(Mute)
Ο Alejandro Ghersi γνωστός και σαν Arca,είναι από τους πιο ανερχόμενους παραγωγούς της νέας ηλεκτρονικής σκηνής της δεκαετίας που διανύουμε.
Έχοντας από
πίσω του τεράστια κριτική υποστήριξη
και εκτίμηση από νέους αλλά και
καταξιωμένους συνθέτες και μουσικούς
για τις ικανότητές του, τραβά όλα τα
φώτα της δημοσιότητας με ότι κάνει τους
τελευταίους μήνες. Ήδη έχει κάνει
παραγωγές για την FKA
TWIGS, τον Kanye
West και συμμετέχει στο
ακυκλοφόρητο ακόμα ,ένατο άλμπουμ της
Bjork.
Με
αυτές τις περγαμηνές λοιπόν ήταν επόμενο
το ντεμπούτο ''Xen'' να
αποσπάσει πολύ καλές κριτικές και να
χαρακτηριστεί σαν ένα από τα άλμπουμ
της χρονιάς. Ακούγοντας με ψυχραιμία
το άλμπουμ,διαπιστώνω
ότι δεν είναι υπερβολικές οι εν λόγω θετικές
αντιδράσεις.
Πρόκειται για άλμπουμ που
αποτελείται από συνθέσεις που θα σας
φανούν λίγο ασυνάρτητες στην αρχή ,λίγο
χαοτικές και αποσπασματικές αλλά θα
καταλήξετε στην πέμπτη ή έκτη ακρόαση
να βρίσκετε ακουλουθίες,λογική και
νόημα.
Οι συνθέσεις του διασπώνται από
τις φόρμες,διαλύονται σε κομμάτια και
επανασυγκολλούνται από την αρχή και
το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα κολλάζ
από ψυχρά γυάλινα ηχητικά περιβάλλοντα
σαν πίστα καλλιτεχνικού πατινάζ έτοιμο
να σπάσει από τις εντάσεις αλλά ανθεκτικό
στο τέλος για μερικές ,επιδέξιες και
απόλυτα ελεγχόμενες ηλεκτρονικές
ρυθμικές πιρουέτες. Τα ηχητικά τοπία
του ''Xen'' είναι
αχαρτογράφητες περιοχές αλλά δεν έχουν
κινδύνους για τους εξερευνητές. Είναι
ελκυστικές και ενίοτε συναρπαστικές.
Ηλεκτρονική
μουσική και χιπ χοπ επανεξετάζονται
σε αυτό το διερευνητικό άλμπουμ που
αποκαλύπτει το ταλέντο του παραγωγού
αλλά και περιέχει υλικό για να
επανεξετάσουμε και τα δικά μας αυτιά
και νοοτροπίες...
22. Faith
In Strangers - ANDY STOTT
(Modern Love)
Ήρθε
την τελευταία στιγμή και το άκουσα
τελευταίο απ' όλα τα άλμπουμ που έχω
επιλέξει. Eίναι ένα άλμπουμ που
όσες φορές και να το ακούσει κανείς
πάντα θα είναι ανοιχτό και διαφορετικό
σε κάθε ακρόαση.
Θα ήταν κλισέ να το
πεις ότι είναι ένα ηλεκτρονικό ταξίδι
,δήλωσε ο συνθέτης στο Tiny
Mix Tapes, αλλά δεν
μπορώ να αποφύγω τον χαρακτηρισμό.
Μέσα
σε εννιά μεγάλης διάρκειας συνθέσεις,με
παρόντα διάφορα στυλ ηλεκτρονικής
μουσικής να φτιάχνουν τον αιθέριο
,σκοτεινό κόσμο του ''Faith
In Strangers'', η
περιπλάνηση στις γοτθικές ηλεκτρονικές
αψίδες και τα ονειρικά ηχητικά ρυθμικά
δάση του άλμπουμ με συνοδό την αιθέρια
φωνή της Allison
Skidmore και καύσιμο
την ανάγκη για μουσική περιπέτεια,
καταλήγει να γίνει μια από τις
συναρπαστικές μουσικές εμπειρίες για
φέτος.
Είναι από τους δίσκους ηλεκτρονικής
μουσικής που δεν προσφέρεται για
πρόχειρες ακροάσεις αλλά απαιτεί την
προσοχή του ακροατή . Δεν είναι δυσπρόσιτος
δίσκος οπότε δεν είναι και δύσκολο να
απορροφηθεί κάποιος από αυτόν.
Ο Andy
Stott ηχογραφεί
για την Modern
Love μόνιμα από
το 2006,έχει άλλα δύο μεγάλα άλμπουμ στο
ενεργητικό του και
δεκαπέντε e.p.
και σινγκλ. Με
το ''Faith
In Strangers'' ίσως να
διευρύνει ακόμα περισσότερο το κοινό
του αλλά ήδη το άλμπουμ είναι κλασσικό για την ηλεκτρονική μουσική της δεκαετίας των '10.
23. Joyland - TRUST
( Arts & Crafts)
Με την Μaya Postepski απούσα αυτή τη φορά,o Robert Alfons δημιούργησε άλλο ένα ξεχωριστό
άλμπουμ ηλεκτρονικής ποπ για τα σκοτάδια
και τις καταβόθρες ονείρων των
μεγαλουπόλεων,χωρίς να μας είναι αισθητή η απουσία της.
Στο ίδιο στυλ με
το ''Trst'' αλλά με καλύτερη
παραγωγή και πιο γυαλιστερά και ρυθμικά
τραγούδια το ''Joyland'' είναι
άλλο ένα άξιο ηλεκτρονικό ποίημα για
τα βράδια στις πόλεις .
Δημιουργεί στους
ακροατές εικόνες αστικών νυχτερινών
τοπίων με τα φώτα να εμποδίζουν τη θέα
προς τα αστέρια,τη μόλυνση μόνιμο
αποδέκτη των ονείρων ,επιθυμιών και
δακρύων του πολίτη που ζει εγκλωβισμένος
εκεί μέσα. Και κάπου εκεί μέσα ξεπροβάλλει
το σκάφος ''Joyland''.
Έτοιμο
να δεχτεί το άγχος ,την πίεση αλλά και
τα πνιγμένα όνειρα του πολίτη. Να γίνει
για λίγο μια διέξοδος ή ένα grid
ασφαλείας από την «αστική βρώμα».
Μια χορευτική πίστα αποσυμπίεσης από
άγχη και εφιάλτες και θέα σε έναν πιο
καθαρό ,έναστρο ουρανό...
Το
''Joyland'' ήταν για το 2014 ένα
μουσικό περιβάλλον λυτρωτικό για την
ασφυξία που μου δημιουργεί αυτή η πόλη.
Χάρη του χρωστάω ειλικρινά....
24.Refractory Obdurate - WOVENHAND
( Glitterhouse /Deathwish)
Η φωτιά που σιγόκαιγε στα προηγούμενα άλμπουμ τους δυνάμωσε και αν λάβουμε την πάντα έντονη στα όρια έκρηξης παθιασμένη ερμηνεία του Eugene Edwards τότε έχουμε ένα παρανάλωμα που δεν αφήνει τίποτε όρθιο στο ''Refractory Obdurate'' αλλά και στις ψυχές των ακροατών.
Προσπαθώντας να ξορκίσουν ότι δαιμόνιο βρουν μπροστά τους,επικαλούμενοι τις αρχέγονες Ινδιάνικες ρίζες και μπλουζ καταβολές, οι WOVENHAND παίζoυν εδώ σαν να μην υπάρχει αύριο ,φτάνοντας στο τέρμα την συναισθηματική ένταση της μουσικής τους.
Επικά τύμπανα πολέμου,ηλεκτρισμός καθαγίασης και μεταμόρφωσης, τραγούδια που εκπέμπουν μόνιμα s.o.s.
Και ο Eugene κατειλημμένος από πνεύματα σαν ένας μάγος / ιερέας που παίρνει όλο το αρνητικό δυναμικό επάνω του και το στέλνει πίσω στην Κόλαση.
Ή ένα ροκ σύνολο στο οποίο διοχετεύεται και παραδίδεται όλη η αρχέγονη λυτρωτική μουσική, υπό μορφή ροκ που στο φετινό τους άλμπουμ φτάνει στην κορύφωση. Χωρίς αμφιβολία οι WOVENHAND είναι μια μπάντα απόμακρη,εξωπραγματική για την υλιστική και υποκριτική εποχή μας αλλά «κλωτσάνε» περισσότερο όσο τα χρόνια περνούν και ελπίζω όχι όπως τα άλογα πριν πεθάνουν...
25.Brill Bruisers - THE NEW PORNOGRAPHERS
( Matador)
Η
πορεία των THE NEW PORNOGRAPPHERS στην
παγκόσμια εναλλακτική σκηνή της ροκ
τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια ήταν
αξιοπρεπής και διακριτική. Ακόμα και
σε δημιουργικά ναδίρ κρατούσαν πάντα
ένα καλό επίπεδο και έτσι ποτέ δεν
έχαναν το ενδιαφέρον τους.
Το φετινό
''Brill Bruisers'' τους φέρνει
σε ένα επίπεδο ψηλότερα από την εποχή
του ''Twin Cinema''. Δέκα τραγούδια
έγραψε ο A.C. Newman ενώ τα
υπόλοιπα τρία και καλύτερα του άλμπουμ
ο Dan Bejar. Δύο ακόμα και θα
είχαμε ένα μίνι των DESTROYER
ένθετο στο άλμπουμ.
Σε
ιδιαίτερα δημιουργικά κέφια και οι δύο
αλλά και όλο το σχήμα πρόσφεραν
στην μουσική σκηνή ένα άλμπουμ με
τραγούδια που διακατέχονται από αεράτες
ενορχηστρώσεις,μελωδίες για να
θυμάσαι,παλμό και όπως πάντα τις
χαρακτηριστικές, οικείες ερμηνείες
των Newman , Bejar και Case.
Με περισσότερα τραγούδια για χορό
και ένταση ,με όλα τα
τραγούδια για σιγομουρμούρισμα και
κατάλληλα για συναυλιακό χαμό,υπάρχει
μια ανανέωση εκ των έσω στην αισθητική
τους οπότε το ''Brill Bruisers'' στέφεται
φέτος το Καναδικό indie album της
χρονιάς. Άλμπουμ για ακροατήρια και
συγκινήσεις....
Σχόλια