Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The future sound of Lisbon (?)..The Príncipe Discos case...


Διαβάζω σε ένα πρόσφατο άρθρο του pitchfork τις προσωπικές μαρτυρίες του απεσταλμένου του περιοδικού Andy Beta στην Πορτογαλία, για την δισκογραφική  Príncipe Discos και το ύφος της μουσικής που έχει ξεκινήσει από το Σεπτέμβρη του 2011 να διοχετεύει στην παγκόσμια αγορά.
«  It’s in part because of Portugal’s heritage that I find myself visiting Lisbon, to explore the strain of dance music that draws on such African rhythms as kuduro, zouk, batucada, kizomba, tarraxinha, and house, yet is often summarized in one word: batida, which roughly translates to “my beat” or “my crew’s style of beats.” 
It’s crafted by the African immigrants living in housing projects well outside of Lisbon proper, far from public transportation and easy access to the city center. It’s a sound that Pedro Gomes, Nelson Gomes (no relation), André Ferreira, Márcio Matos, and José Moura have begun pressing to record on their Príncipe Discos label, cautiously letting the wider world in to hear. 
To an outsider such as myself, beyond the African sources, batida has an aesthetic that also brings to mind reggaeton, grime, baile funk, and footwork, i.e., electronic dance music made on the cheap (usually with Fruity Loops) that is still very much for its own urban community. But batida is very much its own thing: pure, gritty, not-quite-assimilated.»

 Κατανοώντας την ανάγκη να περιγραφεί και να ταξινομηθεί κάθετι με το οποίο ερχόμαστε σε πρώτη επαφή αλλά και να ενταχθεί στη μουσική τράπεζα του εγκεφάλου μας, η άνω μαρτυρία είναι επίσης και ένα ισχυρότατο δόλωμα για να περάσω ένα ολόκληρο απόγευμα ακούγοντας τις μέχρι τώρα κυκλοφορίες της Príncipe Discos   και να καταλήξω να συμφωνώ με τα προλεγόμενα.
Οι ρυθμικές μουσικές κουλτούρες του δρόμου και των γκέτο πάντα παρουσιάζουν ενδιαφέρον από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και να έρχονται. Οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες έχουν καλή φήμη παντού στην Ευρώπη και στην Αμερική .Μπορεί να μην τους ακούνε προς το παρόν πολλοί, αλλά η μουσική ιστορία συνεχίζει να γράφεται και να εξελίσσεται. Αυτή τη δεκαετία είμαστε μάρτυρες του Footwork,του trap και πρόσφατα του Batida. Φυσικά ποιός ξέρει τί αλλο κρύβουν τα σοκάκια του κόσμου . Προς το παρόν τα αυτιά μου εκπαιδεύονται με αυτούς τους ήχους και ρυθμικές ακολουθίες. 
Οι κυκλοφορίες της Príncipe Discos ήδη γράφουν τη δικιά τους ιστορία στις γειτονιές της Λισαβόνα αλλά και στα αυτιά των ενδιαφερόμενων εδώ και ένα ή δύο χρόνια. 
Από τους καλλιτέχνες που ηχογραφούν εκεί,προσέξτε ιδιαίτερα τον DJ MARFOX ,που πλέον είναι ο πιο γνωστός και διάσημος ανερχόμενος Πορτογάλος dj/παραγωγός και αρκετά αγαπητός στην Αμερική. Το πρώτο του e.p.''Eu Sei Quem Sou'' (2011) αλλά και το πιο πρόσφατο,σε άλλη εταιρεία,''Lucky Punch'', είναι δύο κυκλοφορίες με φρενιτιώδης και ισχυρούς ρυθμούς που φέρνουν την Αφρική και τους ιδρωμένους σκληρούς σεισμογενείς ρυθμούς του grime σε νέα συνεργασία,που προκαλεί ιδρώτα στις πίστες. 
Επίσης δώστε βάρος στην μόνη για το 2014 προς το παρόν κυκλοφορία της Príncipe Discos
To e.p.''Tá Tipo Já Não Vamos Morrer '' της ,ας πούμε , μουσικής κολλεκτίβας TIA MARIA PRODUÇÕES, ακούγεται πρώιμο και αρκετά διερευνητικό αλλά οι τέσσερις dj/παραγωγοί που έχουν ανακατευτεί σε αυτό το project θα μας πουν περισσότερα στο μέλλον.

Δύο ακόμα κυκλοφορίες που πρέπει να ακούσετε εξονυχιστικά είναι του DJ NIGGA FOX,''Ο Meu Stilo E.p.'' με τις οργανωμένες ρυθμικές γραμμές και εστιασμένο στις πίστες ρυθμικό υπόβαθρο και το e.p. του PHOTONZ ''Weo/Chunk Hiss '' (2011) που με δύο συνθέσεις έντεκα και δέκα λεπτών αποτελεί την πιο φουτουριστική κυκλοφορία της εταιρείας. Σκληρό πλήρως αναλογικό acid house/techno σε συνδυασμό με βάσεις στα '90'ς αλλά με βλέμμα στο τώρα.Ο PHOTONZ  κάνει καριέρα στη M.Βρετανία,χρόνια τώρα με αρκετές κυκλοφορίες στο ενεργητικό του που αξίζει να ψάξουμε.

Παραθέτουμε ηχητικά αποσπάσματα για όλα . Αν θέλετε να ψάξετε λίγο καλύτερα αυτήν τη Αφρο-Πορτογαλική ρυθμική μουσική κατεβάστε δωρεάν τη συλλογή ''Dj´s Di Guetto Vol.1". Αυτή η διπλή συλλογή είχε κυκλοφορήσει το 2006 και επανεκδόθηκε το 2013 από την Príncipe Discos

και πέρα από την ιστορική της σημασία πλέον, έχει μερικά καυτά κομμάτια που δεν βρίσκετε πουθενά αλλού....

Καλή ακρόαση...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom