Το τέταρτο άλμπουμ λοιπόν του Vasra Dikon. Ισχύουν όσα γράφαμε για τα ''Ραβασάκια''.
Μόνο που οι ρυθμοί είναι πιο ελαστικοί, λιγότερο σκληροί,
πιο έξυπνα πλασαρισμένοι μέσα στο κύριο ατού του δίσκου. Τους στίχους και την ερμηνεία τους.
''Ήρθαν πρίν να ξυπνήσω τα ποιήματα
Και μου είπαν πουλί μου μην κλαίς''
Οι στίχοι σε αυτό το άλμπουμ στάζουν πολύ πίκρα και θλίψη, αγγίζουν διαχρονικά θέματα που δαγκώνουν όπως Μοναξιά, Έρωτας, Ξενιτιά, Ανασφάλεια κλπ. Ερμηνευτικά ακούμε το γνωστό ύφος απαγγελίας του Vasra Dikon, όμως η άκαμπτη φωνή έχει σχισμές από συναισθήματα που θέλουν να ορμήσουν ποτάμι, δάκρυα που πλημμυρίζουν το «σκάφος» κοντεύοντας να το βουλιάξουν.
'' Σήμερα η θάλασσα μοίραζε φλουριά
Μια βουτιά και ένα κέρμα
Ένας πνιγμός και ο θησαυρός ολάκερος''
Οι ρυθμοί και τα samples «ψημένα» με τους στίχους οντότητα μία, είναι οι σύντροφοί τους. Τους κουβαλούνε με αγάπη και τους προστατεύουν από οποιαδήποτε μετριότητα. Διασχίζουν συναισθήματα, άγριες αστικές γειτονιές, αναπνέουν στο ξέφωτο και στα όρη, μιλάνε με το φυσικό τοπίο και τις ερημιές σαν ουρλιαχτό λύκου.
Η σχέση μουσικής/στίχων, ρυθμών/ποημάτων, δειγμάτων/λέξεων επικοινωνεί με τον πιο μεστό τρόπο στον ''Γίγαντα''. Ακόμα και οι ατάκες που χρησιμοποιεί σοφά από παλιές Ελληνικές ταινίες, αποκτούν καινούριο νόημα και δεν μένουν σαν εφφετζίδικη χαριτωμενιά.
''Ζούσα σε ένα βιβλίο
Όρθιος
Χωρίς γήρας
Και όταν επέστρεφα
Απ’ τις μάχες
Νικητής ή χαμένος
Με ένα ποτήρι
Πράσινο αψέντι
Ξεδιψούσα''
Ότι κι αν ήταν πριν, το ηχητικό και λεκτικό υλικό που χρησιμοποιείται στο άλμπουμ αποκτά τη δικιά του υπόσταση. Η μουσική αντίδραση ''Vasra Dikon'', με καταλύτη την Ιερή Ανάγκη καλλιτεχνικής έκφρασης φτάνει στην καθαρότερη και πιο διαυγή μορφή της. Αν διακρίναμε και εξήραμε τη μοναδικότητα των προηγούμενων ηχογραφήσεων του με τον ''Γίγαντα'', του καταλογίζουμε το απόλυτο άλμπουμ του. Είναι αυτό από το οποίο μπορείτε να ξεκινήσετε να γνωρίζετε τον καλλιτέχνη και να ταξιδέψετε πίσω στη δισκογραφία του.
Ο ακροατής μπορεί πλέον να ακούει τα τραγούδια του Vasra Dikon με περισσότερη άνεση και δέος. Είναι δίσκος που δείχνει εμπειρία, βαθύτερη ενδοσκόπηση, σοφία. Και φυσικά είναι από του λίγους δίσκους που απολαμβάνεις σήμερα χωρίς να ασχολείσαι για το μέλλον. Γιατί είναι τέτοια η εγγύηση που σου δίνει, που ξέρεις ότι σε εκατό χρόνια θα είναι ακόμα δίπλα...
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα. Θα ήμουν υπερβολικά υποκειμενικός. Αντ' αυτού θα ενσωματώσω το άλμπουμ εδώ...
Σχόλια