Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Spring pop 2018 in Greece, live! .....Ta Toy Boy / Foam live @ Death Disco [14.04.2018]


 Αν και ο κόσμος γενικά δεν έχει σταματήσει να βγαίνει στην Αθήνα ειδικά τα Σάββατα, εντούτοις μας κάνει πολύ περισσότερη εντύπωση η κυκλοφορία και το μποτιλιάρισμα ή η κοσμοπλημμύρα στα «γνωστά» μέρη ξεδωσίματος όταν η Άνοιξη μπαίνει για τα καλά στην πόλη.

Δεν σταματάνε ούτε και οι συναυλίες ειδικά σε μικρούς χώρους. Εντούτοις η σκέψη να πάει κάποιος να κλειστεί τέτοια εποχή είναι λίγο αποτρεπτική. Ποτέ όμως δεν με εμπόδισε να παρακολουθήσω εξαιρετικές εμφανίσεις και να έχω την αίσθηση της καλοκαιρίας και εσωτερικά.

Τα δύο σχήματα που επέλεξα να παρακολουθήσω ύστερα από αρκετό καιρό, βοηθούσαν στην Ανοιξιάτικη διάθεση αρκετά.



Οι FOAM, που κατ' αρχήν δεν πρέπει να συγχέονται με τους Αυστραλούς γκαραζοπάνκηδες, είναι ένα ντουέτο που αποτελείται από τον Dennis ( κιθάρα, φωνητικά) και Maria ( πλήκτρα, φωνητικά) και ως τώρα έχουν κυκλοφορήσει ένα e.p. και το συνοδευτικό remix του.

Βρίσκονται στο προσκήνιο και κάνουν συναυλίες εδώ κι ένα χρόνο περίπου.

Κινούνται σε ποπ περιοχές γενικά είτε alternative, είτε dream, είτε ηλεκτρονική.

Τους παρακολουθούσα για πρώτη φορά και μου άρεσε το γεγονός ότι τα τραγούδια του e.p ακούστηκαν καλύτερα και περισσότερο εξελιγμένα (ειδικά τα ''Underwater'' και ''Mistake''). Τα καινούρια τραγούδια φάνηκαν υποσχόμενα και γενικά η εμφάνισή τους ήταν πολύ προσεγμένη από άποψη ήχου, στησίματος και απόδοσης. Ιδιαίτερη μνεία κάνουμε στην πολύ καλή διασκευή τους στο παλιό αγαπημένο κομμάτι των THE SILVERSUN PICKUPS, '' Growing Old Is Getting Old'' (2009), που του έδωσαν νέα πνοή χωρίς να ξεπερνάνε το πρωτότυπο αλλά κρατώντας τη συναισθηματική φόρτιση του.

Ο ήχος τους περιέχει στοιχεία νεότερων επιρροών κάτι πολύ ευχάριστο και φαίνεται ότι προχωρούν τόσο καλά ώστε σε λίγο καιρό όταν θα κυκλοφορήσει το πρώτο τους άλμπουμ θα μιλάμε περισσότερο γι' αυτούς.

Οι TA TOY BOY από την άλλη έχουν προϊστορία με τα προηγούμενα ή παράλληλα σχήματα που παίζουν ή έπαιζαν ( FIVE STAR HOTEL, LIEBE, MARY'S FLOWER SUPERHEAD) τα οποία είχαν μια διακριτική αλλά εξαιρετική πορεία ( με εξαίρεση τους τραγικά υποτιμημένους FIVE STAR HOTEL) και πέρυσι εμφανίστηκαν σαν TA TOY BOY κάνοντας αίσθηση σε μερικούς κύκλους με το single ''This Town''.

Φέτος κυκλοφόρησαν το πρώτο άλμπουμ τους ''This Town'' μέσω της Make me Happy. 
Aπό το εξώφυλλο ( ξεκάθαρα εξώφυλλο αισθητικής Sarah records) μέχρι τα τελευταίo δευτερόλεπτα του ''Lost In The Light'',  κυλά η αγάπη και η διάθεση ανανέωσης της παλιάς καλής κιθαριστικής ανεξάρτητης ποπ των αρχών της δεκαετίας του' 90. 

Παρατηρούμε ότι σε σύγκριση με τη lo-fi αισθητική και την επιμονή τους σε μια περισσότερο συναισθηματική βάση των τότε σχημάτων, οι TA TOY BOY δείχνουν να αντιμετωπίζουν τις επιρροές τους με διάθεση να δώσουν το δικό τους χρώμα στην αισθητική αυτή με περισσότερα new wave στοιχεία, περισσότερο ολοκληρωμένη ρυθμική και μελωδική δομή αλλά πάντα με απλότητα και αμεσότητα. Δεν ακούγονται απλοί αντιγραφείς ή μαθητές αλλά έχω την εντύπωση ότι ο ήχος της Sarah records μόλις αναβαθμίστηκε ένα επίπεδο πιο πάνω με αυτό το ντεμπούτο. Η Make Me Happy records κάνει την καλύτερη αρχή με το δεύτερο κιόλας νούμερο της.



Συναυλιακά το ντουέτο εμφανίστηκε σαν τρίο και δεν ξέφυγε καθόλου από την ηχητική που διαποτίζει το άλμπουμ. Όλα τα τραγούδια παίχτηκαν  όπως πρέπει ( ξεχώρισα κυρίως τα Fresh Kiss, This Town, Sunday Afternoon, Lost In The Light) και σίγουρα ικανοποίησαν το αρκετό αλλά  σχετικό κοινό που τους παρακολούθησε. Δεν έχει πολλούς οπαδούς η κιθαριστική ποπ αυτού του τύπου στην Ελλάδα. Όμως εμείς έχουμε περισσότερο δέσιμο και επαφή με την μουσική αυτή και φάνηκε στο επιτόπιο μουσικό κουίζ που παρουσίαζαν ανάμεσα στα τραγούδια οι TA TOY BOY. Έπαιξαν και διασκευές, κάτι απολύτως φυσικό για το είδος της μπάντας και άσχετα αν ήταν πετυχημένες ή όχι έφεραν πολλές αναμνήσεις και συναισθήματα σε όλους μας.

''Dragging Me Down'' των INSPIRAL CARPETS ( η λιγότερο πετυχημένη τους), ''Rio'' των ANOTHER SUNNY DAY ( η πιο πετυχημένη τους) , ''Made Of Stone'' των STONE ROSES αλλά και ένα bonus 14 μουσικών μέτρων ( όπως με πληροφόρησαν οι μουσικοί μου φίλοι)  στο αριστούργημα των THE HOLLOW MEN από το 1988 '' Drowning Man'', λίγο πριν το τέλος του ''This Town''που παίχτηκε για δεύτερη φορά σαν encore. Όμως το βαρύ πυροβολικό του σχήματος κρύβεται στον ήχο των δικών τους συνθέσεων και στη δύναμη των ποιοτικών στοιχείων που τους διαποτίζει σαν προσωπικότητες και μουσικούς.

Αν υπάρχει ένα συγκεντρωτικό συναίσθημα που μου άφησε η Σαββατιάτικη εκδήλωση είναι το γεγονός ότι και οι FOAM και οι TA TOY BOY μπορούν να υποστηρίξουν το υλικό που έχουν με αξιώσεις και μας έκαναν να πιστέψουμε ότι το μέλλον τους δεν είναι μόνο ελπιδοφόρο αλλά και λαμπρό...

Setlist: TA TOY BOY (φωτο: Bill Polychronos)



Setlist: FOAM
  1. Encore
  2. Way Far From Home
  3. Underwater
  4. Venus
  5. Maybe Alright
  6. Mistake
  7. Growing Old Is Getting Old ( Silversun Pickups cover)
  8. Tricks And Treats
  9. Not Like Us

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...