Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Breathless ..MUSHY ! Live @ Deah Disco ,Athens 16-10-2013..


''I’m a sensitive person so all sounds are directly connected with my mood, my feelings. It’s about channelling moods into music......'' [ Fact magazine ,Φεβρουάριος 2013]
H Valentina Fanigliulo a.k.a. MUSHY,είναι από τις γυναίκες που έχουν αφιερωθεί στην Τέχνη.
'' I started to make music when I started my studies on architecture. Before that I was involved into videos, photography, drawings, styling. I feel my main life purpose is to investigate all kinds of art forms...''  
Γεννήθηκε στη Ν.Ιταλία αλλά η Ρώμη είναι η πόλη που προτιμά να ζει πλέον. Με τη μουσική ξεκίνησε στην ηλικία των 19 χρονών,όταν σπούδαζε αρχιτεκτονική, με επιτόπιες ηχογραφήσεις με κάμερα, χρησιμοποιώντας σύρματα και άλλα βιομηχανικά υλικά.
Φυσικά και την επηρέασε η industrial  αισθητική και οι πρώτες τις ηχογραφήσεις ήταν γεμάτες με φωνές και drones..
Άρχισε να διαμορφώνει περισσότερο το μουσικό της στυλ και να «σχηματοποιείται» μουσικά όσο μεγάλωνε η οικειότητα της με τα συνθεσάιζερ και παρεμφερή ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Στην αρχή ηχογραφούσε οργανικά ηλεκτρονικά κομμάτια αλλά μετά και κανονικά τραγούδια. 

  Δύο άλμπουμ ,δύο split και ένα mini στα οποία ακούτε τη MUSHY δημιουργεί τοπία θορύβου και να μεταλλάσσεται αισθητικά,από το 2003 έως και το 2010,είναι καθαρά για εγκυκλοπαιδικές γνώσεις αν  είστε λάτρεις του λευκού θορύβου και της industrial αισθητικής.
Το 2011 όμως, το πρώτο της επίσημο άλμπουμ '' Faded Ηeart'' στην Mannequin records ,την έφερε στο προσκήνιο και την έκανε γνωστή σχεδόν παντού αλλά και στην Ελλάδα. Σκοτεινό,ονειρικό,νοσταλγικό και συναισθηματικά έντονο, είναι ένα άλμπουμ που άργησα να του δώσω την πρέπουσα σημασία αλλά όπως όλα τα άλμπουμ που παραμένουν στη ζωή μας δεν έχει ημερομηνία λήξης αλλά ωριμάζουν και βρίσκουν πάντα την κατάλληλη ευκαιρία για να εδραιωθούν στο μουσικό μου σύμπαν.
 Το 2012,είχε αρκετές κυκλοφορίες αλλά το άλμπουμ ''Breathless'' ήταν αυτό που θα μπορούσε να μου κάνει μεγαλύτερη «ζημιά» αν το άκουγα έγκαιρα και όχι δέκα μήνες μετά. Άλλο ένα άλμπουμ που αγνόησα και μετανιώνω γι' αυτό. Εδώ η συναισθηματική έξαρση,το σκοτάδι το όνειρο και η νοσταλγία κυριαρχεί και πάλι, αλλά οι συνθέσεις είναι πιο πλούσιες ενορχηστρωτικά και με πολύ στρωτή παραγωγή. Το αποτέλεσμα είναι ακόμα πιο ονειρικό και σίγουρα πιο προσβάσιμο σε περισσότερο ακροατήριο.
Ακροατήριο που αξίζει στην Valentina Faningliulo με την οποία είχα την χαρά να συναντήσω στον πάγκο με cd ,βινύλια και μπλουζάκια της που είχε στήσει στο Death Disco τη βραδιά της πρώτης της εμφάνισης στην Ελλάδα. Το νότιο Ιταλικό της ταμπεραμέντο σε συνδυασμό με την απλότητα και το χιούμορ που ΔΕΝ βρίσκεις εύκολα σε ανάλογες σκοτεινές ντίβες,φάνηκε στις κουβέντες που ανταλλάξαμε ανεπίσημα πριν και μετά τη συναυλία. Είναι ενθουσιώδης,σεμνός και κοινωνικός χαρακτήρας κάτι που δε βγαίνει με τίποτα στην μουσική που κάνει εκτός ίσως ότι είναι μια εξαιρετική μαθήτρια της Σκοτεινής σχολής του ροκ και της ηλεκτρονικής μουσικής των τελευταίων τριάντα χρόνων.
Στη σύντομη εμφάνισή της έδειξε με χαρακτηριστική απλότητα πόσο καλά στέκεται επί σκηνής.
Βυθισμένη όλη την ώρα μέσα στα τραγούδια της, με  φωνή εντυπωσιακά καλύτερη από τους δίσκους   χρησιμοποιώντας μόνο απλά εφέ. 
Όλα τα τραγούδια της ερμηνεύτηκαν και παίχτηκαν από την ίδια, κοντά στις συναισθηματικές εξάρσεις των δύο τελευταίων δίσκων της ,με σωστό ήχο,αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις στη μεγαλύτερη μερίδα του κοινού που προφανώς ήξερε γιατί ήρθε αλλά δεν φανταζόταν πόσο καλή θα ήταν  ζωντανά.
 ''When I play with other musicians, it’s big and enveloping. But when I play alone, I can make the music more intimate and close....''  
Η παραπάνω δήλωση μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους...Θα θέλαμε να τη δούμε και με άλλους φυσικά,να παίζει ζωντανά...
Το μόνο πρόβλημα ήταν η σύντομη διάρκεια του σετ .Το τέλος ήταν μια άβολη μετατόπιση του ματιού που ήταν αγκιστρωμένο στην καλλιτέχνιδα σε όλη τη διάρκεια και δεν ήθελε να περιπλανιέται πουθενά. Μετατόπιση προς τον πάγκο για αγορές και εντυπώσεις για το σώου ήταν η χαλαρή μετάβαση στην πραγματικότητα.
Γιατί η συναυλία της MUSHY ήταν μια οπτασία .Απλά..... 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...