Overjoyed 2014 ...The Albums of 2014 / 36-40

36. Symbiosis  - GOLDEN DEATH MUSIC 

 (Self release) 

« Η ψυχεδελική ,ελαφρώς γοτθίζουσα και με blues πιτσιλιές μουσική και τα υπαρξιακά τραγούδια των GOLDEN DEATH MUSIC είναι και θα είναι για καιρό κάτω από τα ραντάρ και βλέψεις του Pitchfork και του γενικότερου επίσημου opinion leader, διαδικτυακού τύπου εναλλακτικής μουσικής αλλά για Το Σπίτι Με Τα Παράξενα θα είναι πάντα τραγούδια με νόημα και ουσία. Ενδοσκοπικά και σκοτεινά αλλά συνηδητοποιημένα και ρεαλιστικά. 

Ο Michael Ramey του 2014 έχει κρατήσει όλες τις ποιοτικές σταθερές της αισθητικής των τραγουδιών του και εξακολουθεί να ηχογραφεί μεστές και απέριττες συνθέσεις εντυπωσιάζουν και μένουν στον ακροατή με το πρώτο άκουσμα. » 

    Από τους μουσικούς που  θα παρουσιάζει σπουδαία άλμπουμ όπως το φετινό,όποτε υπάρχει λόγος να γίνουν. Το ''Symbiosis'' ακούγεται ώριμο όπως και τα προηγούμενα , είναι πολύ καλύτερο σε ηχογράφηση,τα τραγούδια έχουν περισσότερη δύναμη και φόρτιση και οι κιθάρες ακούγονται πολύ πιο εκφραστικές. Ευτυχής που για άλλη μια φορά συναντάμε άλμπουμ του στην φετινή λίστα....  

 

37.Crystal Cult 2080 – LEGOWELT

  (Creme Organization)  

Κάποτε πίστευα ότι υπήρχαν εξωγήινοι. Κάποτε στα '90'ς υπήρχε έξαρση ηλεκτρονικής χορευτικής με φωνές που μίλαγαν για το Υπερπέραν,τα πνεύματα στη μηχανή,τους εξωγήινους που θα μας έπαιρναν και θα μας σήκωναν. Και νοιώθαμε όλοι καλά. Όμως από τότε ζήσαμε χειρότερα και η ελπίδα για άλλους πλανήτες και πολιτισμούς έσβησε εύκολα . Το 2014 μένει μόνο η μουσική και ιδιαίτερα μοναδικά άλμπουμ σαν αυτό του βετεράνου Ολλανδού παραγωγού Danny Wolfers a.k.a Legowelt .

Το '' Crystal Cult 2080'' ανακαλεί συναρπαστικές μουσικές μνήμες αλλά ταυτόχρονα είναι ένα ταξίδι μέσα από την ψυχρή γοητεία των διαστημικών Detroit Techno ηχοτοπίων , μια 4/4 αστρορυθμική πανδαισία που σε καταλαμβάνει από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. 

Είναι μια μεταφορά σε νοητικά διαστήματα,σε φιλικότερα περιβάλλοντα,σε ηχητικά συστήματα ολοκληρωτικής εμπειρίας.

 Το άλμπουμ απορροφά τον ακροατή ,τον τηλεμεταφέρει μακριά από τον μάταιο τούτο κόσμο και τον κοινωνεί με την εκστατική πλευρά των ήχων και της μουσικής. Δεν ανήκει στο 2014,δεν συμμερίζεται τις απόψεις και ακούγεται σαν κάτι μακρινό αλλά ταυτόχρονα οικείο και καταδεχτικό. Ακούγοντάς το μου είναι δύσκολο να καταλάβω πως έφτασα πάλι στο παρά πέντε να πιστέψω ότι εξωγήινοι όντως υπάρχουν ,όπως και μέθοδοι αθανασίας και τέτοιες αηδίες. Αλλά από την άλλη το διασκέδασα πραγματικά. 

 

38. Someday World_High Life - ENO/HYDE 

  ( Warp ) 

Σε χλωρό κλαρί δεν έχει αφήσει ο B.Eno τη μουσική σκηνή. Όπως πάντα οι συνεργασίες του στέφονται με απόλυτη επιτυχία και ότι κάνει εννοείται ότι λίγο ως πολύ είναι σημαντικά κομμάτια του μουσικού πολιτισμού των τελευταίων 40 ετών.

Έτσι και η συνεργασία του με τον Karl Hyde απέφερε ένα άλμπουμ και ένα e.p. με το μέγεθος του μεγάλου όμως που μπορεί να τα αγνοήσει κανείς ή να τα πάρει ως δεδομένα αλλά θα χάσει την απόλαυση μιάς σπουδαίας μουσικής συνεργασίας και να ακούσει δύο μουσικούς μαζί με μερικούς ακόμα (Miss Kittin, Andy McKay ,Will Champion) να δημιουργούν και ενορχηστρώνουν τα καλύτερά τους τραγούδια εδώ και καιρό. 

 Το ''Some Day World'' είναι ένα δυνατό, φωτεινό,νευρώδες,εξωστρεφές ποπ άλμπουμ που αξιοποιεί το φανκ του ''Fear Of Music'' για να φτάσει στον ήλιο και όχι να καταδυθεί στη νεύρωση και την αστική κατάθλιψη.   Το άλμπουμ δεν αγκιστρώνεται πουθενά,δεν το ενδιαφέρει να προσανατολίζεται κάπου και πέρα από το τι μου θυμίζει υπάρχει αυτή η μαστοριά και πείρα που διαθέτουν οι μουσικοί, να δημιουργούν μουσική που σε εξαντλεί από το φόρτο των χρωμάτων,των όγκο των ρυθμών και την αψεγάδιαστη παραγωγή του .

Το ''High Life '' από την άλλη,απελευθερώνεται από την ποπ φόρμα ,είναι πιο μινιμαλιστικό και οι έξι μακροσκελείς συνθέσεις του αποτελειώνουν τον ήδη εξαντλημένο ακροατή με ακόμα περισσότερα αφρορυθμικά στοιχεία, κιθάρες που ανακαλούν το '' The Unforgettable Fire'' και μια πιο «ελεύθερη» διάθεση για τζαμαρίσματα.. Δείχνουν χαλαρωμένοι όλοι σε αυτό το άλμπουμ και ουσιαστικά ίσως και να ξεπερνούν '' Some Day World '' κάτω από ορισμένες συνθήκες. 

Είναι όμως δύο δίσκοι που έχουν κοινό παρονομαστή και με χλιαρή αποδοχή που δεν την άξιζουν. Το Σπίτι άργησε να τους «χορέψει» αλλά να που και πάλι άλλος ένας δίσκος με υπογραφή Brian Eno μπαίνει πανηγυρικά με δύο άλμπουμ σε λίστα με τα καλύτερα. 

 
39. Is Is Superpowered - KYOKA 

 (Raster Norton) 

Χειροποίητα μηχανήματα,ηχογραφήσεις επι τόπου , ζωντανή ηχογράφηση και παραγωγή και φωνητικά που χρησιμοποιούν ντανταϊστικές μεθόδους,φωνήματα,διακοπτόμενες συλλαβές ή συνεχόμενο ,ακατανόητο παραλήρημα από λέξεις άσχετες μεταξύ τους . Ουσιαστικά η φωνή χρησιμοποιείται εδώ να εκφέρει ήχους επίσης.

Αρκεί να δείτε τον εξοπλισμό της Γιαπωνέζας μουσικού για να καταλάβετε ότι αυτό που ακούτε στο '' Is ( Is Superpowered)'' είναι μουσική που ναι μεν κατατάσσεται στην πειραματική ηλεκτρονική μουσική αλλά δεν είναι στείρα ή μηχανική ή χαμένη στις λούπες δε. Κυρίως όμως είναι μουσική που ακούγεται ευχάριστα δε. Οι συνθέσεις της είναι αρκετά συγκεκριμένες,δομημένες,πειθαρχημένες και κατανοητές. 

Την καταπίεζαν τα μαθήματα πιάνου μικρή γιατί το μουσικό πεδίο ήταν αρκετά στενό γι' αυτήν , λέει σε μια συνέντευξη της. Η άνευ ορίου ηχητική παλέτα την συγκινούσε και την έκανε να ψάχνει ,να διαταράσσει, να παίζει ουσιαστικά με τον ήχο . Η κατάληξη είναι ένα ντεμπούτο άλμπουμ ακούγεται ολοκληρωμένος και μεστός και αναδεικνύει μια νέα μουσικό που από τη μεριά μας είναι αρκετά υποσχόμενη και ανερχόμενη.... 

 
40.  Preternaturals -GRUMBLING FUR
  ( The Quietus Phonographic Corporation) 

Μας είχαν διαφύγει πέρυσι. Το '' Glynaestra'' το ανακαλύψαμε ,όπως και ο Tim Burgess των CHARLATANS,μέσω του περιοδικού Quietus που το είχε στο νο.1 στη λίστα με τα άλμπουμ της χρονιάς.

 Οι Εγγλέζοι μουσικοί που απαρτίζουν το δίδυμο των GRUMBLING FUR έχουν παίξει και σε άλλα σχήματα όπως Mothlite, Guapo, Miasma & The Carousel Of Headless Horses, Ulver, Æthenor ,όλα σχήματα εντελώς διαφορετικά απ΄ το στυλ τους.

Το ''Preternaturals'' είνα ένα ψυχεδελικό ποπ άλμπουμ αλλά μη το φανταστείτε με κιθάρες και ένταση. Αέρινη και καθαρή ενορχήστρωση με ηλεκτρονικά και κλασσικά όργανα αλλά και όμορφα φωνητικά που θυμίζουν αμυδρά B.Eno ή στιγμές των BETA BAND ,αλλοπαρμένα συνθς, ακουστικές κιθάρες,φριποτρονικής χροιάς ηλεκτρικές που και που, χαλαροί αφρικάνικης προελεύσεως με επίγευση kraut, ηλεκτρόνικοι ρυθμοί περιβάλλουν τις μελωδίες που όμως μπορούν να τραγουδηθούν και από απλούς ανθρώπους. 

Η συμμετοχή σε ένα τραγούδι του Tim Burgess σίγουρα τους καταγοήτευσε και μάλιστα δήλωσαν ότι:

 « Κανείς δεν το έχει σκεφτεί ακόμα αλλά ο Τιμ είναι ο Damo Suzuki του Μάντσεστερ » (!). 

Αλλά και ο ίδιος ο Τιμ δεν σταμάτησε να τουιτάρει την αγάπη του για το σχήμα μετά από το πέρας της ηχογράφησης του ''Lightninsisters” που αποτελεί και το κορυφαίο του άλμπουμ. 

Όμως οι ίδιοι ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί ότι είναι η δικιά τους αξία που δίνει χαρακτήρα ακόμα και στους παλιούς μουσικούς. 

Γαλήνη είναι το κύριο συναίσθημα και των εννιά τραγουδιών που χωρίς να προσθέτουν κάτι πρωτοποριακό στον μουσικό καμβά του 2014,διαθέτουν απλότητα και ισχυρό έναυσμα για να παρατήσουμε τα εγκόσμια και να χαθούμε για μισή ώρα στον πορτοκαλοκόκκινο ουρανό μαζί με τα τραγούδια τους.