03. Phantomime
-
DOUBLE ECHO
Έχω
ακούσει τόσους πολλούς αντιγραφείς
των THE
CURE και των
υπόλοιπων πρωτογενών new
wave σχημάτων όλα
αυτά τα χρόνια. Τόσα πολλά flanger
και βαθύμπασσες
ελεγείες. Τόσο μελόδραμα και στομφώδη
φωνητικά. Τόσο γκρίζο, είτε σκληρό και
καπνισμένο,είτε ανοιχτό και ελαφρύ.
Και μου αρέσουν οι περισσότερες. Φέτος
οι GIRLS
NAMES ήταν υπέρλαμπροι
έτσι όπως χειρίστηκαν το θέμα αυτών
των επιρροών/αντιγραφών.
Όμως
οι DOUBLE
ECHO κέρδισαν το
παιχνίδι στο τέλος. Το ''Phantomime''
ήταν καθηλωτικό
από την πρώτη ακρόαση κιόλας. Τραγούδια
με συναρπαστικές ορθόδοξες new
wave γραμμές στο
μπάσο και απογειωτικά flanger
εφφέ στις κιθάρες
,γεμάτα υγρασία και ομίχλη. Τα θαμμένα
έως εξαφανισμένα φωνητικά που μυρίζουν
A.Eldrich με
περισσότερη ψυχή και μη μετρήσιμο στόμφο,είναι σε δεύτερο πλάνο αλλά οι
απλές μελωδίες τους είναι λειτουργικές
και δίνουν ψυχή σε όλο αυτό τον ηχοστρόβιλο
που παρασέρνει και απογειώνει μνήμες και συναισθήματα.
Τραγούδια
σαν το κατακλυσμικό '' Phantomime'',
το αργόσυρτο
,ονειρικό '' Scorched
Fields'' ή το τόσο
όμορφα παλιομοδίτικο οργανικό
''Metropolis''
με ακινητοποιούν
στη θέση μου αποσβολωμένο. Υπάρχουν
και άλλα επτά που σε δεδομένες στιγμές
τα ξεχνάω στο repeat.
Τέλος οι στίχοι τους είναι τόσο απλοί
και ακριβείς ταυτόχρονα, που δε χρειάζεται
να είσαι Robert
Smith και
σε μόνιμο παράπονο για να φτάνεις σε
ζωτικές μετεφηβικές απορίες λίγο πριν
σε καταπιεί ο κόσμος του συμβιβασμού
και των αμοιβαίων υποχωρήσεων.
Το
''Phantomime''
είναι
ξεροκέφαλο και για πάντα δεμένο στο
παρελθόν ,χωρίς όμως να χάνει τη λάμψη
και τα συναισθήματά του.
Υποκειμενικά
μιλώντας, όμως, είναι το άλμπουμ που
εκφράζει όσο τίποτε άλλο φέτος,όλα αυτά
που αγαπώ εκεί που,μουσικά,καταλήγω
πάντα μετά από μεγάλα ταξίδια μουσικά
ή συναισθηματικά. Είναι άλλο ένα «λιμάνι»
που στέκει περήφανα δίπλα στα αγαπημένα
μου new
wave albums όλων
των εποχών. Η συναισθηματική και
νοσταλγική τρικυμία που προκαλεί είναι
εφάμιλλη των μεγάλων προκατόχων του
και έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από πολλά
overhyped
και
μοντέρνα άλμπουμ της χρονιάς που μας
πέρασε.
Σχόλια