Αποφεύγοντας οποιοδήποτε συναίσθημα και επικηδείους, θυμάμαι στα πεταχτά, τα δέκα πιο χαρακτηριστικά σημεία, τραγούδια, γεγονότα που θα με κάνουν να θυμάμαι για πάντα μία από τις πιο παράξενες προσωπικότητες του ροκ της γενιάς μου. Μεγάλωσα με τη μουσική της μπάντας του, είχα τις αντιρρήσεις μου για πολλά χρόνια αλλά τελικά ο Mark E. Smith είναι ογκόλιθος. Θα μας λείψει δυστυχώς, μας έλειπε ήδη....Θα ακολουθήσει mixtape εντός των ημερών...(έκλεψα και κάτι φωτο από live. Ελπίζω ο Γιάννης και ο Θοδωρής να με συγχωρέσουν, μέρα που είναι).
1. Άκουσα το πρώτο τραγούδι των THE FALL από την εκπομπή του Γ. Πετρίδη το 1984. Δεν ήξερα τίποτα αλλά ο Πετρίδης μιλούσε με μεγάλο θαυμασμό για αυτούς. Λίγους μήνες μετά αγόρασα το άλμπουμ '' Ο Υπέροχος Και Τρομακτικός Κόσμος των THE FALL''. 400 δρχ από το Ηappenning. Η βελόνα εξερράγη στο άκουσμα του ''The Lay Of The Land '' και κόντεψε να τα φτύσει μέχρι το φινάλε του ''Disney's Dream Debased''.
Ήταν η αρχή μιάς σχέσης που πέρασε από φάσης λατρείας σαν θρησκεία, σε φάση ακατάσχετης βαρεμάρας και αδιαφορίας και μετά σε σχέση θαυμασμού και όσο μεγαλώνει κανείς και μπλα μπλα μπλα ναι οκ .
Τρία ήταν τα μεγαλύτερα σχήματα της δεκαετίας του' 80 + 2 προσθήκες. Το δεύτερο ήταν οι THE FALL. Καθοδηγούμενοι από τον σπασαρχίδη γενικά Mark E. Smith αλλά αρκετά κοινωνικό σε τετ-α-τετ. Μέχρι και μπύρα μου πρότεινε σε μια σύντομη συζήτηση σε φουαγιέ ξενοδοχείου κάποια στιγμή το '89..
Τον άνθρωπο που από ταχυδρομικός υπάλληλος έγινε ηγέτης του σχήματος και μοναδικό σταθερό μέλος για 40 και, χρόνια.
2. Πάτρα 1987. Είχαμε πάει να δούμε τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου αλλά δεν βρήκαμε εισιτήρια και την κάναμε σε κάποιο σπίτι. Και σε μια κασέτα που ακουγόταν ανάμεσα τους Joy Division και το σοκ του ''Sunspots'' (Julian Cope)..μπουμ...έπεσε το ''Smile''!
Ποτέ δεν θα ήμουν ίδιος μετά από αυτό το τραγούδι.
Ήταν κάτι σαν φώτιση. Αυτή η ένταση! Αυτή η κιθάρα! Αυτό το διεστραμμένο μπάσο (τότε δεν ήξερα από kraut)! Αυτός ο παρακμιακός ήχος!
Ήμουν 19 χρονών και με άγγιξε η παράνοια και διαστροφή του ροκ! Το ''Perverted By Language'' ήταν και ίσως είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ από αυτούς...
Πήγα και το αγόρασα μετά από αυτές τις ολιγοήμερες διακοπές μαζί με το πρώτο Violent Femmes, The Velvet Underground & Nico, One Second - Yello, αξέχαστες αγορές....
Δεν μπορούσα να συνηδειτοποιήσω τότε γιατί με αναστάτωνε και με ντόπαρε τόσο άσχημα αυτός ό ήχος. Αυτοί και οι The Gun Club εκείνη την περιοδο....Ακόμα και τώρα αναρωτιέμαι ( ψέμματα ξέρω γιατί, απλά δε λέω για το δραματικό της υπόθεσης)..
3. 23/1/1988. Ήρθε η ώρα να δω τους THE FALL. Οκ, έλειπα το 1982 από το Σπόρτιγκ. Ήμουν μικρός και άκουγα STYX και POLICE.
Πήγα στο ΡΟΔΟΝ LIVE! με 38 πυρετό. Είχα πιεί ένα δύο ασπιρινες, είχα ντυθεί καλά. Δεν είπαν κανένα τραγούδι που να ξέρω εκείνο το βράδυ..Ίσως α ναι το ''Mr'. Pharmacist'', το ''Cruiser's Creek'', το μουσικό θέμα από τις εκπομπές του Δασκαλόπουλου εκείνη την εποχή (L.A.).
Έπαιξαν όλο το τότε καινούριο τους άλμπουμ ''The Frenz Experiment'' και πάντα έτσι έκαναν. Την έβαψες οπαδ΄'ε του ''Perverted By Language''. Αυτή η συναυλία είχε γίνει το 1983 , μη σου πω πιο πριν την κυκλοφορία.
Έκλεισαν το σετ με ένα 8λεπτο stomper που με «έκαψε» άσχημα και με προσγείωσε στην πραγματικότητα. Πόση ώρα είχε περάσει; Να ταν κανα τέταρτο...ωπ ...μιάμιση ώρα κοιτώντας το ρολόι μου (τότε φόραγα). Ήταν τόσο λίγο! ΤΟΣΟ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΛΙΓΟ...
Σε λίγο, μετά από ριπές κουτιών μπύρας προς τους roadies επανήλθαν. Ο Mark E. Smith χωρίς το γυαλιστερό πουκάμισο φορώντας ζιβάγκο αλλά τα κορίτσια (Brix+Marcia) απίστευτα σέξι εκείνο το βράδυ (για τα τότε γούστα μου), είχαν παραμείνει με τα μίνι. Έπαιξαν ένα κομμάτι που μετά από 6 χρόνια το ξαναθυμήθηκα ακούγοντας το ''Short Circuit - Live At The Electric Circus''.
Δύο χρόνια μετά οι THE FALL θα ερχόντουσαν και πάλι αλλά δεν ήταν το ίδιο. Όμως σε εκείνη τη συναντηση στο φουαγιέ ο Mark E. Smith μου αποκάλυψε πως το ''Bremen Nacht'' ( to 8λεπτο stomper) αναφερόταν σε πραγματικό γεγονός που έγινε στη Βρέμη μετά από ένα live τους.
« -Ήταν κάτι που με έκανε να νιώσω άβολα και είχα πολύ άσχημα συναισθήματα, μου είπε.
- Σαν να σου είχαν κάνει voodoo, είπα.
- Ναι κάτι τέτοιο...»
4. Το ''Stepping Out'', δεν ήξερα πως λεγόταν όταν το έπαιξαν στη συναυλία τους το '88. Όμως μου άρεσε τόσο πολύ που το θυμόμουν πολλά χρόνια και έψαχνα να το βρω. και τότε αγόρασα το ''Short Circuit - Live At The Electric Circus'' και ναι ρε γμτ αυτό ήταν! Το άκουγα συνεχώς. Το ήδη μεταχειρισμένο βινύλιο πρόσθεσε κι άλλη φθορά από τότε, μέχρι βέβαια να κυκλοφορήσουν κάτι box set σε cd και το βινύλιο να ηρεμήσει σε κάποια γωνιά της δισκοθήκης μου...
Πάρτυ τραγούδι.
''Παλιά έμενα στο σπίτι μου και δεν έβγαινα έξω αλλά τώρα το διασκεδάζω ''.
Παλμός, φλέβες δονούνται από ένταση, ευφορία σε σημεία διονυσιασμού από ένα μίζερο άνθρωπο γενικά.....
Πολλά χρόνια μετά ξανακούγοντας το ''Totally Wired '', με κόλλησε στον τοίχο, όπως δεν με είχε κολλήσει ποτέ. Παραμένει το πιο εθιστικό πάρτυ τραγούδι του σχήματος τα τελευταία χρόνια κι ας ήταν κυκλοφορία του '83. Αυτό, και το..
5. ''Lie Dream In Casino Soul'' ήταν το δεύτερο τραγούδι του συγκροτήματος με το οποίο κόλλησα άσχημα. Το άκουσα αρχές του 87 και έκτοτε κάνω ακόμα σαν παλαβός όταν το ακούω. Τα σιξτις όπως δεν τα έπαιζαν ποτέ. Κακοφωνικά συνθ/πνευστά και αυτό το ιδιότυπο ραπ τραγούδι που κανένα ΜΑ κανένα μιλλένιαλ δεν θα καταλάβει ποτέ.
6. Ο φίλος μου ο Σάκης ήταν παλαβός με το ''Psycho Mafia'' εκείνη την περίοδο των πρώτων άλμπουμ τους. Ήταν μεγαλύτερος και ήταν εκεί το 1983. Χρόνια μετά αγόρασα το πρώτο τους άλμπουμ.
To ''Live At The Witch Trials'' ήταν οι THE FALL της νιου γουεηβ ζωής που δεν έζησα. Ακατάσχετη πολυλογία, ορμητική ρυθμολογία, γροθιά στο κατεστημένο ακόμα και του πανκ. Αιρετικό, Διονυσιακό και γκρίζο αν συνθέσεις ένα πίνακα χαρακτηριστικών του.
Περιείχε το ''Futures And Pasts'', ναι αυτό με το γκαραζιέρικο συνθ. Το απόλυτο πανκ ροκ..οχι..το απόλυτο..νιου γου...ουπς....δεν ξέρω. Κάτι απόλυτα εκρηκτικό πάντως...
Ανέκαθεν ο Mark E. Smith ήταν γκαραζ οπαδός. Οι MONKS ήταν ήρωες του και οι SONICS φυσικά.
7. Αυτό το ''Telephone Thing'' ρε παιδιά. Τους έμαθε μια καινούρια γενιά το '90. Ήταν ποπ. Όπως τα ''C.R.E.E.P.'' και ''Hit The North'' πρίν από αυτό.
Λίγα χρόνια πριν o Mark E. Smith σε μια συνέντευξη του είχε πει ότι θα έπρεπε να στείλουν τόνους αντισυλληπτικών στους Αφρικάνους και όχι τρόφιμα προκαλώντας ένα κύμα αντιδράσεων. Δεν περίμενα κάτι καλύτερο βέβαια. Λίγοι μουσικοί έχουν σώας τας πολιτικάς τους φρένας.... Αλλά οκ συνήλθε.
8. Τσακώθηκα με έναν ακροατή σε μια εκπομπή του Σπιτιού για το άλμπουμ του 1991 ''Shift Work''.
Δε μου άρεσε καθόλου. Το είπα δημοσίως αλλά ο ακροατής επέμενε ότι έτσι είναι αυτός δεν μπορώ να κρίνω.. Ήταν η αρχή του τέλους του πρώτου μέρους της καλής μου σχέσης με τους THE FALL.
Πέρασαν 13 χρόνια για να μου αρέσει ΟΛΟΚΛΗΡΟ ένα άλμπουμ και να απολαύσω συναυλία τους. Μάταια ο φίλος μου ο Γιώργος προσπαθούσε να μου πει ότι το ''Code: Selfish'' ήταν δισκάρα.
9. Στο Gagarin το 2006. Έπαιξαν όλο το ''Fall Heads Roll'' και δεν με πείραξε καθόλου. Ίσα ίσα. Ήμουν τόσο «ψηλά» ειδικά με την εκτέλεση του καλύτερου τραγουδιού τους από το 2000 έως σήμερα, το ''Blindness''.
Απο δω και στο εξής αν ήταν να μας κατακεραυνώνουν με τέτοια live να έπαιζαν μόνο τα καινούρια. Έτσι κι αλλιώς η δεκαετία των '00 ήταν πολύ καλή για αυτούς. Το ένα πολύ καλό άλμπουμ μετά το άλλο, χωρίς βέβαια να φτάνουν σε τίποτε από τις δουλειές τους της δεκαετίας του '80. Επίσης δύο φανταστικές συναυλίες (όπως έπρεπε να είναι οι THE FALL πάντα)..
10. Και ήρθε η μέρα (01.02.2014) όπου εμφανίστηκαν για τρίτη φορά στο Gagarin αλλά με δύο ντράμμερ. Ήταν ένα μισάωρο Όνειρο. Μετά άφησε τη μπάντα να τραγουδά τα τραγούδια του και απλά έκανε βόλτες στα παρασκήνια, όπως στο live του 2002, στο παλιό άθλιο υπόγειο club 22..
Μπάσταρδε Mark. Σαν σεξ που φτάνεις σε οργασμό αλλά σε αφήνουν σύξυλο...
Μπάσταρδε Mark! Μας χρωστάς ακόμα μια συναυλία. Δεν φεύγουν έτσι οι άνθρωποι ρε γμτ...
Σχόλια