Το τρίτο επεισόδιο στη μουσική περιπέτεια των MECHANIMAL κυκλοφόρησε στις 4.1.2016 και λέγεται ''ΔΠΔ''. Δραματικές αλλαγές υπάρχουν και αυτές έχουν γίνει στη σύνθεση του σχήματος.
Ο αρχικός κιθαρίστας Τάσος Νικογιάννης επιστρέφει και μαζί με τον Κώστα Ματιάτο είναι στις κιθάρες. Ο Γ. Παπαϊωάννου παραμένει φυσικά στη γενική εποπτεία των πάντων και μαζί τους είναι η Ελένη Τζαβάρα (Etten, FILM και λίγο με την Λένα Πλάτωνος) στα φωνητικά, η οποία φέρνει νέα δεδομένα στον ήχο του σχήματος.
Πιστεύω πάντα ότι η φωνή του πρώτου τους τραγουδιστή Freddie F. έχει στοιχειώσει τα δύο πρώτα άλμπουμ και έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στο γκρουπ αλλά φαίνεται ότι το ανήσυχο πνεύμα του Γιάννη Παπαϊωάννου θέλει να μας ξεκουνήσει από εκεί που είχαμε (καλο)συνηθίσει και μας φέρνει καινούριες παραμέτρους με αυτή την αξιοσημείωτη αλλαγή στα φωνητικά.
Ακούγοντας το άλμπουμ φαίνονται τα καινούρια στοιχεία που ενσωματώνονται στη βασική ιδέα που ακολουθεί το σχήμα από την αρχή. Ο ήχος είναι πιο μαλακός, πιο ελαφρύς σε χροιά με τα νέα φωνητικά χωρίς να φτάνει στα όρια της ποπ. Κρατά τη σκοτεινή ηλεκτρονική του υφή αλλά πλέον είναι πιο διευρυμένος και πιο προσβάσιμος από ποτέ. Οι κιθάρες για άλλη μια φορά παραμένουν ισχυρό χαρτί στον ήχο του σχήματος και δημιουργούν μια λειτουργική βάση θορύβου και έντασης που στέκει σε ίσες αποστάσεις από τα φωνητικά αλλά και από τα ηλεκτρονικά μέρη των συνθέσεων και δίνει ξεχωριστό τόνο και σε αυτό το άλμπουμ.
Θα ακούσετε δέκα συνθέσεις με περισσότερα ηχοχρώματα ( ειδικά οι ανατολίτικες επιρροές στο οργανικό ''Ferrum'' είναι πραγματικά ένα επίτευγμα και κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που ξέρατε σαν MECHANIMAL ως τώρα) και περισσότερη τρυφερότητα ( ''Thistlemilk'', ''Search The Woods'') από ότι στο παρελθόν. Λιγότερο σκοτάδι και περισσότερα συναισθήματα. Υπάρχουν τραγούδια όπως το ''Illuminations'' και το ''Winter Mute'' που δείχνουν τις ρυθμικές αρετές και ποιότητες του σχήματος σε εξαιρετικό επίπεδο και μάλιστα αυτά τα δύο συγκεκριμένα κομμάτια ίσως και να γίνουν από τα κορυφαία ζωντανά τους τραγούδια ή με λίγη προώθηση ακόμα και χιτ! Ειδικά ο παλμός του ''Illuminations'' είναι τέτοιος που με δυσκολία συγκρατιέται για να μην πετάξει έξω από το ηχογραφημένο κλουβί του....
Στο ''ΔΠΔ'' οι MECHANIMAL επαναπροσδιορίζονται ξανά. Θα έλεγε κανείς ότι από τη στιγμή που στα δύο προηγούμενα άλμπουμ έχουν καταφέρει τόσα πολλά, θα μπορούσαν έστω και για λίγο να δρέψουν τις δάφνες αλλά τελικά δεν επαναπαύονται και προχωρούν ακόμα περισσότερο τον κλασσικό ήχο τους. Παραμένει η μπάντα που μπορεί καλύτερα από όλους να μετατρέπει τις Αστικές ανατροφοδοτήσεις σε σημαντική μουσική αλλά πλέον αναπνέει ανεξάρτητα και μάλιστα έχω την εντύπωση ότι έχει κάνει reboot σε νέο επίπεδο και με νέες ανατροφοδοτήσεις όχι μόνο από το Αστικό τοπίο αλλά και από αλλού όχι απαραίτητα ορατά με γυμνό μάτι...
'' Σαν ολότητα ( το ΔΠΔ'' δηλαδή) εκπροσωπεί το υπαρξιακό ταξίδι κάθε δίποδου θηλαστικού. Σε αυτό το ταξίδι τα όνειρα αποκαλύπτουν επιθυμίες και φόβους που δεν τους συνειδητοποιούμε, αλλά συνειδητά ή υποσυνείδητα παίζουν ένα σημαντικό μέρος στο να μας κάνουν καλύτερους στο να αντιμετωπίζουμε τη ζωή.''
Σχόλια