Πρόκειται για
ένα μίνι άλμπουμ έξι συνθέσεων που επιμελήθηκαν εξ ημισείας οι FRAGILE
BALLOON (Γιώργος
Κοντογιαννίδης) και PAN PAN (Παναγιώτης Πανταζής) και κυκλοφόρησε
στις 21 Απριλίου.
Ονόμασαν τις
συνθέσεις τους ''Smile'' και
''Love'' επί 2 και επί 3 για
να τις ξεχωρίσουν.
Στις συνθέσεις
''Smile'', στο ηχητικό περιβάλλον
που ορίζει ο FRAGILE
BALLOON , κυριαρχούν
κοφτεροί χιπ χοποειδείς και breakbeat
ρυθμοί, με φωνητικά
samples που στο ''Smile''
ανακαλούν τα Μακεδονικά πνεύματα
των Βοδενών (Έδεσσα) και στο ''Smile
Smile'' παλιές ραπ φόρμες αλλά σε πλαίσια
που δεν προσδιορίζουν παρά μόνο την
ικανότητα του καλλιτέχνη για ιδιότυπη
δημιουργία. Στο ονειρικά εκρηκτικό
''Smile, Smile, Smile'' οι απασφαλισμένοι
drum'n'bass ρυθμοί ανακατεύονται
με στοιχειωμένα φωνητικά, σαν οι MOON
WIRING CLUB να διαπερνούν το φράγμα του
ήχου προς ένα ζωηρότερο πάρτι rave
φαντασμάτων. Ουσιαστικά είναι μια
επανεκτίμηση της μεγάλης ηλεκτρονικής
έκρηξης της δεκαετίας του '90 που διατηρεί
την αίγλη και τη συγκίνηση της εποχής
εκείνης συνδυάζοντας την με το ανασφαλές
περιβάλλον που ζούμε ως μία ηχοθυρίδα
διαφυγής ή και ασφαλούς διαβίωσης. Είναι
μορφή ελπιδοφόρας εξέλιξης.
Στις συνθέσεις
''Love'', στο ηχητικό περιβάλλον
που ορίζει ο PAN PAN, κυριαρχεί
ένα πυκνό νεφέλωμα υπό μορφή ενός dj
set με επιτυχίες ηλεκτρονικού φανκ
και ηλεκτρονικής μουσικής κάποιας
άλλης διάστασης. Στο ''Love,
Love, Love'' ανιχνεύονται τρεις από αυτές
τις άγνωστες συνθέσεις. Το μυαλό και η ικανότητα του PAN PAN εδώ
εκτοξεύονται και στο ''Love,
Love'' παίρνει
φωτιά, με την προσθήκη νοσταλγικών μελωδιών
Ελληνικών ποπ φωνητικών από κάποια εξωδιαστατικά
'60'ς που δεν αναγνωρίζω αλλά θα ήθελα να ζω και αναπαριστά θαυμάσια η Καλλιόπη Μητροπούλου.
Σύντομα όμως, μέσα στη σύνθεση, το σκηνικό αλλάζει σε ασταμάτητο ηχητικό όργιο μελωδικών θορύβων και παραμορφωμένων ρυθμών που στριφογυρίζουν και σχηματίζουν για το τελευταίο μέρος ένα τύποις χορευτικό κομμάτι που δεν έχει προσδιορίσιμη εποχή ή αναμνήσεις, λες και το βρήκαν θαμμένο στα συντρίμμια παλιών αναλογικών Ναών.
Σύντομα όμως, μέσα στη σύνθεση, το σκηνικό αλλάζει σε ασταμάτητο ηχητικό όργιο μελωδικών θορύβων και παραμορφωμένων ρυθμών που στριφογυρίζουν και σχηματίζουν για το τελευταίο μέρος ένα τύποις χορευτικό κομμάτι που δεν έχει προσδιορίσιμη εποχή ή αναμνήσεις, λες και το βρήκαν θαμμένο στα συντρίμμια παλιών αναλογικών Ναών.
Στο ''Love''
,που κλείνει αυτό το πραγματικά
πυρακτωμένο άλμπουμ, φανκ φωνητικά σε
λούπα και ρυθμική νεφελώδη βάση μας
οδηγεί με ονειρικούς παραληρηματικούς
χορευτικούς βηματισμούς εκτός
νεφελώματος στην πεζή πραγματικότητα.
Αυτός ήταν ένας
από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς.
Και οι δύο καλλιτέχνες είναι σε κορυφαία
δημιουργική διάθεση και οι δύο παραμένουν
άξιοι εκπρόσωποι της καλύτερης φάσης
που περνά η Ελληνική ηλεκτρονική σκηνή
στα '10'ς....
Σχόλια