10. Η
Κλωστή
– 2L8
«..Στα αγγλικά τους ξέρουμε,τους νοιώθουμε,τους καταλαβαίνουμε. Αλλά στα Ελληνικά μας πλησιάζουν περισσότερο. Η φλόγα της Κλωστής κάθεται παντού. Δονεί περισσότερο τα συναισθηματικά κέντρα.
Γι΄ αυτό και «Η Κλωστή» είναι ένα επίτευγμα εγχώριας δημιουργίας. Οι στίχοι πάντα σε πρώτο πλάνο,είναι σκληροί ,ρεαλιστικοί και δίχως τάσεις μελοδραματισμού ή φθηνής πολιτικο κοινωνιολογίας ή αντίδρασης. Στα ελληνικά ακούγονται δυνατότεροι..
Οι όποιες διαφωνίες για τη σκληρότητα τους σε σημεία εξανεμίζονται κάτω από το σωστό πρίσμα ανάγνωσης και ακρόασης....»
Οι στίχοι απευθύνονται στο «εμείς». Ποτέ στην μονάδα. Αλλά για να τα εκλάβει η μονάδα ως κάτι που την αφορά σαν μέλος του όλου. Το ροκ των 2L8, δεν μιλά για ατομισμό, είναι γενναίο,δε φοβάται να μιλήσει στον κόσμο και δεν μπορεί να πολεμηθεί από αυτούς που βλέπουν με καχυποψία κάθε καλλιτεχνική προσπάθεια που απευθύνεται στον κόσμο γιατί απλά το σχήμα δεν είναι πολιτικοί για να τον κοροϊδεύουν ούτε έφηβοι που πριν κατανοήσουν αντιδρούν. Είναι νοήμονες άνθρωποι που δεν γράφουν αλλά μιλάνε ,τραγουδάνε και κυρίως όλα αυτά δεν βγαίνουν από το κεφάλι αλλά από την ψυχή.
Είναι και η μουσική. Εκρηκτική,μονίμως στο κόκκινο ακόμα και όταν φαίνεται να ησυχάζει. Αινιγματικές ραδιοφωνικές αναγγελίες (το ραδιόφωνο του Μεγάλου Αδελφού ;),ροκ και ποστ ροκ επιρροές προσαρμοσμένες με ακρίβεια ντύνουν τους στίχους και τους κάνουν πολύ δυνατότερους από απλό κείμενο. Η δομή των τραγουδιών και οι ενορχηστρώσεις έντονες έως επικές,κρατάνε την φωτιά των τραγουδιών συνεχώς αναμμένη και τη συναισθηματική ένταση του ακροατή στην κορυφή. Κάτι που χαρακτηρίζει τον ήχο τους πάντα,μόνο που εδώ είναι περισσότερο γυμνός ,άμεσος και σκληρότερος. Και είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι η παραγωγή σε αυτό το άλμπουμ έχει την τραχύτητα του πρωτοεμφανιζόμενου σχήματος αλλά και τη φλόγα του νεοφώτιστου. Και μιλάμε για έμπειρους μουσικούς και με δίσκους που η μουσική τους αρτιότητα είναι από τις υψηλότερες στη χώρα. Πετάνε λοιπόν τα στολίδια,γίνονται ένα ροκ εν ρολ σχήμα που ανάβει τους ενισχυτές και απλά παίζει,χωρίς πολλά πολλά περίτεχνα,βγάζοντας όμως μια αμεσότητα που διακρίνεται για την ωριμότητα και ελεγχόμενη οργή της.
Σε μια περίοδο που το εγχώριο «επαναστατικό ροκ», πέρα από ακατάσχετα γέλια σαν ορισμός ,προκαλεί βαρεμάρα και εγκλωβίζεται σε φόρμα αποστεομένου δυσκίνητου ροκ εικοσαετίας, με στίχους γεμάτους έπαρση,αμφιβόλου ειλικρίνειας,ευαισθησίας και πραγματικής Φωτιάς και βάλε,το ροκ των 2L8,είναι ένας χείμαρρος ποίησης, θυμού, ειλικρίνειας και αμεσότητας. Χωρίς να θέλει να αλλάξει τον κόσμο εδώ και τώρα,να «την πει» στην εξουσία ή να βερμπαλίσει μετ εφηβικά τσιτάτα καταντώντας γραφικό ( ούτε στο ''Για πάντα'' ), '' Η Κλωστή'',είναι χωρίς αμφιβολία ένα έργο που εκφράζει μια σπάνια,υγιή και άκρως συνηδειτοποιημένη φωνή ανθρωπισμού σε αυτή την άθλια ,απάνθρωπη Ελλάδα του Μνημονίου και τη βαλτωμένη κοινωνία της η οποία παίρνει όλες τις δραστήριες δυνάμεις στο βυθό.
Μια συγκλονιστική εσωτερική,αυθόρμητη Κραυγή που δεν το παίζει ηρωική και ούτε αντιπροσωπεύει μια κάποια γενιά .
Εκπροσωπεί
όμως,τη μυστική βελόνα που σε τρυπά
μάταια μερικές φορές κάτω από το λίπος
της Ύπνωσης. Και όσο την αγνοείς αυτή
σε ενοχλεί......
Σχόλια