Δεν γράφει τραγούδια. Ραβασάκια στέλνει. Που ξεχειλίζουν από συναισθήματα πικρά αλλά και όπου πρέπει τρυφερά. Το τρίτο του άλμπουμ είναι πιο ενδοσκοπικό και υπόγειο. Ας γίνουμε κοινότυπο και ας πούμε ότι είναι μια κατάθεση ψυχής. Απλή και λειτουργική ρυθμονομία, sample που κρατάνε την σκοτεινή ατμόσφαιρα στα σωστά επίπεδα, στίχοι χωρίς ρίμες που όμως θα χαρακτηρίσω ως ποίηση.
Και έτσι μέσα στο κατακαλόκαιρο δίνει το στίγμα του πραγματικά λειτουργικού και αυθεντικότερου χιπ χοπ που γίνεται σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη. Γιατί όλα ξεκινούν με λέξεις-εσώψυχα και βασίζονται στην απλότητα. Ούτε νταηλίκια, ούτε έπαρση, ούτε κουραδομαγκιά......
Σχόλια