Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The Music Idylls Of 2013 : Οι δίσκοι του 2013 : 03

    03. Phantomime - DOUBLE ECHO


    Έχω ακούσει τόσους πολλούς αντιγραφείς των THE CURE και των υπόλοιπων πρωτογενών new wave σχημάτων όλα αυτά τα χρόνια. Τόσα πολλά flanger και βαθύμπασσες ελεγείες. Τόσο μελόδραμα και στομφώδη φωνητικά. Τόσο γκρίζο, είτε σκληρό και καπνισμένο,είτε ανοιχτό και ελαφρύ. Και μου αρέσουν οι περισσότερες. Φέτος οι GIRLS NAMES ήταν υπέρλαμπροι έτσι όπως χειρίστηκαν το θέμα αυτών των επιρροών/αντιγραφών.
    Όμως οι DOUBLE ECHO κέρδισαν το παιχνίδι στο τέλος. Το ''Phantomime'' ήταν καθηλωτικό από την πρώτη ακρόαση κιόλας. Τραγούδια με συναρπαστικές ορθόδοξες new wave γραμμές στο μπάσο και απογειωτικά flanger εφφέ στις κιθάρες ,γεμάτα υγρασία και ομίχλη. Τα θαμμένα έως εξαφανισμένα φωνητικά που μυρίζουν A.Eldrich με περισσότερη ψυχή και μη μετρήσιμο στόμφο,είναι σε δεύτερο πλάνο αλλά οι απλές μελωδίες τους είναι λειτουργικές και δίνουν ψυχή σε όλο αυτό τον ηχοστρόβιλο που παρασέρνει και απογειώνει  μνήμες και συναισθήματα.
    Τραγούδια σαν το κατακλυσμικό '' Phantomime'', το αργόσυρτο ,ονειρικό '' Scorched Fields'' ή το τόσο όμορφα παλιομοδίτικο οργανικό ''Metropolis'' με ακινητοποιούν στη θέση μου αποσβολωμένο. Υπάρχουν και άλλα επτά που σε δεδομένες στιγμές τα ξεχνάω στο repeat. Τέλος οι στίχοι τους είναι τόσο απλοί και ακριβείς ταυτόχρονα, που δε χρειάζεται να είσαι Robert Smith και σε μόνιμο παράπονο για να φτάνεις σε ζωτικές μετεφηβικές απορίες λίγο πριν σε καταπιεί ο κόσμος του συμβιβασμού και των αμοιβαίων υποχωρήσεων.
    Το ''Phantomime'' είναι ξεροκέφαλο και για πάντα δεμένο στο παρελθόν ,χωρίς όμως να χάνει τη λάμψη και τα συναισθήματά του. 
    Υποκειμενικά μιλώντας, όμως, είναι το άλμπουμ που εκφράζει όσο τίποτε άλλο φέτος,όλα αυτά που αγαπώ εκεί που,μουσικά,καταλήγω πάντα μετά από μεγάλα ταξίδια μουσικά ή συναισθηματικά. Είναι άλλο ένα «λιμάνι» που στέκει περήφανα δίπλα στα αγαπημένα μου new wave albums όλων των εποχών. Η συναισθηματική και νοσταλγική τρικυμία που προκαλεί είναι εφάμιλλη των μεγάλων προκατόχων του και έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από πολλά overhyped και μοντέρνα άλμπουμ της χρονιάς που μας πέρασε.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...