« Οι NINOS DU
BRASIL είναι ένα vτουέτο
του οποίου η προέλευση και το υπόβαθρο
έχουν παραμείνει τυλιγμένα στο μυστήριο.
Αφιερωμένο σε ένα τολμηρό μείγμα batucada
και ηλεκτρονικής, οι σποραδικές ζωντανές
εμφανίσεις τους έχουν γίνει θρυλικές.
Το συμπυκνωμένο
αλλά έντονο σετ των N.D.B. είναι μια ένθερμη
ανάμειξη της παλιάς σχολής techno, ρεφρέν
γηπεδικού χαρακτήρα, καρναβαλικού
γλεντιού ενοποιημένων με την ένταση
παλιών hardcore techno πάρτι».
Οι N.D.B.
αποτελούνται από τους
Nicolò Fortuni και Nico
Vascellari οι οποίοι στο παρελθόν
ήταν μέλη του Ιταλικού hardcore
πανκ σχήματος WITH
LOVE (1996-2006).
Αν έχετε
ακούσει το σύνολο της δισκογραφίας τους
( 3 δίσκοι και 2 e.p.)
η αγάπη τους για τις αρχέγονες ρυθμικές
δομές της Βραζιλιάνικης μουσικής είναι
εμφανείς καθώς και οι πανκ ρίζες τους αλλά και δεν χρειαζόταν να διαβάσεται το άνωθεν εισαγωγικό (σε ελεύθερη μετάφραση) από το bandcamp τους
Στο περσινό,
τρίτο τους άλμπουμ ''Vida
Eterna'' δείχνουν μια
περισσότερο σκοτεινή εικόνα και οι
ρυθμοί τους δείχνουν να υπηρετούν
περισσότερο το αρχέγονο και το μυστηριακό. .
Ήταν σαν να μετακομίζουν από τις πόλεις
στα πυκνά δάση, ας πούμε του Αμαζονίου, και στη γοητεία του
Σκότους κάτω από Πανσέληνο και κουνούπια.
Ήταν από τους δίσκους που ανακάλυψα στην εκπνοή του 2017 και λυπάμαι πολύ που δεν το συμπεριέλαβα στα καλύτερα μου.
Εντελώς
συμπτωματικά (;) και απρόσμενα, η πρώτη
εμφάνιση τους στην Αθήνα στις 26/08 συνέπεσε
με το βράδυ της Αυγουστιάτικης Πανσέληνου.
Δάση πλέον δεν υπάρχουν στην Αθήνα αλλά
υπάρχει το ΚΠΙΣΝ, που μπορεί να μην
διαθέτει ένα συναυλιακό χώρο βολικό
αλλά καταφέρνει να έχει το περιβάλλον
διαφυγής για να απολαμβάνουμε τέτοιες
απρόσμενες εμφανίσεις.
Έπαιξαν στο
υψηλότερο σημείο του χώρου, εκεί που
μπορεί να βλέπει κανείς όλη την Αθήνα,
το Φάληρο, το Λυκαβηττό και την Ακρόπολη
αλλά και το μεγαλείο κάθε Πανσελήνου.
Έχοντας
εμφανή δύο μικρά σετ κρουστών και
φαντάζομαι αρκετά εφέ στην κονσόλα
έδωσαν ένα σώου χορευτικής ρυθμικής
παραζάλης με επιλογές και από τα τρία
άλμπουμ τους, αν δεν απατώμαι (δεν κράτησα
σημειώσεις, γιατί να το κάνω άλλωστε με
τέτοιο vibe).
Για αυτούς που γνωρίζουν τη μουσική
τους δεν αποτελούσε σπουδαία έκπληξη και ήταν αναμενόμενο το εξαιρετικό αποτέλεσμα αλλά για το 90% του κοινού που «είδε φως
και μπήκε» αποτέλεσε ένα αξέχαστο κα εξαιρετικό
χορευτικό δρώμενο.
Οι δύο Ιταλοί
ντυμένοι σαν μετά κλόουν, μετέτρεψαν
το σκηνικό σε πίστα πάρτι, προσκαλώντας
το αρχικά καθισμένο κοινό να σηκωθεί όρθιο, να πλησιάσει
τη σκηνή και να χορέψει μαζί τους.
Έπαιξαν
με την ενέργεια που απαιτείται για
τέτοια ρυθμική μουσική, έμπαιναν στο
κοινό, κάποια στιγμή προς το τέλος, στο
πυρετικό ''Tuppelo'',
ανέβασαν αρκετούς από αυτούς στη σκηνή
και γενικά ίδρωσαν για να κάνουν ένα
μεικτό κοινό από χίπστερς, πιτσιρίκια
και τυχαία διερχόμενους να ξεχάσουν τα
πάντα και να κουνηθούν μαζί τους.
Για
αυτούς που τους έβλεπαν για πρώτη φορά
φάνηκε να το διασκεδάζουν περισσότερο
γιατί ήταν απρόσμενα ενεργειακό και
πολύχρωμο. Κάπου θα ήθελα να ήμουν σαν
κι αυτούς αλλά και πάλι το να πω ότι δεν
το διασκέδασα θα ήταν ψέμα.
Ο χώρος
βοήθησε στην επαφή και στην αμεσότητα,
οι ρυθμικές συνθέσεις τους κουβαλούν
το αρχέγονο συλλογικό πνεύμα και το
rave αίσθημα
μετεξέλιξης του και δεν άφησαν κανέναν
ασυγκίνητο.
Σχόλια