Περίμενα την δεύτερη φορά πoυ θα έβλεπα τους GIRLS NAMES στην Ελλάδα με καλύτερες συνθήκες και όχι σε αυτές τις αταίριαστες με την αισθητική τους που τους είδα πέρυσι στο Plissken festival.
Ποιες συνθήκες ; Κλειστό μικρό club, στοιχειώδης ηχητική κάλυψη,καιρός από συννεφιασμένος και πάνω,θερμοκρασίες κάτω των 20 βαθμών.
Πράγματι η δεύτερη εμφάνιση του Ιρλανδικού κουαρτέτου νεοκυματικής νοσταλγίας σε αυτό το περιβάλλον έδειξε αυτό που πέρυσι δεν είδαμε στην πλήρη εικόνα του.
Ένα σχήμα να παίζει απλά ,δεμένα και πιστά στον παλιό καλό new wave ήχο,με τις κιθάρες σε πρώτο πλάνο και αρκετά ζωηρές σε σύγκριση με την λεπτή και στιλπνή παραγωγή των άλμπουμ.Να παίζει με κέφι και όχι σαν ζαλισμένα κοτόπουλα και να αφήνει άπαντες ευχαριστημένους. Όπως πάντα πιστεύαμε και όπως έπρεπε να έχει γίνει την πρώτη φορά.
Ήταν μια βραδιά που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.Δεν είναι σχήμα για φεστιβάλ οι GIRLS NAMES .Αποδίδουν καλύτερα σε κλειστό χώρο και αυτό είναι κάτι που κάθε διοργανωτής πρέπει να λαβαίνει σοβαρά υπ' όψη του όταν προγραμματίζει το περιβάλλον που θα φιλοξενήσει το εκάστοτε συγκρότημα.
Το σχήμα στάθηκε στο ύψος του όπως και πέρυσι δίνοντας όπως και πέρυσι,τηρουμένων των αναλογιών ,τον καλύτερο εαυτό του αλλά μόνο τώρα έλαμψε πραγματικά.
Δέκα τραγούδια παίχτηκαν όλα κι όλα.Και ήταν αρκετά.
Τα δύο καινούρια τραγούδια δεν ξέρουμε πως θα ακούγονται ακριβώς σε στούντιο εκτέλεση αλλά ζωντανά ακούστηκαν με αρκετές VELVET UNDERGROUND επιρροές και έδωσαν ένα παραπάνω πόντο στη θετική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν.
Ξέφρενη αλλά τυπική η διασκευή στο ''Third Uncle'' του B. Eno μόνο που δεν θα ανακοίνωνα ποτέ αυτό τον μεγάλο συνθέτη σαν πρώην μέλος των ROXY MUSIC. Τα επτά τραγούδια που έπαιξαν μέσα από το '' The New Life'', αποδόθηκαν εξαιρετικά και είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε κάποιο.Ίσως το ''Projektion'' αλλά και πάλι υποτιμούμε και τις υπόλοιπες εκτελέσεις.
Τέλος θα ήταν κρίμα να μην αναφέρω και την αξιόλογη παρουσία των EGG HELL που άνοιξαν τη βραδιά παίζοντας άψογα, τραγούδια από τον πρώτο τους μεγάλο δίσκο ''Once Part Of A Whole Ship''. Καλοπαιγμένο indie alternative και συναφών επιρροών που αξίζουν την προσοχή μας. φυσικά πόντους έδωσε και το πουκάμισο του μπασίστα με την επιγραφή ''Dunder Mifflin'' που για τους λιγοστούς έως ανύπαρκτους οπαδούς της θρυλικής αμερικάνικης εκδοχής της σειράς ''The Office '',έστειλε κύματα νοσταλγίας...
Σχόλια