Τους DUMBO GETS MAD τους ξέρουμε από το 2011 και το πρώτο άλμπουμ τους ''Elephants At The Door''. Ήταν ένα πολύ καλό ντεμπούτο με πολλές αρετές αλλά λίγο αποκεντρωμένες και διάσπαρτες. Ακόμα και σήμερα δεν έχει κλείσει μιας και η ακρόασή του βγάζει στην επιφάνεια καινούρια στοιχεία.
Όμως με το φετινό δεύτερο ''Quantum Leap'' κατάφεραν να διοχετεύσουν αυτό που τους προσδιορίζει με καλύτερο τρόπο και πιο κατασταλαγμένο. Είναι όντως ένα μεγάλο άλμα.Έχουν ένα σωρό από πολύχρωμες μελωδίες,εξωτικούς ρυθμούς και εναλλαγές που προκαλούν ευδαιμονία και ακουστική ευφορία. Καλειδοσκοπικά συνθεσάιζερ και κιθάρες που «σερφάρουν» με άνεση πάνω σε 4 δεκαετίες ηλεκτρονικής, jazz και ψυχεδελικής μουσικής αλλά και φωνητικά που αν και δεν έχουν τη δύναμη επιβολής που απαιτείται για να φέρουν τις μελωδίες σε πρώτο πλάνο,προσπαθούν πολύ να τις κάνουν αισθητές κάτι που συμβαίνει όταν κατακαθίσει στα αυτιά όλο αυτό το εξωτικό πολύχρωμο ηχητικό τοπίο.
Δεν έχουμε κάθε μέρα την ευκαιρία να ακούμε δίσκους φορτωμένους με τόσο ενθουσιασμό,χρώμα,ποικιλία αλλά αγνοημένους από μεγάλα alternative περιοδικά.
Η χθεσινή πρώτη τους εμφάνιση ήταν ότι ακούμε στους δίσκους με λίγο χειρότερο ήχο, πολλά λουλουδοκολλιέ αλλά και ορατά χαμόγελα. Έπαιξαν με ενθουσιασμό, ήταν ζωηροί, φάνηκαν πολύ ευχαριστημένοι από την υποδοχή, προσπάθησαν ,ατυχώς αλλά χαριτωμένα, να κάνουν χιούμορ και η «θερμή» ηχητική τους πατέντα έδωσε μια ισχυρή δόση ευφορίας στο κοινό. Το τρακ ήταν εμφανές στην χαριτωμένη Carlotta Menozzi αλλά μέχρι και αυτό λειτούργησε υπέρ της. Ο Luca Dumbini και οι υπόλοιποι δύο που συνόδευαν το ντουέτο στη σκηνή ήταν πιο άνετοι και χαμογελαστοί επίσης.
Το σετ είχε εξαιρετικές επιλογές και η τετραμελής μπάντα ήταν αρκετά δεμένη και ομοιογενής αλλά τους αδίκησε λίγο ο ήχος. Το πρόσφατο άλμπουμ τους είχε την τιμητική του αλλά και οι καλύτερες στιγμές του πρώτου ήταν όμορφα παιγμένες. Η ευφορία που πηγάζει από τα άλμπουμ ήταν παρούσα και σε πολλά από τα 13-14 τραγούδια που έπαιξαν συν το πολύ groovy καινούριο « Do It Yourself» καταλάβαινε κανείς ότι χρειάζεται λίγη περισσότερη «ζωντανή» εμπειρία για να γίνουν οι εμφανίσεις τους ακόμα πιο συναρπαστικές.
Δεν το κρύβω ότι ήμουν απροετοίμαστος αλλά με κατέκτησαν από το πρώτο δευτερόλεπτο.
Όσο για τους KING ELEPHANT και ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΊ ΉΧΟΙ που ξεκίνησαν το γεγονός,έπαιξαν όπως ακριβώς περιμέναμε,ξεδίπλωσαν εν τάχει το ταλέντο και την εμπειρία τους ,όπως θα έπρεπε.
Ήταν μια πετυχημένη βραδιά και από άποψη προσέλευσης. Υπήρχε αρκετό κοινό για να κάνει την ατμόσφαιρα θετική και θερμή. Και το εισπράξαμε με μια εξαιρετική βραδιά που θύμιζε καλοκαίρι έστω και αν η μέρα ήταν η πρώτη πραγματικά Φθινοπωρινή μέρα του χρόνου στην Αθήνα...
Υ.Γ. Δεν ακολουθήθηκε η σειρά στην playlist που βλέπετε.....
Όμως με το φετινό δεύτερο ''Quantum Leap'' κατάφεραν να διοχετεύσουν αυτό που τους προσδιορίζει με καλύτερο τρόπο και πιο κατασταλαγμένο. Είναι όντως ένα μεγάλο άλμα.Έχουν ένα σωρό από πολύχρωμες μελωδίες,εξωτικούς ρυθμούς και εναλλαγές που προκαλούν ευδαιμονία και ακουστική ευφορία. Καλειδοσκοπικά συνθεσάιζερ και κιθάρες που «σερφάρουν» με άνεση πάνω σε 4 δεκαετίες ηλεκτρονικής, jazz και ψυχεδελικής μουσικής αλλά και φωνητικά που αν και δεν έχουν τη δύναμη επιβολής που απαιτείται για να φέρουν τις μελωδίες σε πρώτο πλάνο,προσπαθούν πολύ να τις κάνουν αισθητές κάτι που συμβαίνει όταν κατακαθίσει στα αυτιά όλο αυτό το εξωτικό πολύχρωμο ηχητικό τοπίο.
Δεν έχουμε κάθε μέρα την ευκαιρία να ακούμε δίσκους φορτωμένους με τόσο ενθουσιασμό,χρώμα,ποικιλία αλλά αγνοημένους από μεγάλα alternative περιοδικά.
Η χθεσινή πρώτη τους εμφάνιση ήταν ότι ακούμε στους δίσκους με λίγο χειρότερο ήχο, πολλά λουλουδοκολλιέ αλλά και ορατά χαμόγελα. Έπαιξαν με ενθουσιασμό, ήταν ζωηροί, φάνηκαν πολύ ευχαριστημένοι από την υποδοχή, προσπάθησαν ,ατυχώς αλλά χαριτωμένα, να κάνουν χιούμορ και η «θερμή» ηχητική τους πατέντα έδωσε μια ισχυρή δόση ευφορίας στο κοινό. Το τρακ ήταν εμφανές στην χαριτωμένη Carlotta Menozzi αλλά μέχρι και αυτό λειτούργησε υπέρ της. Ο Luca Dumbini και οι υπόλοιποι δύο που συνόδευαν το ντουέτο στη σκηνή ήταν πιο άνετοι και χαμογελαστοί επίσης.
Το σετ είχε εξαιρετικές επιλογές και η τετραμελής μπάντα ήταν αρκετά δεμένη και ομοιογενής αλλά τους αδίκησε λίγο ο ήχος. Το πρόσφατο άλμπουμ τους είχε την τιμητική του αλλά και οι καλύτερες στιγμές του πρώτου ήταν όμορφα παιγμένες. Η ευφορία που πηγάζει από τα άλμπουμ ήταν παρούσα και σε πολλά από τα 13-14 τραγούδια που έπαιξαν συν το πολύ groovy καινούριο « Do It Yourself» καταλάβαινε κανείς ότι χρειάζεται λίγη περισσότερη «ζωντανή» εμπειρία για να γίνουν οι εμφανίσεις τους ακόμα πιο συναρπαστικές.
Δεν το κρύβω ότι ήμουν απροετοίμαστος αλλά με κατέκτησαν από το πρώτο δευτερόλεπτο.
Ήταν μια πετυχημένη βραδιά και από άποψη προσέλευσης. Υπήρχε αρκετό κοινό για να κάνει την ατμόσφαιρα θετική και θερμή. Και το εισπράξαμε με μια εξαιρετική βραδιά που θύμιζε καλοκαίρι έστω και αν η μέρα ήταν η πρώτη πραγματικά Φθινοπωρινή μέρα του χρόνου στην Αθήνα...
Υ.Γ. Δεν ακολουθήθηκε η σειρά στην playlist που βλέπετε.....
Σχόλια