέση των THE FLAMING LIPS στην ιστορία του ροκ. Αποφεύγω την ιστορία τους. Αποφεύγω τη θέση τους στο Σπίτι·το πόσο μου αρέσουν και γιατί είναι ακόμα καλύτεροι τα τελευταία δέκα χρόνια, όσο πιο «καμμένη» είναι η μουσική τους και τα εγκεφαλικά τους κύτταρα.  
Επίσης γιατί δεν είναι αρκετό να τους βλέπει κανείς μία και μόνο φορά ζωντανά.
Το καινούριο τους άλμπουμ ή μήπως το πρώτο τους ,έρχεται ύστερα από απουσία δεν θυμάμαι κι εγώ πόσων χρόνων.
 Θυμάμαι ότι υπήρχε παλιά ένα τέτοιο σχήμα που συνεργαζόταν με διάφορους «καμμένους», γύριζε «καμμένες» ταινίες,έκανε μια συμπαθητική διασκευή όλου του ''Dark Side Of The Moon'' ,κυκλοφόρησε εξάωρο τραγούδι /τζαμάρισμα που δεν άκουσε κανείς ολόκληρο σε νηφάλια κατάσταση (αμφιβάλλω και σε μη) και άλλες τέτοιες νεανικές παλαβομάρες. Θυμάμαι το 2009 ότι το ''Embryonic'' -αγαπημένος δίσκος που τον αγάπησα ακόμα περισσότερο σε cd και όχι σε Mp3- ή μάλλον δεν θυμάμαι και «κάνω σκονάκι» τη χρονιά και τον τίτλο του άλμπουμ.....
Ζαλισμένος ακόμα μετά από την τρίτη ακρόαση του '' The Terror '' ,νοιώθω τη μνήμη μου να χάνεται,να μη μπορώ να θυμηθώ ή να αναζητήσω οτιδήποτε έκαναν οι THE FLAMING LIPS,στο παρελθόν. Το ''Butterfly,How Long It Takes To Die '', μου θυμίζει ότι υπήρχε σε άλλη εκτέλεση στο '' Strobo Trip e.p.''σε καλύτερη εκτέλεση εδώ.
Είχαν και επιτυχίες ,ε ; Αλλά πλέον όχι. Είναι Παράξενοι και εξωπραγματικοί για να έχουν επαφή με το κυρίως ρεύμα της ανεξάρτητης σκηνής.
Μετά όμως τα επικίνδυνα φλέρτ με το, κεκαλυμμένο με εκκεντρικά τρικ, δημιουργικό ναδίρ τους ύστερα από τη δύσκολη «γέννα» του ''Embryonic'' ,ισοσταθμίζουν το « ψάξιμο» αλλά και τη χασούρα τεσσάρων χρόνων.
Μέσα από την σκοτεινή,ενδοσκοπική διάθεση του άλμπουμ που, απεξαρτημένη από βαρύτητα και εγκόσμια,καθημερινή «αύρα», υπερίπταται και εξαπλώνεται,το σχήμα εγκλωβίζει τον ακροατή για άλλη μια φορά στο ταξίδι του· τον παίρνει μαζί και δεν είναι προτεινόμενη η αντίδραση. 
Συμπλέοντας με τους Lips σε αυτό το άλμπουμ, υπάρχουν περισσότερα να κερδίσει κανείς ,παρά να αναλωθεί σε συγκρίσεις ,σε στατιστικά,σε χιπστερικές κακοήθειες και συντηρητικές απόψεις.
Μουσικά το άλμπουμ είναι μια βελτιωμένη μετα Ψυχεδελοκράουτ ροκ,με μελωδικά mantras και μυσταγωγική παραγωγή που μου προκάλεσε όλη αυτή την άνευ λογικής  λογοδιάρροια και ελαφρύ βραχυκύκλωμα νευρώνων που οδήγησε σε προσωρινή ακούσια αμνησία.
  Δεν είναι τίποτε το ίδιο μετά το τέλος. Διασπάει  το χρόνο,τον τόπο,είναι δίσκος ακατάλληλος για στενά μυαλά. Εννέα συνθέσεις ,εννιά μέρη ενός ενιαίου θέματος,χωρίς κενά μεταξύ τους ,μία ψυχοδηλωτική όπερα για τον Τρόμο της αέναης Κοσμικής αδιαφορίας για το μικρόβιο που λέγεται άνθρωπος.
Ή  η στιγμή της Τρομακτικής συνειδητοποίησης της ψυχρής Κοσμικής πραγματικότητας, το θάνατο της πλασματικής ελπίδας και τη γέννηση μιας πιο βελτιωμένης έκδοσης της.
 Ή βγάλτε μόνοι σας νόημα από τα λεγόμενα του Wayne Coyne σχετικά με αυτό το άλμπουμ :
«  Why would we make this music that is The Terror – this bleak, disturbing record…?? 
I don’t really want to know the answer that I think is coming: that WE were hopeless, WE were disturbed and, I think, accepting that some things are hopeless… or letting hope in one area die so that hope can start to live in another?? Maybe this is the beginning of the answer.”
“We want, or wanted, to believe that without love we would disappear”, Coyne continues, “that love, somehow, would save us that, yeah, if we have love, give love and know love, we are truly alive and if there is no love, there would be no life. The Terror is, we know now, that even without love, life goes on… we just go on… there is no mercy killing.” 
Όμως αν το 3'' που συνοδεύει την Αγγλική κυκλοφορία συμπεριληφθεί στο γενικό πλαίσιο του άλμπουμ τότε η τελική γεύση είναι πιο γλυκιά .
'' Sun Blows Up Today'' και μια τρυφερή διασκευή του ''All You Need Is Love'' είναι ότι χρειάζεσαι για την επιστροφή στη Γη. 
Και μια απορία : Μπας και οι THE FLAMING LIPS  δημιούργησαν το δικό τους ''Dark Side Of The Moon '' με το ''The Terror'' ;
[ Στα βίντεο που ακολουθούν οι THE FLAMING LIPS  παίζουν για πρώτη φορά το άλμπουμ στους τυχερούς παρευρισκόμενους που ενώ ήλθαν στο φεστιβάλ του SXSW 2013 για να δουν το σχήμα να παίζει «επιτυχίες» αρκέστηκαν στην παρουσίαση του άλμπουμ συν κάποια παλιά για encore.
Δεν ενθουσίασαν όπως είναι φυσικό αλλά έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους . Ακούτε τα τραγούδια '' Look..The Sun Is Rising/Be Free ,A Way '' στο ένα ενώ στο άλλο δυστυχώς κομμένο ,το '' Try To Explain'' . Με αυτά τα τρία ανοίγουν το άλμπουμ και το ταξίδι αρχίζει.....]

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...