Η Marissa Nadler είναι πάντα εκεί. Δεν την αναζητώ ποτέ. Ακούω τα άλμπουμ της όταν κυκλοφορούν, έχω κάποια αγαπημένα αλλά γενικά την εχω δεδομένη και πάω για το επόμενο νέο όνομα. Μερικές φορές καταλήγω σε μετριότητες και τότε μπορεί να ξαναθυμηθώ να ακούσει τα εύθραυστα τραγούδια της. Να ακούσω την αγγελικά πλασμένη φωνή της. Να ομορφύνω τις μέρες μου με λίγη υγρή μελαγχολία και ήρεμη ομορφιά. Με έχει πείσει ότι είναι σημαντική τραγουδοποιός. Το ότι στις ετήσιες λίστες μου δεν την συμπεριλαμβάνω ( εκτός από το ''Was It a dream?'') είναι από τα παράξενα του ιστολόγιου. Φέτος έχει δύο κυκλοφορίες.
Το ''Strangers'' το άκουσα για λίγο, το θαύμασα και του έδωσα ραντεβού όταν ο καιρός θα ψυχράνει. Με προλαβαίνει το καινούριο της e.p. ''Bury Your Name'' που κυκλοφορεί μέσω Bandcamp προς το παρόν, με τραγούδια που ηχογραφήθηκαν στο σπίτι της παράλληλα με τα sessions του ''Strangers''. Το ''Bury Your Name'' είναι λιτό, με οκτώ μπαλάντες που διασπούν πέτρες και λιώνουν μέταλλα. Δε χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ για να γράψει απλά αλλά σπουδαία τραγούδια, άλλωστε. Η συνθετική και μελωδική πηγή της είναι χρυσωρυχείο και περαιτέρω σχόλια δεν είναι απαραίτητα.
Μαζί με το ''Strangers'' και το ''My Woman'' της Angel Olsen είναι τα ακουστικά άλμπουμ του 2016 που πρέπει να τα φυλάτε δίπλα σας και να κοιμάστε μαζί τους τα βράδια...
Σχόλια